ទីក្រុងបាងកកថ្ងៃទី ២២ ខែវិច្ឆិកា : ការសិក្សាស្រាវជ្រាវថ្មីមួយរបស់អង្គការយូនីសេហ្វដែលធ្វើវិភាគលើភាពក្រីក្ររបស់កុមារនៅតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វិក បញ្ជាក់ច្បាស់ថាភាពក្រីក្រប៉ះពាល់ដល់កុមារតាមរបៀបផ្សេងៗគ្នាច្រើនជាងប៉ះពាល់ដល់មនុស្សពេញវ័យ។ ដូចេ្នះអ្នករៀបចំគោលនយោ-បាយជាចាំបាច់គឺត្រូវសម្លឹងមើលលើសពីសូចនាករស្តីពីចំណូលប្រចាំគ្រួសារដើម្បីក្តាប់បានរូបភាពច្បាស់លាស់ថែមទៀតអំពីភាពក្រីក្រ និងបញ្ហានានាដែលកុមារប្រឈមមុខជាមួយ។
ការសិក្សាស្រាវជ្រាវដែលមានចំណងជើងថា“ភាពក្រីក្ររបស់កុមារនៅតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ី-ហ្វិក : បញ្ហាប្រឈម និងវិសមភាព” បានកត់សម្គាល់ឃើញថាភាពក្រីក្ររបស់ក្រុមគ្រួសារតែងតែប៉ះ ពាល់ដល់កុមារដោយផ្ទាល់តាមរយៈការទទួលបានជម្រក អាហារ ទឹក អនាម័យ ការអប់រំ សេវាសុខ ភាព និងព័ត៌មាន។ កាលណាកុមារមិនទទួលបានសេវាមួយ ឬច្រើនក្នុងចំណោមសេវាសារវន្តទាំងនេះគឺមានន័យថាកុមារចេះតែជួបភាពក្រីក្រជ្រៅទៅៗ។
ការធ្វើវិភាគលើស្ថានភាពកុមារកំពុងរស់នៅតាមប្រទេសចំនួនប្រាំពីរក្នុងតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ី-ហ្វិកដែលមានកុមារសរុបចំនួនជាង ៩៣ លាននាក់នោះ របាយការណ៍នេះបានរកឃើញថាកុមារចំនួនជាង ៣០ លាននាក់បានទទួលរងបញ្ហាមួយយ៉ាងតិចក្នុងចំណោមបញ្ហាជាច្រើនដូចជាការគ្មានលទ្ធភាពទៅរៀន ឬការខ្វះលទ្ធភាពទទួលបានការថែទាំសុខភាពជាមូលដ្ឋាន ការខ្វះលទ្ធភាពទទួលបានទឹកស្អាតសម្រាប់ផឹក ការគ្មានបង្គន់អនាម័យប្រើប្រាស់ ឬការខ្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងមានកុមារចំនួនជាង ១៣ លាននាក់ទៀតបានទទួលរងបញ្ហាចំនួនពីរ ឬលើសនេះក្នុងចំណោមបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន។
លោក ម៉ាហេស ផាត់ថែល ទីប្រឹក្សាអង្គការយូនីសេហ្វប្រចាំតំបន់ទទួលបន្ទុកកិច្ចការគោលនយោ-បាយសង្គមបានមានប្រសាសន៍ថា“ការសិក្សាស្រាវជ្រាវនេះបង្ហាញថាការរកបានចំណូល រួមមានទាំងប្រទេសរកចំណូលបានកម្រិតកណ្តាល (មធ្យម) នៅក្នុងតំបន់ផងនោះ ពុំបានប្រើប្រាស់ចំណូលទាំងនោះសម្រាប់កុមារទាំងអស់នោះឡើយ”។ “ដូច្នេះការរៀបចំគោលនយោបាយជាតិណាមួយស្តីពីសមភាព និងការកាត់បន្ថយវិសមភាព ត្រូវតែចាប់ផ្តើមជាមួយការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រ ដែលជាចំណុចស្នូលកណ្តាលរបស់វា”។
របាយការណ៍នេះពិនិត្យឡើងវិញនូវការសិក្សាស្រាវជ្រាវនានាទៅលើភាពក្រីក្ររបស់កុមារដែលបាន
អនុវត្តន៍នៅប្រទេសកម្ពុជា ឡាវ ម៉ុងហ្គោលី ហ្វីលីពីន ថៃឡង់ដ៏ វ៉ានូអាទូ និងវៀតណាម ពីឆ្នាំ ២០០៧ ដល់ឆ្នាំ ២០១០។
លោកជំទាវ អនុប៉ាម៉ា រ៉ាវស៊ីង នាយិកាអង្គការយូនីសេហ្វប្រចាំតំបន់អាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វីក បានមានប្រសាសថា “ការធ្វើវិភាគលម្អិតដែលបានបង្ហាញនៅក្នុងការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់ប្រទេសជាតិទាំងនេះនឹងជួយបណ្តាប្រទេសទាំងនោះឲ្យកំណត់កម្មវិធី និងរៀបចំគោលនយោបាយដើម្បីចុះទៅដល់ជនងាយរគ្រោះបំផុតនៅក្នុងសង្គម និងប្រើប្រាស់ធនធានមានប្រសិទ្ធភាពបំផុត”។
ប្រទេសចំនួនប្រាំពីរនៅអាស៊ីប៉ាស៊ីហ្វីកស្ថិតក្នុងចំណោមប្រទេសចំនួន ៥៣ ក្នុងពិភពលោក ដែលបានចូលរួមធ្វើការសិក្សាស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការយូនីសេហ្វទូទាំងសកលលោកស្តីពីភាពក្រីក្ររបស់កុមារ និងវិសមភាព ដែលផ្តោតការយកចិត្តទុកដាក់លើបញ្ហាប្រចាំថ្ងៃដែលកុមារប្រឈមមុខជាមួយ និងលើឥទ្ធិពលអវិជ្ជមាននៃបញ្ហាទាំងនោះ ដែលជះទៅលើ ឬប៉ះពាល់ដល់ការអភិវឌ្ឍជាតិ។
ឧទាហរណ៍ នៅប្រទេសឡាវ ខណៈដែលកុមារចំនួន ៣៨% ត្រូវបានវាយតម្លៃថាក្រីក្រខ្វះចំណូល នោះគឺមានកុមារចំនួនច្រើនដល់ទៅ ៧៥% ត្រូវបានវាយតម្លៃថាកំពុងរស់នៅជាមួយភាពក្រីក្រ ដែលការវាយតម្លៃនេះគឺបានផ្អែកទៅលើការវាស់វែងមានលក្ខណៈទូលំទូលាយ និងមានការទទួលស្គាល់ច្រើនឡើងៗមួយនេះ ទៅលើភាពក្រីក្ររបស់កុមារ។
កុមារក្រុមជនជាតិភាគតិចនៅប្រទេសវៀតណាមបានទទួលរងបញ្ហាប្រឈមធ្ងន់ធ្ងរច្រើនជាងកុមារក្រុមជន ជាតិភាគច្រើនចំនួន ១១ ដង ហើយដែលគេបានរកឃើញបែបនេះដូចគ្នានៅប្រទេសផ្សេងៗទៀតជាច្រើន។
ប្រទេសវ៉ានូអាទូក្នុងចំណោមកុមារប្រាំនាក់គឺមានកុមារជិតម្នាក់ទទួលរងបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរខាងសុខភាព។
របាយការណ៍នេះក៏បានគូសបញ្ជាក់ផងដែរថាមានការងារត្រូវអនុវត្តន៍ជាច្រើនទៀតដើម្បីកាត់បន្ថយវិសមភាព នានាដែលបង្អាក់រារាំងការអភិវឌ្ឍរបស់កុមារមួយចំនួនធំនៅអាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វីក។ វិសមភាពមានច្រើនយ៉ាងដែលក្នុងនោះមានវិសមភាពចំណូលដែលអាចនៅនឹងនរ ឬកើនឡើងនៅក្នុងប្រទេសទាំងប្រាំពីរ ទោះបីជាផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបមានការកើនឡើងច្រើននៅទសវត្សរ៍កន្លងមកនោះក៏ដោយ។ បញ្ហា និងវិសមភាព ដែលកុមារប្រឈមមុខជាមួយ គឺត្រូវតែលើកឡើងនៅក្នុងផែនការអភិវឌ្ឍន៍ជាតិ និងនៅក្នុងផែនការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រក្នុងតំបន់ និងជូនដំណឹងអំពីធន-ធានដែលត្រូវបានបែងចែកសម្រាប់បម្រើឲ្យវិស័យនេះ។ គោលនយោបាយការពារសង្គមសំដៅលើកុមារដែលដោះស្រាយសេចក្តីត្រូវការរបស់កុមារងាយរងគ្រោះបំផុត ក៏មានសារៈសំខាន់ដែរសម្រាប់កាត់បន្ថយបញ្ហាដែលកុមារប្រឈមមុខនៅក្នុងតំបន់។
គម្លាតរវាងតំបន់ជនបទ និងទីក្រុង រវាងក្រុមជនជាតិភាគតិចផ្សេងៗ រវាងតំបន់ភូមិសាស្ត្រនានា និងរវាងក្រុមគ្រួសារដែលមានមនុស្សពេញវ័យមានកម្រិតអប់រំល្អជាមេគ្រួសារ ធៀបនឹងមនុស្សពេញវ័យដែលពុំមានកម្រិតអប់រំល្អ ឃើញមានវិសមភាពច្រើនបំផុតគួរឲ្យកត់សម្គាល់ នៅទូទាំងប្រទេសទាំងប្រាំពីរនោះ។
លោកជំទាវ រ៉ាវស៊ីង បានមានប្រសាសន៍ថា “ច្បាស់ណាស់គឺបញ្ហាដែលយើងប្រឈមឥឡូវនេះនៅអាស៊ីបូព៌ា និងប៉ាស៊ីហ្វីកគឺត្រូវដោះស្រាយភាពក្រីក្របន្ថែមទៀតរបស់កុមារដែលមានបង្ហាញនៅក្នុងការសិក្សា ស្រាវជា្រវ នេះ ដោយកសាងលើ និងអនុវត្តន៍ឲ្យបានលើសពីមូលដ្ឋានគ្រឹះនៃកំណើនសេដ្ឋកិច្ចនៅក្នុងតំបន់”។
របាយការណ៍នេះក៏បានបង្ហាញឲ្យឃើញផងដែរនូវនិន្នាការខាងក្រោមនេះ :
តំបន់ជនបទ និងតំបន់ទី ក្រុង : ភាពក្រីក្ររបស់កុមារនៅកម្ពុជាមាន ៣០% នៅជនបទ ដែលខ្ពស់ជាងតំបន់ទីក្រុង និងនៅប្រទេសថៃគឺមាន ៦០% ខ្ពស់ជាងនៅតំបន់ជនបទដែលមាន ១៣០% ខ្ពស់ជាងនៅតំបន់ជនបទក្នុងប្រទេសហ្វីលីពីន និងមាន ១៨០% ខ្ពស់ជាងនៅតំបន់ជនបទក្នុងប្រទេសវៀតណាម។
វិសមភាពតាមតំបន់ភូមិសាស្រ្ត : វិសមភាពនៅថ្នាក់ក្រោមជាតិក្នុងប្រទេសទាំងនេះ មានករណីខ្លះគឺត្រូវបានប្រកាសថាមានច្រើនជាងវិសមភាពរវាងប្រទេសចំណូលទាប និងប្រទេសចំណូលកណ្តាល(មធ្យម) ក្នុងតំបន់ ឧទាហរណ៍ដូចជាចំនួនកុមារទទួលរងគ្រោះពីបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៅប្រទេសវៀតណាមគឺនៅតំបន់ពាយព្យមានខ្ពស់ជាងតំបន់ដែនដីសណ្តរទន្លេក្រហម និងនៅប្រទេសថៃគឺភូមិភាគខាងត្បូងមានច្រើនជាងភូមិភាគខាងជើង ៥០%។
វិសមភាពក្នុងចំណោមជនជាតិភាគតិច : កម្រិតភាពក្រីក្រ និងបញ្ហាគឺជាភស្តុតាងមាននៅក្នុងចំណោមកុមារជនជាតិភាគតិចមួយចំនួន។ នេះគឺជាបញ្ហាដែលកើតមាននៅក្នុងប្រទេសជាច្រើនក្នុងចំណោមប្រទេសទាំងប្រាំពីរ ដែលត្រូវបានធ្វើអង្កេតនៅក្នុងតំបន់ ឧទាហរណ៍ដូចជាចំនួនកុមារជនជាតិភាគតិចមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមានចំនួនប្រហែលជា ៦០% ខ្ពស់ជាងចំនួនកុមារជនជាតិភាគច្រើនមានបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរ ទាំងនៅក្នុងប្រទេសឡាវ និងប្រទេសម៉ុងហ្គោលី ដែលលើសពីប្រទេសហ្វីលីពីន ៩ ដង និងលើសប្រទេសថៃជិត ១៥ ដង។
កម្រិតអប់រំរបស់មេគ្រួសារ - បញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរមានច្រើនជាងពីរដងចំពោះក្រុមគ្រួសារដែលមេគ្រួសារបានរៀនត្រឹមកម្រិតបឋមសិក្សា ឬទាបជាងនេះ ធៀបនឹងគ្រួសារដែលមេគ្រួសារបានរៀនត្រឹមកម្រិតមធ្យមសិក្សា ឬខ្ពស់ជាងនេះ។
ទំហំគ្រួសារ - កម្រិតនៃបញ្ហាធ្ងន់ធ្ងរនៅប្រទេសម៉ុងហ្គោលី និងប្រទេសវៀតណាម មានច្រើនជាងរហូតដល់ទៅជិតពីរដងចំពោះក្រុមគ្រួសារដែលមានសមាជិកច្រើនជាង ៧ នាក់ ធៀបនឹងក្រុមគ្រួ-សារដែលមានសមាជិក ៤ នាក់ ឬតិចជាងនេះ។ នៅប្រទេសថៃគឺមានច្រើនជាងរហូតដល់ទៅបីដង។
អំពីអង្គការយូនីសេហ្វ
អង្គការយូនីសេហ្វធ្វើការងារនៅក្នុងប្រទេស និងនៅលើទឹកដីចំនួន ១៩០ ប្រទេស ដើម្បីជួយកុមារឲ្យរស់រាន និងចម្រើនលូតលាស់ ចាប់ពីវ័យកុមារភាពរហូតដល់វ័យជំទង់។ ក្នុងនាមជាអ្នកផ្តល់វ៉ាក់សាំងធំជាងគេ ដល់បណ្តាប្រទេសកំពុងអភិវឌ្ឍន៍នៅក្នុងពិភពលោកគឺអង្គការយូនីសេហ្វគាំទ្រវិស័យសុខភាពកុមារ និងអាហារូបត្ថម្ភ ទឹកស្អាត និងអនាម័យ ការអប់រំជាមូលដ្ឋានមានគុណភាព សម្រាប់កុមារា និងកុមារី និងកិច្ចការពារកុមារពីអំពើហិង្សា ពីការធ្វើអាជីវកម្មកេងប្រវ័ញ្ច និងពីជម្ងឺអេដស៍។ អង្គការយូនីសេហ្វទទួលបានមូលនិធិទាំងស្រុងពីវិភាគទានស្ម័គ្រចិត្តរបស់សប្បុរសជន ពីក្រុមហ៊ុន ពីមូលនិធិ និងពីរដ្ឋាភិបាលនានា។ សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមស្តីពីអង្គការយូនីសេហ្វ និងស្តីពីការងារ របស់អង្គការនេះគឺសូមមេត្តាចូលមើលវ៉ែបសាយ www.unicef.org
***
សម្រាប់ព័ត៌មានបន្ថែមទៀត គឺសូមមេត្តាធ្វើទំនាក់ទំនងទៅកាន់ :
Madeline Eisner ទីប្រឹក្សាអង្គការយូនីសេហ្វថ្នាក់តំបន់ ទទួលបន្ទុកការងារសារគមនាគមន៍ តាមរយៈ +662-356-9406, meisner@unicef.org
Geoffrey Keele មន្រ្តីឯកទេសអង្គការយូនីសេហ្វថ្នាក់តំបន់ ទទួលបន្ទុកការងារសារគមនាគមន៍ តាមរយៈ +662-356-9407, gkeele@unicef.org
No comments:
Post a Comment
yes