ប្រជាសហគមន៍ទឹកជ្រោះប៊ូស្រាបានសម្ដែងក្ដីព្រួយបារម្ភចំពោះការបាត់បង់ព្រៃឈើ ដែលជាប្រភពទឹកជ្រោះ និងដើមឈើប្រណិតនៅតំបន់រមណីយដ្ឋានមួយនេះ ដោយសារមានអ្នកលួចចូលកាប់ស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ ហើយព្រៃឈើតាមដងអូរជាប្រភពទឹកជ្រោះត្រូវគេនាំគ្នាឈូសយកដីធ្វើចម្ការ។
អនុប្រធានសហគមន៍ទឹកជ្រោះប៊ូស្រា លោក ញែង ច្រឹក មានប្រសាសន៍ឲ្យដឹងថា ទឹកជ្រោះប៊ូស្រាកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាខ្វះទឹកធ្វើឲ្យបាត់បង់សម្រស់ធម្មជាតិនៃជ្រោះទឹកធ្លាក់ដែលធ្លាប់តែល្បីល្បាញជាច្រើនជំនាន់មកហើយនោះ។ លោកបន្តថា បច្ចុប្បន្នព្រៃឈើដែលស្ថិតនៅអមសងខាងមាត់អូរដែលជាប្រភពទឹកជ្រោះត្រូវក្រុមហ៊ុន និងអ្នកមានអំណាចមួយចំនួនឈូសឆាយវាតយកដីដើម្បីដាំដំណាំកៅស៊ូ ឬធ្វើចម្ការផ្សេងៗ។
លោក ញែង ច្រឹក៖ «ខ្ញុំព្រួយរាល់ថ្ងៃ ក្រុមហ៊ុនឈូសឆាយពីលើ តាមមាត់អូរហ្នឹង...។ អាហ្នឹងខ្ញុំព្រួយបារម្ភឆ្នាំហ្នឹងខ្លាចវារីងទឹក។ មិនខ្លាចម៉េចប្អូនអើយ! អស់ដើមឈើ អស់ឫសឈើ គឺអស់ទឹកហើយ ឈាមទឹកហ្នឹង ដើមឈើហ្នឹងឯងមានទឹក បើអត់មានដើមឈើអត់មានទឹកទេ។ ...ចាប់ពីអូរពុលដល់លើដល់ជិត ២០គីឡូ ហ្នឹងក្រុមហ៊ុនគេឈូសឆាយដល់មាត់អូរតែម្ដង។ បើតាមច្បាប់របស់គេមិនអោយប៉ុណ្ណឹងទេ ទុក ១០០ម៉ែត្រទៅ ១៥០ម៉ែត្រពីអូរ ឥឡូវអស់រលីងតែម្ដង មិនទុកទេ។ ក្រុមហ៊ុនខាងអូរពុលហ្នឹង គឺខ្ញុំដឹងទៅក្រុមហ៊ុនខាងដាឡាក់ វៀតណាម»។
អនុប្រធានសហគមន៍រូបនេះបានឲ្យដឹងទៀតថា បញ្ហានេះបានធ្វើមានផលប៉ះពាល់ដល់រមណីយដ្ឋានដូចជាខ្វះទឹក ឬទឹកមិនសូវហូរខ្លាំង ជាពិសេសនៅខែប្រាំង៖ «ខែប្រាំងប្រែប្រួល មិនប្រែប្រួលម៉េច ដូចថា ទឹកអាត្រាក់កំពុងតែឈូសឆាយ កំពុងតែរុញឈើមកដាក់ទម្លាក់មាត់អូរ ដល់ហ្នឹងប៉ះពាល់ដល់ទឹក ទឹកវាមានល្អក់ ជួនកាលទឹកមានហូរ ជួនកាលទឹកអត់ហូរអ៊ីចឹង»។
ប្រជាពលរដ្ឋអ្នករកស៊ីថតរូបនៅរមណីយដ្ឋានទឹកជ្រោះប៊ូស្រា លោក គង សុបិន្ត បានឲ្យដឹងថា ក្នុងរយៈពេលប្រមាណជាពីរឆ្នាំនេះកម្ពស់ថ្មក្បាលទឹកជ្រោះ បានស្រុតចុះគួរឲ្យព្រួយបារម្ភ ដោយសារមានដើមឈើធំៗបានដួលរលំសង្កត់លើជ្រោះនោះ។
លោក គង់ សុបិន្ត៖ «ពីដើមវាចោទអ៊ីចេះ ហូរមកវាចោទធ្លាក់ ឥឡូវវាហូរមកវាជម្រាល អ៊ីចឹងពីរឆ្នាំហ្នឹងវាស្រុតតែម្ដង។ ដើមឈើមានមុខមួយម៉ែត្រ មួយម៉ែត្រកន្លះ ហើយប្រវែងមានដល់ៗ ១៥ម៉ែត្រ ១០ម៉ែត្រ ហើយអ៊ីចឹងមានថ្មណាដែលនៅស្រួលស្រុត ស្រុតៗ។ ពីរឆ្នាំហ្នឹងស្រុតមែនទែន ស្រុត ប្រហែល ៤ម៉ែត្រ ៥ម៉ែត្រ»។
លោកបន្តថា ឈើប្រណិតនៅតំបន់ព្រៃអភិរក្សនោះក៏មានអ្នកលួចកាប់ធ្វើអាជីវកម្មជាបន្តបន្ទាប់ដែរ លើសពីនេះទៀត សកម្មភាពកាប់ទន្ទ្រានព្រៃវាត់យកដីធ្វើចម្ការបានធ្វើឲ្យផ្ទៃដីព្រៃឈើនៅតំបន់រមណីយដ្ឋាននេះរួមតូចទៅជាបន្តបន្ទាប់៖ «វាបាត់បង់ដែរ គេមកលេង។ គេមកទីមួយមកមើលទឹកធ្លាក់ ទីពីរគេមកមើលព្រៃឈើ ហើយព្រៃឈើរាល់ថ្ងៃនេះតំបន់រមណីយដ្ឋាន បើតាមខ្ញុំដឹងមួយគីឡូបួនជ្រុង ឥឡូវនៅសល់ប្រហែលជា ៣០០ម៉ែត្រ អ៊ីចឹងពួកដែលមានចម្ការនៅក្បែរហ្នឹងកាប់បន្ថែមបង»។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ នាយខណ្ឌរដ្ឋបាលព្រៃឈើ ខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក សុង ឃាង មានប្រសាសន៍ដោយខ្លីនៅថ្ងៃព្រហស្បតិ៍ ទី១ ធ្នូ ថា បច្ចុប្បន្នលោកបានគ្រប់គ្រងស្ថានភាពបទល្មើសព្រៃឈើនៅតំបន់នោះបានហើយ ហើយស្ថាប័នលោកកំពុងចាត់ការតាមនីតិវិធីច្បាប់ចំពោះករណីនេះជាបណ្តើរៗហើយ។ ប៉ុន្តែលោកមិនបញ្ជាក់ពីនីតិវិធីរបស់លោកនោះត្រូវធ្វើយ៉ាងណាខ្លះចំពោះករណីនេះ ឬបង្ហាញពីចំនួនជនល្មើសដែលត្រូវផ្តន្ទាទោសកម្រិតណានោះទេ។
ប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ ខេត្តមណ្ឌលគិរី លោក ងិន សុវិមាន មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃ១ ធ្នូ ដែរថា លោកទទួលស្គាល់ថា មានបទល្មើសព្រៃឈើខ្លះកើតមាននៅតំបន់នោះ ប៉ុន្តែមន្ទីរទេសចរណ៍ ប្រជាសហគមន៍ រួមជាមួយអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន មានក្រុមដើរល្បាតជាប្រចាំដើម្បីទប់ស្កាត់បញ្ហានេះ។
លោក ងិន សុវិមាន៖ «សំខាន់វាមានហើយ វាមិនអត់ទេការកាប់ដី។ គាត់ថា ចម្ការចាស់អ៊ីចឹងហើយយើងចេះតែណែនាំគាត់ទៅ កុំអោយគាត់ហ៊ានកាប់តទៅទៀត។ យើងទុកព្រៃហ្នឹងទៅគ្រាន់តែជាកន្លែងសក្ដានុពលមួយ គ្រាន់យើងបងប្អូនមកលេងទៅ ភ្ញៀវមកលេងបានច្រើនអ៊ីចឹងទៅ។ មានលក់ដូរដាច់ទៅ ជីវភាពយើងនៅហ្នឹងក៏វាគួបផ្សំនឹងចម្ការ ចម្ការខ្លះទៅបងប្អូនបានធូរធារ យើងណែនាំគាត់អ៊ីចឹងណា»។
លោក ញែង ច្រឹក មានប្រសាសន៍ថា ករណីនេះក្រៅពីមានក្រុមហ៊ុន ក៏មានក្រុមគ្រួសារមន្ត្រីមានអំណាចនៅក្នុងស្រុក និងខេត្តបានពាក់ព័ន្ធក្នុងករណីកាប់ទន្ទ្រានព្រៃឈើនៅតំបន់នោះដែរ ដោយសំអាងហេតុផលថា ជាព្រៃចម្ការចាស់ ហើយសហគមន៍មិនមានអំណាចអ្វីអាចទប់ស្កាត់បានទេ។
លោក ញែង ច្រឹក៖ «ខ្ញុំឃាត់ប៉ុន្មានលើកហើយ ឃាត់មិនចេញតែម្ដងពួកហ្នឹង។ ពួកយើងរាយការណ៍ដល់ថ្នាក់ទៅថ្នាក់លើគេថា អើ! ចម្ការចាស់របស់គេ យើងមិនអាចឃាត់គេបានទេ។ ខ្ញុំថា មិនមែនចម្ការចាស់ទេលោក ចម្ការចាស់គឺដើមកន្ទ្រាំងខែត ចម្ការចាស់មិនមែនដើមឈើមួយអោបពីរអោបនោះទេ ខ្ញុំថាអ៊ីចឹង។ សហគមន៍ដូចអត់មានតម្លៃបាទ! យើងនិយាយទៅគេទៅដូចអត់មានតម្លៃ ព្រោះគេមានអំណាចធំៗទៅ គេចេះតែទន្ទ្រាន មួយឆ្នាំកាប់ដប់ដើម មួយឆ្នាំកាប់ម្ភៃដើម យូរៗទៅវាលតែម្ដង»។
អ្នកទេសចរមួយរូបរស់នៅទីក្រុងភ្នំពេញ ដែលបានទៅទស្សនានៅតំបន់ទឹកជ្រោះប៊ូស្រានោះ លោកស្រី អ៊ុល សម្ផស្ស មានប្រសាសន៍ថា បើសិនការបង្ក្រាបករណីបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិនៅតំបន់នេះមិនបានជោគជ័យទេ ទៅអនាគតនឹងមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងខ្លាំងដល់វិស័យទេសចរណ៍នៅតំបន់នោះ។
លោកស្រី អ៊ុល សម្ផស្ស៖ «សោកស្ដាយព្រោះថា យើងអត់បានជួយអីដល់ខាងធម្មជាតិផង យើងមិនគួរណាទាំងអស់គ្នាមកបំផ្លាញទេ វាថាប្រៀបដូចជម្រកសត្វព្រៃ ក៏ដូចរបៀបផ្ទះយើងដែរ បើយើងអត់មាន យូរនឹងឆាប់យើងគ្មានមានទីជម្រក ធ្វើអោយយើងគ្មានសុភមង្គល គ្មានអីទាំងអស់»។
ប្រធានមន្ទីរទេសចរណ៍ ខេត្ត មណ្ឌលគិរី បានឲ្យដឹងថា តំបន់រមណីយដ្ឋានទឹកជ្រោះប៊ូស្រាមានទំហំប្រមាណ ៣០០ហិកតារ ប៉ុន្តែរហូតមកដល់ពេលនេះមិនទាន់បានកំណត់ព្រំប្រទល់ច្បាស់លាស់ និងគ្រប់ជ្រុងជ្រោយនៅឡើយទេ។
នៅក្នុងរយៈពេលប្រមាណ ១០ខែ ក្នុងឆ្នាំ២០១១នេះ មានភ្ញៀវទេសចរប្រមាណពី ៥ ទៅ ៦ពាន់នាក់ដែលបានទៅទស្សនានៅតំបន់រមណីយដ្ឋានទឹកជ្រោះប៊ូស្រា និងអាចរកចំណូលបានប្រមាណពីមួយលានរៀល ទៅ ២លានរៀល៕
អាស៊ីសេរី
No comments:
Post a Comment
yes