ក្នុងលទ្ធិអាយ៉ងចិននិយមដែលមានលោកប៉ុល ពត ជាប្រមុខ បានសំលាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរយ៉ាង រង្គាល និងបានបំផ្លាញប្រទេសខ្មែរស្ទើរសាបសូន្យ។ របបលោកប៉ុល ពតតែងយកប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទៅសំលាប់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដោយមិនរើសមុខអស់រាប់លាននាក់។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរក្នុងរបបអាយ៉ងចិននិយម ដូចរស់នៅក្នុងទ្រុងខ្លា គឺរង់ចាំតែខ្លាត្របាក់ប៉ុណ្ណោះ។
នៅថ្ងៃ៧មករា១៩៧៩ កងទ័ពយួនបានធ្វើការវាយលុក និងបានផ្ដួលរំលំរបបចិននិយមរបស់លោកប៉ុល ពត។ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានអបអរសាទយ៉ាងក្រៃលែង ព្រោះដឹងថា ខ្លួនបានរួចពីទ្រុងខ្លាហើយ។ ពេលនោះ ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនាំគ្នាទៅយកស្រូវ អង្ករ អំបិល គោ ក្របី ជ្រូក មាន់ទា នៅតាមជង្រុក រឺទ្រុង ដែលក្រុមសហករណ៏ពីមុនបានប្រមូលដាក់ជាទ្រព្យសម្បត្ដិរួម ដើម្បីផ្ពត់ផ្ពង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។ ប្រហែលជាបួនប្រាំថ្ងៃក្រោយមក កងទ័ពយួនក៏ដកថយចេញទៅបាត់អស់។ ឯក្រុមទាហាន ប៉ុល ពតដែលបានលាក់ខ្លួន ក្បែរនោះ ក៏ត្រឡប់ចូលមកវិញ។ គ្រានេះគេសំលាប់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ សាហាវ ខ្លាំងលើសជាងមុនទៅទៀត ទាញសំពង ទាញបាញ់សំលាប់ នៅក្នុងភូមិក្បែរផ្ទះ មិនយកទៅណាឆ្ងាយឡើយ។ ពួកគេគ្រាន់តែចោទថា អ្នកឯងបានទៅលួចទ្រព្យសម្បត្ដិរួម និងជាដៃ ជើងសមគំនិតជាមួយពួកយួន ដោយគ្មាន ការសួររកហេតុផលអ្វីឡើយ។
ការដែលមេដឹកនាំយួនដកកងទ័ពថយក្នុងរយៈពេលខ្លីនេះ ក្នុងគោលបំណងផ្ដល់ឱកាសអោយក្រុមទាហាន ប៉ុល ពតត្រឡប់មកសំលាប់ពលរដ្ឋខ្មែរសារជាថ្មី។ ប្រហែលជាប៉ុន្មានថ្ងៃក្រោយមក ទើបកងទ័ពយួនវាយសំរុកត្រឡប់ចូលមកវិញ។ ពេលនោះ ក៏មានការប៉ះទង្កិច បាញ់គ្នារប៉េះ រប៉ោះជាមួយក្រុមទាហានប៉ុល ពត រួចក្រុមទាហានប៉ុល ពត នោះក៏រត់បាត់អស់ទៅ។
ដោយមានការប៉ះទង្គិចគ្នាបែបនេះ ពួកកងទ័ពយួនបានជាលេស ក៏ចោទប្រកាន់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរថា៖ អ្នកឯងត្រូវដៃជើងជាមួយក្រុមប៉ុល ពត ជួយលាក់ទាហានប៉ុល ពត រួចក៏យកទៅសំលាប់ ធ្វើបាបទៀតទៅ។
ក្រោយមក ក្រុមមេដឹកនាំយួនក៏បានរៀបចំបង្កើត រដ្ឋាភិបាលខ្មែរមួយដែលមានអ្នកត្រួតពិនិត្យជាជនជាតិយួន(សម័យនោះគេហៅថា លោកជំនាញការវៀតណាម) នៅចាំត្រួតពិនិត្យ និងបញ្ជាគ្រប់ស្ថាប័នរដ្ឋាភិបាលខ្មែរតាំងពីមជ្ឈឹមរហូតដល់ភូមិ ឃុំចុងកាត់មាត់ញក។ សូមបីលោក ចាន់ ស៊ី ជានាយករដ្ឋមន្ដ្រីខ្មែរ ក៏ត្រូវស្លាប់មុនអាយុ នៅថ្ងៃទី៣១ធ្នូ១៩៨៤ ដោយគ្រាន់តែលោក ក្នុងនាមជាមេដឹកនាំខ្មែរ ត្រូវតែការពារឧត្ដមប្រយោជន៏ខ្មែរ ដូចជា៖ លោកបានប្រឆាំងនិងការហូរចូលដោយខុសច្បាប់នៃជនជាតិយួនមក ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រឆាំងផែនការយួនដែលតំរូវអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទៅកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើខ្មែរដែលគេហៅថាផែនការ “ក៥”។
ចាប់តាំងពីលោកហ៊ុន សែនត្រូវបានមេដឹកនាំយួនលើកបន្ដុបអោយកាន់អំណាច នៅដើមខែមករា១៩៨៥មក ផែនការរបស់មេដឹកនាំយួនទាំងប៉ុន្មានដែលលោកចាន់ ស៊ី បានជំទាស់ ត្រូវបានដំណើរការជាបន្ដបន្ទាប់។ ការកាប់បំផ្លាញព្រៃឈើខ្មែរ បានក្លាយជាកាតព្វកិច្ចរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទូទាំងប្រទេស។
លោកហ៊ុន សែនដែលជានាយករដ្ឋមន្ដ្រីខ្មែរ បានចាប់កេណ្ឌ កំលាំងយុវជន និងកំលាំងបុរសមានកូន១ទៅកូន៣ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃស្ងាត់ភូមិ អោយទៅកាប់ព្រៃ។ ឈើល្អៗ និងមានតំលៃ ត្រូវដឹកទៅប្រទេសយួន។ ពិសេសទៅទៀត ការកាប់ព្រៃឈើមួយចំនួន ដែលជាជំរកត្រី និងជាកន្លែងត្រីពង បណ្ដាលអោយត្រីខ្វះជំរករស់នៅ ក៏ចុះតាមដងទន្លេទៅក្រោម“ស្រុកយួន”។ ការកាប់ព្រៃឈើនេះ មិនត្រឹមតែជាអំពើបំផ្លាញធនធានធម្មជាតិខ្មែរទេ ពិសេសមេដឹកនាំយួន ធ្វើនយោបាយសំលាប់ខ្មែរ តាមវិធីដែលគេហៅថា “ក៥” និងកាតព្វកិច្ចការពារជាតិ ដោយប្រើអ្នកដែលត្រូវសំលាប់នេះអោយទៅស្លាប់ខ្លួនឯង “វិធីសំលាប់ប្រយោល”។ មេដឹកនាំយួនធ្វើជាអោយប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរទៅកាប់ព្រៃ គឺគ្រាន់តែជាខែលដើម្បីឆ្ពិនភ្នែកមតិជាតិ និងអន្ដរជាតិតែប៉ុណ្ណោះ ព្រោះតំបន់ព្រៃទាំងនេះបានក្លាយជាចំការម៉ីន និងគ្រាប់គ្រប់ធន់ និងទីនោះជាតំបន់គ្រុនចាញ់ផង ជាតំបន់ប្រឈមមុខរវាងកងទ័ពផង។ ដោយកត្ដាទាំងនេះហើយ ដែលអ្នកត្រូវទៅកាប់ព្រៃនេះ ពុំសូវនឹងបាននៅមានជីវិតត្រឡប់មកភូមិកំណើតខ្លួនវិញទេ បើនៅមានជីវិត ត្រឡប់មកវិញ គឺពុំមានសុខភាពធម្មតាដូចមុនដែរ។
ដើម្បីបង្ហាញពីភក្ដីភាព និងភាពស្មោះស្ម័គ្រឥតងាករេរបស់ខ្លួនចំពោះមេដឹកនាំយួន ក្រុមលោកហ៊ុន សែន បានយល់ព្រមអោយយួនរំកិលយកព្រំដែនស្រេចតែចិត្ដ ហើយបានអនុញ្ញាតិអោយជនជាតិ យួនមកតាំងទីលំនៅដោយខុសច្បាប់ពាសពេញប្រទេសខ្មែរ។ ក្រុមលោកហ៊ុន សែនបានខិតខំពង្រិចពង្រិលវប្បធម៌ខ្មែរ បង្ខំអោយកូនខ្មែររៀនតែភាសាយួន មិនអនុញ្ញាតិអោយរៀនប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់ខ្មែរ។ ក្រុមលោកហ៊ុន សែន សំលាប់ខ្មែរណាដែលបញ្ចេញសកម្មភាពការពារផលប្រយោជន៏ខ្មែរ ដោយចោទអ្នកនោះថា “ជនមុខពីរ”។
ក្រុមលោកហ៊ុន សែន បានបង្កើតអោយមានភាពច្របូកច្របល់ អនាធិប្បតេយ្យក្នុងរចនាសម្ព័ន្ធសង្គមខ្មែរ។ សង្គមខ្មែរ ក្លាយជាសង្គមឈឺ និងភាពអសន្ដិសុខគ្រប់បែបយ៉ាង តាំងពីការបណ្ដោយក្រុមប្រដាប់អាវុធ ប្រព្រឹត្ដអំពើព្រៃផ្សៃឃោរឃៅ គំរាមកំហែងប្រជាពលរដ្ឋ។ ក្រុមលោកហ៊ុន សែនធ្វើយ៉ាងនេះ ក្នុងបំណងបំពាក់បញ្ហាអោយខ្មែររួចជាស្រេច ដើម្បីអោយខ្មែរ វីវកវិលវល់ បាក់បែកគ្នា កាប់សំលាប់គ្នា ដើម្បីធ្វើអោយខ្មែរគ្មានពេលនឹកគិត រកដំណោះស្រាយ បញ្ហាគ្រោះមហន្ដរាយនៃប្រទេសជាតិ ដោយ សារបរទេសជិតខាង ដូចជា បញ្ហាព្រំដែន និងបញ្ហាជនបរទេសខុសច្បាប់ ពិសេសគឺជនជាតិយួននេះឯងដែលរស់នៅ ដោយខុសច្បាប់ក្នុងប្រទេសខ្មែរយ៉ាងសន្ធឹកសន្ធាប់។
ដូចនេះ ក្រោយថ្ងៃ៧មករា១៩៧៩ ជីវិតខ្មែរបានរស់ឡើងវិញក៏ពិតមែន តែខ្មែរបានរស់ក្នុងភាពខ្មៅងងឹត ក្នុងភាពបាត់បង់ស្មារតី ក្នុងភាពបាត់បង់ជាម្ចាស់លើខ្លួនឯង ក្នុងភាពភ័យក្លាចជាប្រចាំ។ ជីវិតខ្មែរបានរស់នៅក្រោមការតាមដានពីលោកជំនាញការយួន។
ប្រទេសខ្មែរថិតនៅក្រោមការដឹកនាំ និងត្រួតពិនិត្យពីសំណាក់មេដឹកនាំយួន។ ខ្មែរបានរស់តែខ្លួន ឯព្រលឹងរបស់ខ្មែរ មេដឹកនាំយួនពុំអនុញ្ញាតិអោយ រស់មកជាមួយទេ គឺអោយលោកហ៊ុន សែន ប្រើគ្រប់មធ្យោបាយក្នុងការព្យាបាទខ្មែរ បំផ្លាញខ្មែរ និងសំលាប់ខ្មែរជាបណ្ដើរៗជានិច្ច។ នេះមានន័យថា ថ្ងៃ៧មករា១៩៧៩ គឺជាថ្ងៃដែលប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរ បានរួចពីទ្រុងខ្លា មកជាប់ក្នុងទ្រុងក្រពើ។
ដោយមានអន្ដរាគមន៏របស់អង្ការសហប្រជាជាតិ នោះមេដឹកនាំយួនក៏សុខចិត្ដអនុញ្ញាតិអោយ លោកហ៊ុន សែន ចុះហត្ថលេខា នៅទីក្រុងប៉ារីស ទទួលយកសំណើរស្ដីពីសន្ដិភាព នាថ្ងៃទី២៣តុលា១៩៩១។ ចាប់ពីថ្ងៃ៣តុលា១៩៩១នេះមក ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរបានរស់រានទាំងរូបកាយ និងព្រលឹង ហើយក៏ជាថ្ងៃដែលជនជាតិខ្មែរនៅគ្រប់ទិសទី ទាំងគ្រប់ស្រទាប់ មានលទ្ធភាពចូលមករួមកំលាំងគ្នា ស្ដារនិងកសាងមាតុភូមិកម្ពុជាឡើងវិញ។
No comments:
Post a Comment
yes