ក្រុងប៉េកាំងៈ ពលរដ្ឋទីបេរាប់សិបនាក់ បានដុតសម្លាប់ខ្លួនមួយឆ្នាំកន្លងទៅនេះដើម្បីតវ៉ានឹងការគ្រប់ គ្រងរបស់ចិន ដែលជួនកាលផឹកប្រេងកាតដើម្បីបំផ្ទុះពីក្នុងខ្លួន ជារលកដ៏ធំបំផុតមួយនៃការដុតសម្លាប់ខ្លួនខាងនយោបាយនៅក្នុង ប្រវត្តិសាស្រ្តថ្មីៗនេះ។
ប៉ុន្តែការតវ៉ាដែលគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទាំងនេះ ភាគច្រើនពុំមានគេចាប់អារម្មណ៍ទេនៅក្នុងពិភពមួយដែលធំជាងនេះ។ បញ្ហានេះមានមួយផ្នែកដោយសារការបង្ក្រាបសន្តិសុខចិននៅក្នុងតំបន់បានរារាំងអ្នកកាសែតមិនឲ្យយកព័ត៌មាន។
ខណៈអ្នកលក់ផ្លែឈើម្នាក់នៅប្រទេសទុយនីស៊ីដែលបានដុតខ្លួនឯង កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ២០១០ បានទទួលកិត្តិយសដោយការអុជបញ្ឆេះចលនាលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ រដូវផ្ការីកនៅអារ៉ាប់ ការដុតសម្លាប់ខ្លួននៅទីបេ រហូតមកដល់នឹងពេលនេះ មិនបានញ៉ាំងឲ្យមានការផ្លាស់ប្តូរទៅតាមការទាមទាររបស់អ្នក តវ៉ា ដែលសុំបញ្ចប់ការជ្រៀតជ្រែកពីរដ្ឋាភិបាលក្នុងតំបន់របស់ពួកគេ និងការវិលត្រឡប់មកវិញរបស់សម្តេចសង្ឃដាឡៃ ឡាម៉ា ដែលនិរទេសព្រះកាយនោះទេ។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ តាមប្រវត្តិសាស្រ្តក្រុមអ្នកជំនាញ បានពណ៌នាការ ដុតសម្លាប់ខ្លួននេះថាជាទម្រង់នៃការតវ៉ាដ៏មានឥទ្ធិពលមួយ និងជាការដុតសម្លាប់ខ្លួននៅទីបេ អាចនាំទៅរកការបះបោរ កាន់តែធំ ឬកកូរកកាយសម្ពាធពីអន្តរជាតិកាន់តែធំលើក្រុងប៉េកាំង។
ក្រុមអ្នកតវ៉ាទីបេ បានដុតខ្លួនឯងនៅតាមទីផ្សារ ផ្លូវធំៗ ជំរំយោធា និងនិមិត្តរូបជាច្រើនទៀតនៃអំណាចរបស់រដ្ឋាភិបាលនៅចិនភាគខាង លិច ភាគច្រើននៅក្នុងស្រុកដាច់ស្រយាលមួយគត់។ ភាគច្រើននៃអ្នកតវ៉ា គឺជាសមាជិកនៃបព្វជិតព្រះពុទ្ធសាសនា។ ថ្មីៗបំផុតនេះកាលពីថ្ងៃសុក្រមានព្រះសង្ឃពីរអង្គ ព្រះជន្ម២១ និង២២ ព្រះវស្សា ។
សាស្ដ្រាចារ្យសង្គមវិជ្ជានៃសាកលវិទ្យាល័យអុកស្វឺដ លោក ម៉ៃឃើល ប៊ីក ដែលបានសិក្សាពីអត្តឃាតបណ្តាលមកពីនយោបាយបាននិយាយថា៖«ក្នុង កម្រិតនេះ វាគឺជារលកនៃការដុតសម្លាប់ខ្លួនធំបំផុតមួយក្នុងរយៈពេល៦ ទសវត្សរ៍មកនេះ។ ជាពិសេស វាកើតនៅក្នុងតំបន់តូចមួយរបស់ចិន និងនៅក្នុងក្រុមជនជាតិភាគតិចតូចមួយ បើនិយាយពីកម្លាំងប្រៀបធៀបនឹងចំនួនប្រជាជនវិញ វាហាក់ដូចជាកាន់តែធំខ្លាំងណាស់»។
ក្រុមអ្នកជំនាញ និយាយថា ការដុតសម្លាប់ខ្លួន៣២ករណីក្នុងរយៈពេលជាងមួយឆ្នាំ គឺលឿនជាងការតវ៉ាធ្វើអត្តឃាតដុតខ្លួនឯង នៅក្នុងសង្គ្រាមវៀតណាម និងចលនាគាំទ្រលទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យនៅកូរ៉េខាងត្បូង។
លោកប៊ីក បានថ្លែងថា វាលើសនិស្សិតឥណ្ឌាជាង១០០នាក់ដែលបានដុតខ្លួនឯងដើម្បីតវ៉ា សំណើវិធានការមូលដ្ឋានវណ្ណៈកាលពីឆ្នាំ១៩៩០៕
No comments:
Post a Comment
yes