តាមរបាយការណ៍គោលនយោបាយជាតិយុវជន បង្ហាញថា
នៅកម្ពុជាបច្ចុប្បន្នយុវជនអាយុចន្លោះពី ១៥ដល់៣០ឆ្នាំ
មានចំនួនជាង៤លាននាក់ ក្នុងចំណោមប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរជាង១៤លាននាក់។
វ័យនេះ ត្រូវបានអង្គការសង្គមស៊ីវិលសិក្សាឃើញថា
ពួកគេមិនសូវចាប់អារម្មណ៍រឿងនយោបាយទេ។
ការមិនចាប់អារម្មណ៍នេះ គេសង្កេតឃើញថា
មានមូលហេតុជាច្រើនដែលនាំឲ្យយុវជន មិនហ៊ាន មិនចង់ មិនអាចចូលរួម
ទើបនាំឲ្យពួកគេមិនចាប់អារម្មណ៍តែម្តង។
មូលហេតុមួយដែលតែងតែឮចេញពីក្រុមយុវជននោះ ពួកគេតែងនិយាយថា
រឿងនយោបាយជារឿងគ្រោះថ្នាក់ រហូតដល់អ្នកខ្លះយល់ឃើញថា
បើមិនត្រូវគេបាញ់សម្លាប់ ត្រូវជាប់គុក ឬ រត់ចោលស្រុក។
នាយកប្រតិបត្តិកម្មវិធីអភិវឌ្ឍន៍ធនធានយុវជន
លោកឈាង សុខា សង្កេតឃើញថា មូលហេតុមួយក្នុងចំណោមមូលហេតុផ្សេងទៀត
ដែលនាំឲ្យយុវជនមិនចាប់អារម្មណ៍ ឬភ័យខ្លាចនោះ
ដោយសារតែផ្នត់គំនិតក្នុងសង្គមខ្មែរ
ឲ្យតែអ្នកណាហ៊ាននិយាយរឿងនយោបាយ គឺត្រូវគេផាត់ពណ៌ថា
ជាសមាជិកគណបក្សនេះ គណបក្សនោះ ទើបនាំឲ្យយុវជនភ័យខ្លាច ៖ "អ្វីជាឧបសគ្គ គាត់មានការភ័យខ្លាចជាមួយនឹងការចូលរួមហ្នឹង
ព្រោះបរិយាកាសនៃការចូលរួមនៅក្នុងសកម្មភាពសង្គម
ក៏ដូចជាការជជែកពីបញ្ហាសង្គម វាតែងតែត្រូវបានលាបពណ៌ថា
ជាការពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងនយោបាយ"។
លោក ឈាង សុខា ចង់ឃើញយុវជនកាន់តែច្រើនឡើង
ហ៊ាននិយាយពីរឿងនយោបាយ។ ពាក្យថាចាប់អាម្មរណ៍
ឬស្វែងយល់ពីរឿងនយោបាយ មិនមែនសំដៅតែលើការចូលជាយុវជនបក្ស ដើរឃោសនា
ឬកាន់ដំណែងក្នុងបក្សទេ គឺគ្រាន់តែហ៊ានជជែកឬ សាកសួរដេញ
ដោយបើកចំហលើគោលនយោបាយរបស់គណបក្សនិមួយៗ ដើម្បីឲ្យប្រាកដថា
ការបោះឲ្យគណបក្សណាមួយពិតជាត្រឹមត្រូវ អាចជួយដល់ខ្លួនឯង និងអភិវឌ្ឍន៍
សង្គមជាតិ។
BBC Media Action ជាប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយកម្រិតអន្តរជាតិមួយ
បានរកឃើញថា យុវជនកម្ពុជាមានប្រមាណតែ ៨%ប៉ុណ្ណោះ
ដែលបានចូលរួមក្នុងសកម្មភាពរបស់សង្គម
ជាហេតុនាំអោយកម្ពុជាបាត់បង់ធនធានមនុស្សមួយភាគធំក្នុងការចូលរួមអភិវឌ្ឍន៍សង្គម។
លោក ឈាង សុខា បន្តថា
កាលណាយុវជនចូលរួមស្វែងយល់ពីកិច្ចការនយោបាយបានតិចនោះ
គឺស្មើនឹងជាប្រគល់ប្រទេសជាតិឲ្យរដ្ឋាភិបាលជាអ្នកដឹកនាំទាំងស្រុង
នោះវាអាចប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជនជាតិ និងប៉ះពាល់ដល់យុវជនផ្ទាល់ ៖ "វាមានហានិភ័យខ្ពស់ នៅពេលដែលសមាជិក
ឬក៏ពលរដ្ឋម្នាក់របស់សង្គម
គាត់មិនទទួលបានព័ត៌មានពេញលេញអំពីការវិវឌ្ឍន៍របស់សង្គម មិនបានចូលរួម
មិនអាចមានសិទ្ធិ ឬឱកាសជជែក ដោយសេរីអំពីការកង្វល់របស់គាត់
ពេលហ្នឹងធ្វើឲ្យគាត់ហាក់បីដូចជាឋិតនៅក្នុងបរិបទមួយ
ដែលវាមានជញ្ជាំងបាំងបាត់"។
មូលហេតុដែលនាំឲ្យយុវជនមិនសូវចាប់អារម្មណ៍រឿងនយោបាយដែរនោះ
គឺអាចបណ្តាលមកពីវ័យចន្លោះពី១៥ទៅ៣០ឆ្នាំ
ពួកគេជាប់រវល់នឹងការសិក្សា ការបំពេញការងារ ដែលមានខ្លះចាកចេញពីខេត្តមួយទៅខេត្ត
ឬពីស្រុកកំណើត ប្រទេសកំណើតទៅប្រទេស ក្រៅប្រទេសផងក៏មាន។
តែក៏មានយុវជនខ្លះ មិនយកពេលទៅទំនេរស្វែងយល់ រឿងនយោបាយ
ការដឹកនាំប្រទេសទេ បែរជាប្រើពេលច្រើនលើសលប់ ដើម្បីដើរលេង មានពេលខ្លះរហូតដល់បង្កើតជាក្រុម
បង្ករអសន្តិសុខដល់សង្គមទៀតផង។
ម្យ៉ាងទៀតយុវជនជាវ័យដែលចូលចិត្តសប្បាយច្រើន
ពួកគេមិនសូវចិត្ត គិតរឿងសង្គម
រឿងនយោបាយដែលមានលក្ខណៈស្មុគស្មាញទេ។ ជាក់ស្តែងតាមកម្មវិធីវិទ្យុ
ទូរទស្សន៍ ជាដើម ប្រសិនជាកម្មវិធីកម្សាន្តមានតារាល្បីៗ
ចូលរួមសម្តែងនោះមានយុវជនចូលរួម ច្រើនតែបើកម្ម
វិធីទាក់ទងផ្លូវច្បាប់នយោបាយកការដឹកនាំប្រទេសវិញ
គឺកម្រឃើញយុវជនចូលរួមណាស់។
នាយកប្រតិបត្តិនៃគណៈកម្មាធិការអព្យាក្រឹត្យ
និងយុត្តិធម៌ ដើម្បីការបោះឆ្នោតសេរី និងត្រឹមត្រូវនៅកម្ពុជា លោក ហង្ស
ពុទ្ធា ស្នើគ្រប់ស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធព្យាយាម ផ្សព្វផ្សាយអប់រំ
និងលើកទឹកចិត្តឲ្យយុវជនចូលរួមស្វែងយល់ពីនយោបាយឲ្យបានច្រើន។
លោកក៏បានលើកឡើងដែរថា សម្រាប់គណបក្សគួរផ្តល់ដំណែងឲ្យយុវជនតាមសមត្ថភាពជាក់ស្តែង
មិនត្រូវប្រកាន់បក្សពួកឬខ្សែស្រលាយទេ ៖
"សូមឲ្យគណបក្សនយោបាយទាំងអស់ លើកតម្កើងយុវជន
ពិសេសយកយុវជនទៅឈរឈ្មោះជាបេក្ខជនឲ្យបានច្រើន ដោយសំអាងទៅលើសមត្ថភាព
ក្រមសីលធម៌ និងការងារ"។
ក្នុងសង្គមខ្មែរតែងប្រៀបធៀបយុវជន
ដូចទំពាំងសម្រាប់ស្នងឫស្សី ពេលដែលឫស្សីចាស់ឬងាប់។
ជាក់ស្តែងប្រសិនទំពាំងល្អ រឹងមាំនោះ គុម្ពឫស្សី
ក៏រីកដុះដាលល្អដែរ តែប្រសិនបើទំពាំងតែមិនមានគុណភាព
ឬកើតរោគតាំងពីនៅតូច គុម្ពឫស្សី នឹងមិនរីកធំបានឡើយ។
No comments:
Post a Comment
yes