១៦-មករា-១០១៤៖ ពលរដ្ឋចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យឧទិសកុសលដល់អ្នកស្លាប់
៤នាក់ ដោយសារការបង្ក្រាបរបស់កម្លាំងអាជ្ញាធរនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង
ខណៈដែលកម្មករ ៤ស្លាប់ និងម្នាក់កំពុងបាត់ខ្លួននៅឡើយក្នុងព្រឹត្តិការណ៍សមត្ថកិច្ចប្រដាប់អាវុធចេញបង្ក្រាបកម្មករនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង រកអ្នកទទួលខុសត្រូវមិនទាន់ឃើញនោះ អ្នកនយោបាយបានព្យាយាមដាក់បន្ទុក ឬចោទប្រកាន់គ្នាទៅវិញទៅមកជុំវិញហេតុការណ៍ធ្វើឲ្យស្លាប់មនុស្សនេះ។ ចំណែកសង្គមស៊ីវិលវិញ អំពាវនាវកុំឲ្យអ្នកនយោបាយយកអាយុជីវិតមនុស្សធ្វើជាឧបករណ៍ ដោះស្រាយជម្លោះនយោបាយ ដើម្បីបំពេញផលប្រយោជន៍តែរៀងៗខ្លួននោះ។
មេដឹកនាំបក្សប្រឆាំង លោក សម រង្ស៊ី ប្រតិកម្មតបចំពោះការស្តីបន្ទោសលោកពីសំណាក់មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់រដ្ឋាភិបាល ជុំវិញការស្លាប់ និងរបួសកម្មករនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង។
រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក ស ខេង បានថ្លែងក្នុងពិធីមួយនៅក្រសួងមហាផ្ទៃ កាលពីថ្ងៃទី៧ មីនា ថា លោក សម រង្ស៊ី ប្រធានគណបក្សសង្គ្រោះជាតិ គឺអ្នកដែលត្រូវស្តីបន្ទោសចំពោះការស្លាប់កម្មករនៅផ្លូវវ៉េងស្រេង ក្នុងការតវ៉ាកាលពីដើមខែមករា នោះ។ លោកថា ដោយសារតែ លោក សម រង្ស៊ី ទើបធ្វើឲ្យការតវ៉ានោះឈានទៅប៉ះទង្គិចគ្នាដោយហិង្សា ហើយអំពើហិង្សានោះ បានធ្វើឲ្យរបួសនគរបាលជាតិ កងរាជអាវុធហត្ថ ហើយមនុស្ស ៤នាក់បាត់បង់ជីវិត។
ឆ្លើយតបនឹងបញ្ហានេះ លោក សម រង្ស៊ី មានប្រសាសន៍នៅថ្ងៃទី៨ មីនា ថា លោកមិនចង់ប្រតិកម្មតបអ្វីនោះទេ ព្រោះប្រជាពលរដ្ឋទាំងក្នុងប្រទេស ក្រៅប្រទេស សហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ គេបានដឹងច្បាស់ណាស់ពីបញ្ហានេះអស់ហើយ ប៉ុន្តែលោកបញ្ជាក់ខ្លីថា ការថ្លែងរបស់ លោក ស ខេង នេះ ជាការចោទប្រកាន់ធ្ងន់ធ្ងរណាស់មកលើរូបលោក និងបង្ហាញពីការចង់គេចវេសពីការទទួលខុសត្រូវក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំ។
លោក សម រង្ស៊ី៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែចែករំលែកឲ្យអ្នកសង្កេតការណ៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ ឲ្យគេបានឮថា រដ្ឋាភិបាល លោក ហ៊ុន សែន ដូចជាក្រពុលមុខ ឥឡូវនេះដូចជានិយាយលាបពណ៌ប៉ាតណាប៉ាតណី ឆ្លើយដាក់អ្នកនេះដាក់អ្នកនោះ ប៉ុន្តែអាការទទួលត្រូវផ្ទាល់ គឺអ្នកកេះកៃកាំភ្លើង បញ្ជាឲ្យបាញ់សម្លាប់កម្មករនេះហើយ ត្រូវឲ្យមានការស៊ើបអង្កេត ដើម្បីយកអ្នកបញ្ជាឲ្យសម្លាប់គេនេះ យកទៅផ្ដន្ទាទោសតាមច្បាប់»។
ស្របពេលគ្នានេះដែរ មន្ត្រីអ្នកនាំពាក្យក្រសួងមហាផ្ទៃ លោក ខៀវ សុភ័គ នៅថ្ងៃសៅរ៍ ទី៨ មីនា បានគាំទ្រចំពោះការថ្លែងរបស់ លោក ស ខេង ដោយលោកអត្ថាធិប្បាយថា ដើមចមដំបូង គឺបាតុកម្មដែលពុំមានគោលដៅច្បាស់លាស់របស់បក្សប្រឆាំង បានទាញទៅរកការផ្ដួលរំលំរដ្ឋាភិបាល៖«អ៊ីចឹងហើយបានថា បើគ្មានការដឹកនាំបាតុកម្ម ក៏អត់មានការញុះញង់អីទេ វាអត់មានបញ្ហានេះកើតឡើងទេ»។
ចំណែកសង្គមស៊ីវិលវិញ មិនចង់ឃើញមានការឆ្លងឆ្លើយណាមួយពីសំណាក់អ្នកនយោបាយ ដោយគេចវេសពីការទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្នកស្លាប់ និងរងរបួសនោះឡើយ។ ជាងនេះទៅទៀត សង្គមស៊ីវិលវិញ ក៏មិនឃើញអ្នកនយោបាយយកអាយុជីវិតមនុស្ស ធ្វើជាឧបករណ៍នយោបាយ ដោះស្រាយជម្លោះដើម្បីបំពេញផលប្រយោជន៍បុគ្គលតែរៀងៗខ្លួននោះដែរ។
មន្ត្រីស៊ើបអង្កេតជាន់ខ្ពស់នៃអង្គការលីកាដូ (Licadho) លោក អំ សំអាត មានប្រសាសន៍ថា ក្នុងករណីនេះ គួរតែមានក្រុមអ្នកស៊ើបអង្កេតឯករាជ្យមួយ ដើម្បីស្វែងរកការពិត និងផ្តល់យុត្តិធម៌ដល់ជនរងគ្រោះ ហើយជនដៃដល់ត្រូវតែចាប់ខ្លួនយកមកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមច្បាប់៖ «ហើយបើមានព្រឹត្តិការណ៍កើតឡើង ហើយមានមនុស្សស្លាប់រងរបួស ហើយឆ្លើយឆ្លងដាក់គ្នាគេចពីការទទួលខុសត្រូវនោះ អំពើហិង្សារឹតតែរីករាលដាលថែមទៀត ពីព្រោះអ្នកប្រព្រឹត្តិត្រូវបានលើកទឹកចិត្ត ហើយមិនត្រូវបានចាប់មកផ្ដន្ទាទោសទៅតាមផ្លូវច្បាប់នោះ»។
លោកបន្តថា ការជាប់គាំងនយោបាយក្រោយការបោះឆ្នោតមាន ៣ករណីធំៗ ដែលសមត្ថកិច្ចបង្ក្រាបការតវ៉ារបស់មហាជន បានបណ្ដាលឲ្យមានមនុស្សស្លាប់ និងរងរបួស ក្នុងនោះមានកម្មករប្រជាពលរដ្ឋ រួមមានសមត្ថកិច្ចផង។
ដូចជា ព្រឹត្តិការណ៍នៅស្ពានអាកាសក្បាលថ្នល់ កាលពីថ្ងៃទី១៥ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១៣ មានមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ និងរងរបួសជាច្រើននាក់។ ទី២ គឺព្រឹត្តិការណ៍នៅគល់ស្ពានស្ទឹងមានជ័យ ថ្ងៃទី១២ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១៣ បណ្ដាលឲ្យមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ និងរងរបួសជាច្រើននាក់ ហើយ និងព្រឹត្តិការណ៍ទី៣ ចុងក្រោយ គឺនៅលើផ្លូវវ៉េងស្រេង គឺពេលកម្មករធ្វើបាតុកម្មទាមទារប្រាក់ខែគោល ១៦០ដុល្លារ បានបណ្ដាលឲ្យមនុស្ស ៤នាក់បាត់បង់ជីវិត និងម្នាក់ទៀតបាត់ខ្លួនរហូតមកដល់ពេលនេះ និងរងរបួសជាច្រើននាក់ដែរ។
ព្រឹត្តិការណ៍ទាំងនេះ សុទ្ធតែបានកើតឡើងនៅចំពោះមុខសមត្ថកិច្ច កងកម្លាំងប្រដាប់អាវុធ និងមានការជាប់ពាក់ព័ន្ធក្នុងរឿងនេះ ប៉ុន្តែ ជនរងគ្រោះធ្ងន់ធ្ងរឃើញមានតែខាងពលរដ្ឋ ហើយមិនមានភាគីណា ស្ថាប័នណា ឬបុគ្គលណាមួយ ជាអ្នកទទួលខុសត្រូវចំពោះមុខច្បាប់នៅឡើយ៕
No comments:
Post a Comment
yes