បុរសជនជាតិវៀតណាម ឈ្មោះ ជួន អុំទី រស់នៅលើបឹងទន្លេសាប
នាខេត្ត
កំពង់ឆ្នាំង ផ្ដល់បទសម្ភាសន៍ដល់វិទ្យុអាស៊ីសេរី
កាលពីថ្ងៃទី៧ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១៤
គ្រួសារជនជាតិវៀតណាម រស់នៅលើបឹងទន្លេសាប ក្នុងខេត្តកំពង់ឆ្នាំង
មួយចំនួនបង្ហាញពីការលំបាកក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ
និងចង់ប្ដូរទីលំនៅទៅនៅលើដីគោក
ដោយចង់ឲ្យមានការគាំទ្រពីរដ្ឋាភិបាល ឬអាជ្ញាធរ។
តើអាជ្ញាធរខេត្តកំពង់ឆ្នាំង មានជំហរបែបណាជុំវិញបញ្ហានេះ?
បញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍វៀតណាម នៅកម្ពុជា
គឺជាចំណុចរសើបរបស់រដ្ឋាភិបាល ជាពិសេសគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា
ត្រូវបានគណបក្សប្រឆាំងវាយប្រហារគ្មានញញើតមាត់។
បើទោះបីជារដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា
មិនទាន់មានភាពប្រាកដប្រជាក្នុងការអនុវត្តច្បាប់អន្តោប្រវេសន៍
របស់ខ្លួនក៏ដោយ ក៏គេឃើញមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ទាំងនៅលើគោក
និងលើទឹក
ត្រូវបានគេយកចិត្តទុកដាក់ពីសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរនៃការរស់នៅក្នុង
ភាពជាមនុស្ស។
បុរសជនជាតិវៀតណាម ម្នាក់ លោក ជួន អុំទី មានប្រសាសន៍ថា លោក
និងក្រុមគ្រួសារបានមកតាំងទីលំនៅលើទឹកទន្លេផ្សារក្រោម
ម្ដុំទំនប់តាម៉ៅជាង ២០ឆ្នាំ ហើយការរស់នៅក្នុងផ្ទះតូចចង្អៀត
និងការលំបាកយ៉ាងណានោះ ក៏គ្រួសាររបស់លោកមានភាពស៊ាំទៅហើយដែរ។
លោកចង់ឡើងទៅរស់នៅលើគោកដែរ ក៏ប៉ុន្តែខ្លាចមានការលំបាក
ដោយសារតែលោកមិនអាចរកស៊ីអ្វីបានក្រៅពីមុខរបរនេសាទ។
បើនិយាយពីការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ និងបញ្ហាសុខភាពវិញ លោក ជួន អុំទី
រាងតម្អក់បន្តិច រួចពោលមួយៗថា គ្រួសារលោក និងអ្នករស់នៅក្បែរខាង
ភាគច្រើនបានប្រើទឹកទន្លេផ្ទាល់ជំនួសទឹកស្អាត ដើម្បីដាំស្ល
និងទទួលទាន ដោយគ្រាន់តែដងទឹកពីទន្លេមកដាក់ក្នុងអុង ឬពាង
រួចដាក់កូរសាច់ជូរសជាការស្រេច។ លោកបន្តថា កូនប្រុសលោកអាយុជាង
៤ឆ្នាំម្នាក់មានជំងឺជាញឹកញយ
ប៉ុន្តែលោកមិនដឹងច្បាស់ថាបណ្ដាលមកពីបញ្ហាទឹក ឬយ៉ាងណានោះទេ៖ «ដាំ
បាយអីយកទឹកហ្នឹងមកប្រើដែរ? បាទ! យកមកប្រើទាំងអស់ហ្នឹង។
អត់ហ៊ានទេ ដូចបង្គន់យើង អ៊ីចឹងទៅដងទឹកកណ្ដាលទន្លេយើងឯណោះ»។
ចំណែកគ្រួសារជនជាតិវៀតណាម ម្នាក់អ្នកស្រី ហេន ភ័ស មានប្រសាសន៍ថា
អ្នកស្រី និងគ្រួសារចង់ទៅរស់នៅលើដីគោក
ពីព្រោះនៅលើទឹកមានបញ្ហាប្រឈមជាច្រើន ដូចជា
ព្យុះភ្លៀងបក់បោកនៅរដូវវស្សា និងបញ្ហាសុខភាព ជាដើម។
អ្នកស្រីបន្តថា
បើទោះបីជាស្វាមីរបស់អ្នកស្រីពុំមានជំនាញរកស៊ីអ្វីនៅលើគោក
ក៏ប៉ុន្តែអ្នកស្រីសុខចិត្តរស់នៅដោយប្រកបមុខរបរអ្វីបន្តិចបន្តួច
ក៏បាន៖ «ខ្ញុំចង់មានដីមួយកន្លែងនៅអ៊ីចឹងទៅណា!
ធ្វើផ្ទះធ្វើអីឲ្យត្រឹមត្រូវ ហើយខ្ញុំអត់ចង់នៅផ្ទះទឹកទេ
និយាយទៅឲ្យតែមានដីទៅ យើងធ្វើនេះធ្វើនោះទៅរកការងារអីធ្វើទៅ»។
៧-មីនា-២០១៤៖
ផ្ទះរបស់ជនជាតិវៀតណាម នៅលើបឹងទន្លេសាប ម្ដុំស្ពានតាម៉ៅ
សង្កាត់ផ្សារឆ្នាំង ក្រុងកំពង់ឆ្នាំង ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ RFA/Chin Chetha
ប្រធានក្រុមប្រឹក្សាខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក ម៉ែន ធឿន មានប្រសាសន៍ថា
អាជ្ញាធរខេត្តមិនទាន់មានវិធានការជាក់លាក់ណាមួយ
ក្នុងការនាំយកគ្រួសារជនជាតិវៀតណាម
ទាំងនោះចេញពីលើផ្ទៃបឹងទន្លេសាបនៅឡើយ ក៏ប៉ុន្តែជាគោលការណ៍
ការរស់នៅបែបនេះត្រូវបានហាមឃាត់។ លោកបញ្ជាក់ថា
អស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំមកហើយដែលអាជ្ញាធរធ្វើការណែនាំ
និងទប់ស្កាត់មិនឲ្យមានការរស់នៅលើទឹក
តែបែរជាមានមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើង
ចូលទៅតាំងទីលំនៅលើផ្ទៃបឹងទន្លេសាប៖ «យើងសព្វថ្ងៃកំពុងតែបំផុស
ឲ្យគាត់ឡើងគោករកដីរកធ្លីជាក់ស្ដែង ប៉ុន្តែអារឿងនេះ
គឺយើងមិនអាចធ្វើបានទេ ប៉ុន្មានអាណត្តិមកហើយ
ខ្ញុំថាទាល់តែថ្នាក់ជាតិជួយ អាហ្នឹងបានជាទៅរួច
បើត្រឹមថ្នាក់ខេត្តទេ មិនដឹងជាធ្វើយ៉ាងម៉េចទេ។
យើងដេញគាត់ប្រើអំពើហិង្សាខ្លាំង វាមិនប៉ះពាល់ដល់សិទ្ធិមនុស្ស»។
លោកបញ្ជាក់ថា បច្ចុប្បន្នជនជាតិវៀតណាម រស់នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង
មានភាពស្របច្បាប់ និងខ្លះបានរស់នៅតាំងពីឆ្នាំ១៩៧៩ មក។
អ្នកទាំងនោះមានរចនាសម្ព័ន្ធគ្រប់គ្រងត្រឹមត្រូវពីសមត្ថកិច្ច
និងអាជ្ញាធរមូលដ្ឋាន។ ចំពោះការសិក្សារបស់កូនៗពួកគាត់វិញ
គឺសិក្សាជាភាសាខ្មែរ។
ចំណែកប្រធានមន្ទីរបរិស្ថានខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក ពៅ ប៊ុនថន ថ្លែងថា
សកម្មភាពរស់នៅលើផ្ទៃទឹកប្រចាំថ្ងៃ បណ្ដាលឲ្យបរិស្ថាន
ជាពិសេសទឹកទន្លេមានការបំពុលធ្ងន់ធ្ងរ។ លោកបន្តថា
មន្ត្រីបរិស្ថានបានចុះអប់រំពីអនាម័យ និងហាមឃាត់រាល់សកម្មភាពផលិត
ឬការជួសជុលគ្រឿងម៉ាស៊ីន
និងបញ្ចូលអាគុយដែលអាចធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ទឹកជារៀងរាល់១សប្ដាហ៍
ម្ដង៖ «ព្រោះអាការរស់នៅសំណល់ហ្នឹង គាត់អត់មានយកទៅណាទេ
គឺគាត់បោះចោលក្នុងទឹកគ្មានធុងសំរាមគ្មានអីទេ អាហ្នឹងជាបញ្ហា។
យើងប្រជុំក្នុងសន្និបាតប្រចាំខែប្រចាំអី
ឯកឧត្ដមអភិបាលខេត្តគាត់តែងតែលើកទី១
យើងត្រូវរកទីតាំងគាត់នៅខាងលើ។ ទី២
នៅបានលុះត្រាតែមានលក្ខខណ្ឌតាមច្បាប់
អ្នកឯងត្រូវធ្វើស្អីត្រូវមានធុងសំរាម
បង្គន់ហ្នឹងត្រូវធ្វើរបៀបម៉េចអីរបៀបម៉េច
ត្រូវចំណាយបង់សេវាយ៉ាងម៉េចអីយ៉ាងម៉េច អាហ្នឹងទើបអាចនៅបាន»។
ទាក់ទងនឹងបញ្ហានេះ
មន្ត្រីសម្របសម្រួលនៃសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សកម្ពុជាក្រោម
(KKKHRA) ប្រចាំខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក ទត គឹមស្រូយ មានប្រសាសន៍ថា
មានពលរដ្ឋជនជាតិវៀតណាម តិចតួចណាស់ដែលចង់ទៅរស់នៅលើដីគោក
ហើយក្នុងករណីដែលអាជ្ញាធរមានវិធានការបណ្ដេញចេញ
ឬមានគោលការណ៍ឲ្យពួកគាត់ឡើងទៅរស់នៅលើគោកនោះ
ភាគច្រើនពួកគាត់នឹងវិលត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញ។
បញ្ហាអន្តោប្រវេសន៍ និងផលប៉ះពាល់នៃការរស់នៅលើទឹកទន្លេ
បានធ្វើឲ្យអាជ្ញាធរឈឺក្បាល
ហើយគណបក្សប្រឆាំងតែងតែលើកយកបញ្ហានេះមកនិយាយ។ តើរដ្ឋាភិបាល
និងអាជ្ញាធរ គួរធ្វើយ៉ាងណាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានេះ
និងបញ្ឈប់ឲ្យមានការហូរចូលអន្តោប្រវេសន៍ខុសច្បាប់នៅកម្ពុជា?
មន្ត្រីសម្របសម្រួលសមាគមការពារសិទ្ធិមនុស្សអាដហុក (Adhoc)
ប្រចាំខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក សំ ច័ន្ចគា ថ្លែងថា
មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍មានសិទ្ធិជាមូលដ្ឋានក្នុងការរស់នៅ
និងតាំងទីលំនៅ
ក៏ប៉ុន្តែការខុសឆ្គងរបស់រដ្ឋាភិបាលក្នុងការអនុវត្តច្បាប់
អន្តោប្រវេសន៍ទៅវិញទេ ដែលធ្វើឲ្យមានការរស់នៅលើទឹក
និងការហូរចូលជនជាតិវៀតណាម ខុសច្បាប់។ លោកបន្តថា
ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានៅចំពោះមុខនេះ រដ្ឋាភិបាលគប្បីផ្ដល់
ឬជួលដីសម្រាប់គ្រួសារដែលកំពុងរស់នៅលើទឹកទាំងនោះសម្រាប់ស្នាក់
នៅ ដើម្បីបញ្ចៀសនូវការបំពុលទឹកក្នុងបឹងទន្លេសាបជាបន្តទៅទៀត៖ «ខ្ញុំ
យល់ថា វាមិនមានការថ្កោលទោសណាមួយ
គ្រាន់តែផ្ដល់សិទ្ធិនូវការជ្រកកោនជាអន្តោប្រវេសន៍ហ្នឹងទេ។
កាលណាឲ្យគាត់រស់នៅតំបន់មួយច្បាស់លាស់ អាជ្ញាធរងាយគ្រប់គ្រងទី១
ហើយទី២ ជៀសវាងនូវការបំពុលទឹក»។
នៅខេត្តកំពង់ឆ្នាំង គេឃើញមានគ្រួសារជនជាតិវៀតណាម
តាំងទីលំនៅច្រើនចំនួន ២តំបន់ គឺនៅឃុំឆ្នុកទ្រូ នៃស្រុកបរិបូរណ៍
និងសង្កាត់ផ្សារឆ្នាំង ក្រុងកំពង់ឆ្នាំង។
យោងតាមរបាយការណ៍បូកសរុបលទ្ធផលសកម្មភាពការងារប្រចាំឆ្នាំ២០១៣
របស់រដ្ឋបាលក្រុងកំពង់ឆ្នាំង បង្ហាញថា ស្ថិតិប្រជាជនវៀតណាម
នៅសង្កាត់ផ្សារឆ្នាំង និងសង្កាត់ខ្សាម មានចំនួន ៩៤៥គ្រួសារ
ក្នុងនោះមានចំនួនមនុស្ស ៤.៨១៧នាក់ ហើយអ្នកដែលមានអាយុចាប់ពី
១៨ឆ្នាំឡើងមានចំនួន ២.៨៧៥នាក់។
កាលពីខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៩៩ អតីតអភិបាលខេត្តកំពង់ឆ្នាំង លោក ស៊ូ
ភិរិន្ទ ធ្លាប់ចេញផែនការណែនាំអនុវត្តស្ដីពីការរៀបរយ
ពង្រឹងសណ្ដាប់ធ្នាប់មាត់ទន្លេ និងលើផ្ទៃទឹកទន្លេផ្សារក្រោម។
នៅក្នុងសេចក្ដីណែនាំនោះបញ្ជាក់ថា
ចាប់តាំងពីចុងថ្នល់ដាច់លើមាត់ច្រាំង និងល្បាក់ច្រាំង
រហូតដល់ម៉ាស៊ីនទឹកខាងត្បូងដើមពោធិ៍ ជាតំបន់រក្សាភាពទំនេរ
មិនអនុញ្ញាតឲ្យមានការលក់ដូរទំនិញគ្រប់ប្រភេទ
គិតទាំងការធ្វើរោងស្នាក់នៅ និងបោះទីតាំងប្រកបមុខរបរផ្សេងៗ។
ចំណែកការរៀបរយសណ្ដាប់ធ្លាប់លើផ្ទៃទឹកទន្លេវិញ
គឺចាប់ពីជណ្ដើរដើមពោធិ៍ ទៅខាងត្បូងចម្ងាយ ៤០០ម៉ែត្រ
ត្រូវហាមលក់ដូរ ការស្នាក់នៅ ការឈប់សំចតរយៈពេលយូរ
និងការបោះទីតាំងធ្វើអាជីវកម្មផ្សេងៗ។ ចំពោះជនជាតិវៀតណាម
ត្រូវបោះទីតាំងស្នាក់នៅចាប់ពីវត្តលោកយួន ទៅត្បូងក្នុងកម្រិត
២៥ម៉ែត្រ ចាប់ពីមាត់ច្រាំងតាមការរៀបរយរបស់អាជ្ញាធរស្រុក៕
No comments:
Post a Comment
yes