មានគ្រួសារខ្លះក៏បានសម្រេចដូចបំណងដោយទទួលបានប្រាក់ឈ្នួលមកជួយស្ដារជីវភាពគ្រួសារ ប៉ុន្តែក៏មានគ្រួសារជាច្រើនកំពុងខកបំណងដោយកូនពួកគាត់ត្រូវរងទុក្ខវេទនា។ ខ្លះបានបាត់បង់ជីវិត ខ្លះបាត់ដំណឹងមិនដឹងជាស្លាប់ ឬរស់យ៉ាងណា និងខ្លះទៀតកំពុងធ្លាក់ខ្លួនឈឺបង្កជាក្ដីកង្វល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរដល់គ្រួសារ។
ពលការិនីត្រឡប់មកពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ីជាច្រើននាក់កើតជំងឺសរសៃប្រសាទ (ឡប់សតិ) ក្រោយពី ចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសក្រៅ។ គ្រួសារពួកគេទាំងនោះកំពុងមានកង្វល់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះបញ្ហា នេះ និងបានសំណូមពរឲ្យអាជ្ញាធរគ្រប់លំដាប់ថ្នាក់ជួយពួកគាត់។
ស្ត្រីវ័យ ៤៧ឆ្នាំ ឈ្មោះ ជា មៀត ប្រជាពលរដ្ឋនៅភូមិព្រៃស្វាយ ឃុំបឹងខ្នារ ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់។ អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងនៅព្រឹកថ្ងៃទី១៩ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១១ ថា កូនស្រីគាត់ឈ្មោះ រាជ សារុំ អាយុ ២៧ឆ្នាំ ជាពលករចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី តាមរយៈក្រុមហ៊ុន អ៊ឹង រិទ្ធីហ្គ្រុប ហើយទើបតែត្រឡប់មកវិញបានជាង ២ខែ។
អ្នកស្រីបន្តថា ថ្ងៃមកដល់ដំបូងគាត់សង្កេតឃើញកូនស្រីគាត់មានអាការៈមិនប្រក្រតីខ្លះៗហើយ ស្រាប់តែប្រមាណជា ៤ ឬ ៥ ថ្ងៃបន្ទាប់មក កូនគាត់និយាយលែងដឹងខុសត្រូវហើយដើរចេះតែដួល។ រហូតមកដល់ថ្ងៃនេះគាត់បានចំណាយអស់ប្រាក់ជាច្រើនមើលកូន តែមិនឃើញមានការធូរស្បើយសោះ៖ «ខ្ញុំមិនចង់បានអីទេ ធ្វើម៉េចឲ្យតែកូនខ្ញុំបានជាដូចដើម ខ្ញុំអស់ចិត្តហើយ។ មួយយប់ៗវាអត់ដេកទេ វានិយាយតែរហូត។ អស់មិនចេះតិច ខ្ញុំយកវាទៅថតទៀត។ កូនពេលទៅវាជា ដល់តែមកវិញលែងដឹងចានដឹងឆ្នាំងតែម្ដង។ ពេលវាត្រូវឈឺ គឺវាឈឺក្បាលខ្លាំងតែម្ដង មិនដឹងមកពីហេតុអី»។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ស្ត្រីឈ្មោះ ម៉ៅ ខុន អាយុ ៤៤ឆ្នាំ ប្រជាពលរដ្ឋនៅភូមិអញ្ចាញ ឃុំក្រាំងស្គារ ស្រុកទឹកផុស ខេត្តកំពង់ឆ្នាំង។ អ្នកស្រីបានឲ្យដឹងថា កូនស្រីគាត់ឈ្មោះ វង្ស សុខន អាយុ ១៩ឆ្នាំ ចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី តាមរយៈក្រុមហ៊ុន ធី អែន ភី (T&P)។ គាត់ថា ពេលកូនគាត់ទើបត្រឡប់មកវិញវាកើតជំងឺឡប់សតិធ្ងន់ធ្ងរ។ គាត់បានយកទៅព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យរុស្ស៊ី អស់ប្រាក់ជាច្រើនតែជំងឺនេះមិនជាដាច់សោះ។
អ្នកស្រីបានអំពាវនាវឲ្យអាជ្ញាធរជួយគាត់ដោយឲ្យក្រុមហ៊ុនទទួលខុសត្រូវព្យាបាលជំងឺកូនគាត់ឲ្យជាដូចដើមវិញ៖ «ពេលវាមកដល់ភ្លាមវារាងភ្លេចៗដែរ តែវានៅស្គាល់ឪម៉ែ ដល់បួនប្រាំថ្ងៃក្រោយមកវាលែងដឹងអី ទាំងអស់។ ដើរចេះតែដួល ហើយឲ្យតែឃើញម៉ូតូឡាន ចង់តែរត់ចូលទៅរក។ មួយថ្ងៃៗរវល់តែរត់តាមចាប់វា»។
ធ្ងន់ធ្ងរជាងនេះទៀត គឺពលការិនី ឈ្មោះ ងឹម អៀប អាយុ ៣១ឆ្នាំ នៅភូមិស្តុកឃ្លោក ឃុំអូរតាប៉ោង ស្រុកបាកាន ខេត្តពោធិ៍សាត់។ ពលការិនីរូបនេះបន្ទាប់ពីត្រឡប់មកដល់ផ្ទះបានប៉ុន្មានថ្ងៃ ក៏មានអាការៈទន់ដៃទន់ជើងងើបដើរលែងរួច និងនិយាយមិនចេញ ពោលគឺគតែម្ដង។
អ្នកស្រី ងឹម ច្រឹម ជាម្ដាយរបស់ពលការិនី ឈ្មោះ ងឹម អៀប រៀបរាប់ទាំងទឹកភ្នែកថា កូនគាត់ពេលទៅមានសុខភាពមាំទាំល្អ ស្រាប់តែត្រឡប់មកវិញក្លាយជាមនុស្សពិការទៅវិញ៖ «ខ្ញុំចង់ឲ្យក្រុមហ៊ុន និងអាជ្ញាធរជួយកូនខ្ញុំឲ្យបានជាដូចកាលពីវាទើបតែទៅ។ កាលទៅកូនខ្ញុំល្អជា ដល់មកវិញឈឺដើរមិនរួចអ៊ីចឹង ខ្ញុំតូចចិត្តណាស់។ សុំឲ្យអាជ្ញាធរគ្រប់ថ្នាក់ រាជរដ្ឋាភិបាល ជួយគ្រួសារខ្ញុំផង»។
ប្រភពពីអាជ្ញាធរភូមិ ឃុំ បានឲ្យដឹងថា មានពលការិនីដែលត្រឡប់មកពីធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀតកំពុងមានជំងឺប្រហាក់ប្រហែលគ្នានឹងពលការិនីដែលបានរៀបរាប់ខាងលើ នេះដែរ។
អ្នកស្រី ពុង ឈីវកេក ជាប្រធានសម្ព័ន្ធខ្មែរជំរឿន និងការពារសិទ្ធិមនុស្សលីកាដូ។ អ្នកស្រីមានប្រសាសន៍ថា តាមការស្រាវជ្រាវរបស់អង្គការលីកាដូ បង្ហាញថា ពលការិនីខ្មែរដែលទៅធ្វើការជាស្ត្រីជំនួយការមេផ្ទះនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី មួយចំនួនបានរងការធ្វើបាបទាំងផ្លូវកាយ និងផ្លូវចិត្តពីសំណាក់ម្ចាស់ផ្ទះ ដែលពួកគេធ្វើការទើបបណ្ដាលឲ្យពួកគេកើតជំងឺផ្លូវចិត្តបែបនេះ។
អ្នកស្រីបន្តថា អង្គការលីកាដូ កំពុងធ្វើសកម្មភាពមួយចំនួនដើម្បីទប់ស្កាត់ និងជួយកែលំអបញ្ហានេះ៖ «យើងសំណូមពរយ៉ាងទទូចឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលឲ្យជួយដាក់គំនាបទៅលើក្រុមហ៊ុនខ្មែរដែលមិនគោរពច្បាប់។ មួយវិញទៀតគឺយើងសហការជាមួយអង្គការដែលជាដៃគូនៅឯប្រទេសដែលទទួលពលករឲ្យធ្វើការជាជំនួយការមេផ្ទះ ជួយធ្វើការតស៊ូមតិឲ្យប្រទេសនោះបង្កើតច្បាប់ការពារពួកគេ»។
ពុំមានអាជ្ញាធរថ្នាក់ណាមួយ ឬអាជ្ញាធរជំនាញណាមួយធ្វើការអះអាងថា នឹងជួយដោះស្រាយ ឬជួយស្រាវជ្រាវរកហេតុផលដែលបណ្ដាលឲ្យពលការិនីជាច្រើននាក់ដែលត្រឡប់មកពីធ្វើការជាជំនួយការមេផ្ទះនៅឯប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ហើយទទួលរងផលវិបាកដោយសារជំងឺបែបនេះឡើយ។
លោក តេង ហុកលី ជាវេជ្ជបណ្ឌិតផ្នែកជំងឺផ្លូវចិត្តនៃមន្ទីរពេទ្យខេត្តពោធិ៍សាត់។ លោកបានឲ្យដឹងថា បច្ចុប្បន្នមានពលការិនីជាច្រើនដែលវិលត្រឡប់មកពីធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ត្រូវបានក្រុមគ្រួសារនាំមកព្យាបាលជំងឺផ្លូវចិត្តនៅផ្នែកជំងឺផ្លូវចិត្តនៃមន្ទីរពេទ្យខេត្ត។ លោកវេជ្ជបណ្ឌិតពន្យល់អំពីបញ្ហាជំងឺផ្លូវចិត្តនេះថា កើតឡើងដោយសារកត្តា ៣យ៉ាង គឺកត្តាជីវសាស្ត្រ កត្តាចិត្តសាស្ត្រ និងកត្តាសង្គម។
លោកវេជ្ជបណ្ឌិតបន្តថា តាមការសាកសួរពលការិនីដែលវិលត្រឡប់មកពីធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ហើយកើតជំងឺនេះ គឺបណ្ដាលមកពីកត្តា ២យ៉ាង គឺកត្តាចិត្តសាស្ត្រ និងកត្តាសង្គម៖«ពលករទាំងនោះអាចត្រូវគេធ្វើបាបដោយការវាយដំ ការចាប់រំលោភ ឬការឲ្យប្រើថ្នាំឲ្យមានកម្លាំងធ្វើការឲ្យគេ ដូចជាប្រភេទអំហ្វេតាមីន ដែលប្រើយូរៗទៅវាធ្វើឲ្យមនុស្សអាចឆ្កួត»។
ពុំមានស្ថិតិពិតប្រាកដពីចំនួនពលការិនីដែលត្រឡប់មកពីប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ហើយកើតជំងឺសរសៃប្រសាទនេះទេ។
យ៉ាងនេះក្ដី ប្រធានសមាគមភ្នាក់ងារជ្រើសរើសពលករកម្ពុជា គឺលោក អន ប៊ុនហាក់។ លោកបានអះអាងថា ចំពោះពលការិនីដែលចេញទៅធ្វើការនៅប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដោយស្របច្បាប់ ហើយទទួលរងនូវជំងឺសរសៃប្រសាទនេះសមាគមនឹងជួយដោះស្រាយដោយធ្វើការព្យាបាលជូនរហូតដល់ជាសះស្បើយ៖«យើងនឹងជួយព្យាបាលគាត់ឲ្យទាល់តែជាណា៎បង។ អត់អីទេ បើព្យាបាលទាន់ពេលវេលាតែមួយខែហ្នឹងពួកគាត់ជាហើយ»។
ទោះបីជាមានដំណោះស្រាយយ៉ាងនេះក្ដី គ្រួសារពលការិនីជាច្រើនដែលមានកូនចៅ ឬសាច់ញាតិកំពុងធ្វើការនៅឯប្រទេសម៉ាឡេស៊ី មានកង្វល់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះសុខភាពកូនចៅ ឬសាច់ញាតិពួកគាត់។ ពួកគាត់បានសំណូមពរឲ្យរាជរដ្ឋាភិបាលចាប់អារម្មណ៍ចំពោះបញ្ហានេះ ដោយអន្តរាគមន៍ជាបន្ទាន់ទៅបណ្ដាក្រុមហ៊ុនដែលនាំពលការិនីចេញទៅធ្វើការនោះ តាមជួយមើលសុខទុក្ខពលការិនីដែលកំពុងធ្វើការនៅឯប្រទេសម៉ាឡេស៊ី ដើម្បីចៀសវាងត្រឡប់មកវិញកើតមានបញ្ហាដូចពលការិនីដែលបានពោលខាងលើ៕
អាស៊ីសេរី
No comments:
Post a Comment
yes