តារាកំប្លែងដែលធ្លាប់មានឈ្មោះបោះសម្លេងតាំងតែទសវត្សរ៍ទី៩០លោក នួ សារុំ ហៅនាយក្រៀវ បានរៀបរាប់ប្រាប់ Sabay ថា បើទោះបីជាលោកគឺជាតារាកំប្លែងធ្លាប់មាន ឈ្មោះ បោះ សម្លេង នៅលើវិស័យសិល្បៈ ជាង២០ឆ្នាំ ហើយបច្ចុប្បន្នលោកគឺជាមន្ត្រីនគរបាលដែលមានឋានន្តរសក្ដិ រហូតដល់ទៅ សក្តិ៣ ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែជារៀងរាល់ថ្ងៃលោកនៅតែឆ្លៀតរត់ម៉ូតូឌុប ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាព ព្រោះចំណូលដែលបានមកពីសិល្បៈរបស់លោកមិនគ្រប់គ្រាន់ទៅនឹងការចំណាយប្រចាំថ្ងៃ នោះទេ។
ស្ថានភាពគ្រួសារ
នាយក្រៀវមានឈ្មោះដើម នួ សារុំ កើតនៅថ្ងៃទី០៥ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៦២ ស្ថិតក្នុងភូមិ ច្បារអំពៅ ឃុំច្បារអំពៅ ស្រុកកៀនស្វាយ ខេត្តកណ្ដាល។ បច្ចុប្បន្ន ទីកន្លែងដែលលោកកើតត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកាត់បញ្ចូលទៅជាភូមិ ដើមស្លែង សង្កាត់ច្បារអំពៅ២ ខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។ លោកគឺជាកូនទី៧ ក្រុងចំណោមបងប្អូន១០នាក់ ប្រុស ៣ ស្រី៧ តែបច្ចុប្បន្ននៅសល់តែចំនួន៥ ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះស្លាប់អស់៥នាក់ហើយ។ ឪពុករបស់លោកឈ្មោះ នួ ឯម ប្រកបរបរឡើងត្នោត ស្លាប់ ចំណែកម្ដាយរបស់លោកឈ្មោះ នួន មិ ជាអតីតអ្នកលក់បន្លែបន្តិចបន្តួចនៅផ្សារច្បារអំពៅ តែបានមរណកាលដែរហើយ ។
នៅក្នុងរបបប៉ុលពត ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកត្រូវបាន ខ្មែរក្រហមជម្លៀសទៅនៅក្នុងភូមិ គោកព្រីង ឃុំគោកព្រីង ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល ដែលជាស្រុកកំណើតខាងឪពុករបស់លោក ។ កាលនោះលោកមានអាយុ១៣ឆ្នាំ ត្រូវរស់នៅបែកពីឪពុក ម្ដាយ និងបងប្អូន ។ លោកបានរស់នៅ ជាមួយក្រុមកុមារអង្គភាព ហើយត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជា ឲ្យដើររើសលាមកសត្វ ច្រូតកន្ទ្រាងខែតយកមកធ្វើជាជី បោចស្មៅក្នុងស្រែ លើកភ្លឺស្រែ ជីកប្រឡាយ ជាដើម។ ក្រោយថ្ងៃ រំដោះ ០៧ មករា ១៩៧៩ ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបាន ត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ ហើយក៏បន្តរស់នៅរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
លោករៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅឆ្នាំ១៩៨៤ ជាមួយអ្នកស្រី សួន ចន្ថា មានមុខរបរជាអ្នកលក់បបរបន្តិចបន្តួច បច្ចុប្បន្នមានកូន៤នាក់ ប្រុស១ ស្រី៣ ។ ក្នុងចំណោមកូនទាំង៤នាក់របស់លោក មានម្នាក់បានក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានឈ្មោះបោះសម្លេងនៅឡើយ គ្រាន់តែជាអ្នកលេងភ្លេងនៅតាមរោងការតែប៉ុណ្ណោះ។
ផ្ទះរបស់លោកបច្ចុប្បន្ន ស្ថិតក្នុងភូមិដើមស្លែង សង្កាត់ច្បារអំពៅ២ ខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។
ប្រវត្តិការសិក្សា
លោកបានប្រាប់ថា កាលពីបឋមសិក្សាលោករៀននៅ សាលាបឋមសិក្សា “ច្បារអំពៅ” បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ថ្នាក់បឋមសិក្សាលោកបានបន្តទៅរៀននៅអនុវិទ្យាល័យ “បឹងត្របែក”។ តែលោករៀនបានត្រឹមថ្នាក់ឌីប្លូមប៉ុណ្ណោះក៏ឈប់ទៅ ដោយសារជីវភាពជួបការលំបាកពេក។
ប្រវត្តិតស៊ូ និងដើមចមក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ
លោកបានប្រាប់ថា កាលលោកនៅរៀន ដោយសារតែជីវភាពគ្រួសារជួបការលំបាកពេក លោកត្រូវឆ្លៀតពេល ដើររើសអេតចាយ រត់កង់ឌុប និងអូសការ៉េមលក់ ដើម្បីទិញសៀវភៅនិងខោអាវសម្រាប់ទៅរៀន។ បន្ទាប់ពីឈប់រៀន លោកនៅបន្តរត់កង់ឌុប នៅផ្សារច្បារអំពៅ និង អូសការ៉េមលក់។
នៅឆ្នាំ១៩៨២ លោកបានប្រកបរបរជាអ្នកដើរចាក់មីក្រូនៅក្នុងភូមិ ហើយក្រោយមកសន្សំប្រាក់បានខ្លះ ក៏ទិញបានម៉ូតូកញ្ចាស់មួយដើម្បីរត់ឌុប។ នៅឆ្នាំ១៩៨៤ លោកបានចូលធ្វើជាប៉ូលិស ក្នុងក្រសួងមហាផ្ទៃ។ កាលណោះលោក ធ្វើប៉ូលិសផង ឆ្លៀតពេលទំនេរ ចាក់មីក្រូផង និងម៉ូតូឌុបផង។
នៅឆ្នាំ ១៩៨៥ លោកត្រូវបានម្ចាស់រោងកុន ច្បារអំពៅ ជួលមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើង របស់លោកយកមកចាក់ក្នុងរោងកុន។ កាលណោះមានក្រុមល្ខោនបាសាក់របស់ ក្រុមនាយកុយ មកលេងក្នុងរោងកុន ច្បារអំពៅ។ នៅពេលនោះ នាយកុយបានយកម៉ូតូមកផ្ញើនៅកន្លែងចាក់មីក្រូរបស់លោក។ បន្ទាប់ពីសម្ដែងរួចខាងម្ចាស់រោងកុន បានចែកលុយថ្លៃឈ្នួលឲ្យតួសម្ដែង ថ្លៃមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើងរបស់លោក ។ តម្លៃខ្លួននៅពេលនោះនាយកុយ បានតម្លៃខ្លួន២០រៀល ចំណែកលោកបានតែ ១៨រៀល។ ដោយឃើញនាយកុយមកសម្ដែងមិនដល់មួយម៉ោងផង បានតម្លៃខ្លួនរហូតដល់ទៅ២០រៀល ចំណែករូបលោកមានទាំងមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើងផង ហើយត្រូវងងុយដេកមួយយប់ទល់ភ្លឺទៀត បានតែ១៨រៀល លោកក៏មានគំនួចចិត្តមួយតូចចង់ក្លាយជាអ្នកសិល្បៈដូចនាយកុយ។
លោក បានចិញ្ចឹមចិត្តនេះរហូតដល់ឆ្នាំបន្ទាប់ គឺ១៩៨៦ លោកបានស្គាល់នាយស្មាញ ដូច្នេះ ជាមួយចិត្តចង់ក្លាយជាតារាល្បីដូចនាយកុយ លោកក៏បានសុំនាយស្មាញដើរលេងសិល្បៈជាមួយ ហើយក៏ត្រូវបាននាយ ស្មាញ អនុញ្ញាតឲ្យដើរលេងជាមួយទៅ ដោយនៅថ្ងៃមួយ នាយ ស្មាញ បានអនុញ្ញាតឲ្យលោកសាកល្បងលេងអាយ៉ៃរឿង ក្នុងកម្មវិធីបុណ្យមួយ នាងក្រុងតាខ្មៅ ជាមួយ តារាកំប្លែងចាស់ដូចជា តាមឿក គាត់(នាយស្មាញ) នាយត្រដក់ ស្រីទូច នាយសារ៉ែនជាដើម ។ ក្រោយមកលោកក៏បានស្គាល់អ្នកកំប្លែងជើងចាស់ជាច្រើន ហើយត្រូវអ្នកសិល្បៈជើងចាស់ទាងនោះ ហៅលោកចូលលេងជាមួយបន្តបន្ទាប់មក។
ដើមចមឈ្មោះនាយក្រៀវ
លោកបានប្រាប់ថា នៅថ្ងៃមួយលោកត្រូវបាន នាយក្ដឹបបានហៅទៅលេងជាមួយ ក្នុងកម្មវិធីបុណ្យដ៏ធំមួយក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ព្រោះតែកាលនោះ នាយក្រឹមដែលធ្លាប់តែដើរលេងជាមួយក្រុមនាយក្ដឹប អវត្តមាន។ ដោយសារមិនចង់ឲ្យអ្នកទស្សនាខកចិត្ត នាយក្ដឹបដែលជាអ្នកហៅ លោកទៅសម្ដែងជាមួយ បានប្រកាសប្រាប់អ្នកដែលមកទស្សនាថា នាយក្រឹមមិនបានមកសម្ដែងទេ ហើយត្រូវបងប្អូនជីដូនមួយនាយក្រឹមមកជំនួស ដែលគេនោះ មានឈ្មោះថា នាយក្រៀវ គឺសំដៅមករូបលោក។ ដូច្នេះ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លោកក៏បានជាប់ឈ្មោះនាយក្រៀវរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ទស្សនិកជនចាប់ផ្ដើមស្គាល់ និងស្នាដៃ
លោកបានប្រាប់ថា ទស្សនិកជនចាប់ផ្ដើមស្គាល់លោកកាន់តែច្បាស់ នៅខ្ទង់ឆ្នាំ ១៩៩៨ តាមរយៈប៉ុស្តិ៍លេខ៥ ក្នុងកម្មវិធី”ទីនេះប៉ុស្តិ៍លេខ៥”និងកម្មវិធី “មីស្ទីនមកដល់ហើយចាស៎ “។
ក្រោយមកទៀតនៅឆ្នាំ២០០១ លោកបានមកធ្វើជាពិធីករ ក្នុងកម្មវិធី “ដៃគូរីករាយ” របស់ទូរទស្សន៍អប្សរា។ នៅឆ្នាំ ២០០៣ លោកបានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំការសម្ដែងកំប្លែង ក្នុងកម្មវិធី “មើលមុខមើលក្រោយ” របស់ទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍លេខ៣។
បន្ទាប់មកទៀត លោកក៏បានចូលរួមសម្ដែង កម្មវិធី “ខ្ញុំនិងអ្នក” របស់ទូរទស្សន៍ជាតិ ព្រមទាំងកម្មវិធីវេទិកាតុកាហ្វេ របស់ទូរទស្សន៍បាយ័ន ទៀត។
ជាមួយគ្នានោះដែរ លោកក៏ធ្លាប់បានថត រឿងកំប្លែងជាច្រើនជាមួយតារាកំប្លែងល្បីៗជាច្រើន សម្រាប់លក់ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសផងដែរ ។
ចំពោះខ្សែភាពយន្តវិញ លោក បានថតរឿងច្រើនគួរសម ដូចជា រឿងម៉ាក់ថឺង,បក្សីចាំក្រុង,ជញ្ជាំងវណ្ណៈ,ខ្មោចនាងតី,រសជាតិជីវិត ព្រមទាំងស្ប៉តអប់រំជាច្រើនទៀត ។
ការងារ និងជីវភាពរស់នៅបច្ចុប្បន្ន
ចំពោះការងារសិល្បៈ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ លោកហាក់ដូចជាមិនសូវឃើញមុខនៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ប៉ុន្មានទេ គឺស្ទើរតែបាត់មុខទាំងស្រុងតែម្ដង។ លោកបានបញ្ជាក់ថា ការមិនសូវឃើញលោកនៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ដូចមុន មិនមែនមានន័យថា លោកបោះបង់សិល្បៈនោះទេ មូលហេតុដែលសំខាន់ គឺមកពីមិនសូវមានគេហៅទៅសម្ដែង។ លោកបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នលោកនៅតែទៅច្រៀង និងធ្វើជាពិធីករនៅតាមរោងការ ជាបន្តបន្ទាប់ដដែល។
ចំពោះការងារជាមន្ត្រីនគរបាលវិញ លោកបានប្រាប់ថា លោកគឺជាអនុប្រធានផ្នែក នៃនាយកដ្ឋាននគរបាលស្ថិតិ លិខិតឆ្លងដែន ដែលមានឋានន្តរសក្ដិ អនុសេនីយ៍ឯក “សក្តិ៣ “។ ប៉ុន្តែបើទោះជាលោក ជាមន្ត្រីនគរបាលដែលមានឋានន្តរសក្ដិ រហូតដល់ទៅ អនុសេនីយ៍ឯក សគ្គិ៣ បែបនេះក្ដី ប៉ុន្តែលោកបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នលោកនៅតែឆ្លៀតរត់ម៉ូតូឌុប ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។
គោលបំណងទៅថ្ងៃអនាគត
លោកបានប្រាប់ថា បន្ទាប់ពីលោកបានក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ លោកមិនធ្លាប់បើករបបររកស៊ីអ្វីនោះទេ ពោលគឺមានតែសិល្បៈ និងក្រោយពេលទំនេរឆ្លៀតរត់ម៉ូតូឌុប ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ មូលហេតុដែលនាំឲ្យលោកមិនទាន់មានមុខរបររកស៊ី មិនមែនមានន័យថា លោកមិនចង់បើកនោះទេ ព្រោះមកពីចំណូលដែលបានមកពីសិល្បៈរបស់លោក បានត្រឹមតែដោះស្រោយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះមិនទាន់សល់ជាដំកំភួនដែលអាចបង្កើតមុខរបរណាមួយបាននៅឡើយទេ ។ បើទោះបីជាចំណូលដែលបានមកពីសិល្បៈបានត្រឹមតែដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃស្ទើរមិនគ្រប់ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែលោកបានប្រាប់ថា លោក និងនៅតែបន្តជារៀងរហូតសំខាន់បំផុត ឲ្យតែមានទស្សនិកជនត្រូវការរូបលោក។ ទោះយ៉ាងណា លោក ក្រៀវ បញ្ជាក់ថា ទៅថ្ងៃខាងមុខ ប្រសិនបើលោកមានប្រាក់កាសសល់ខ្លះលោកមានបំណង ចង់ទិញដីតូចល្មមមួយកន្លែង ដើម្បីធ្វើចម្ការទុកសម្រាប់ដល់ពេលលោកចាស់ទៅ ផ្ញើវាសនានឹងរបរនេះ៕
ឈ្មោះ
| ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ កំណើត | ទីកន្លែងកំណើត |
ចំនួនបងប្អូន
| កម្ពស់/ទម្ងន់ |
| នួ សារុំ
ហៅនាយក្រៀវ
| ០៥ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៦២ | ភូមិ ច្បារអំពៅ ឃុំ ច្បារអំពៅ ស្រុក កៀនស្វាយ ខេត្ត កណ្ដាល | ១០ នាក់ ប្រុស៣ ស្រី៧ |
កម្ពស់ ១៦៥.សម
ទម្ងន់ ៦៥គម
|
នាយក្រៀវមានឈ្មោះដើម នួ សារុំ កើតនៅថ្ងៃទី០៥ ឧសភា ឆ្នាំ ១៩៦២ ស្ថិតក្នុងភូមិ ច្បារអំពៅ ឃុំច្បារអំពៅ ស្រុកកៀនស្វាយ ខេត្តកណ្ដាល។ បច្ចុប្បន្ន ទីកន្លែងដែលលោកកើតត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលកាត់បញ្ចូលទៅជាភូមិ ដើមស្លែង សង្កាត់ច្បារអំពៅ២ ខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។ លោកគឺជាកូនទី៧ ក្រុងចំណោមបងប្អូន១០នាក់ ប្រុស ៣ ស្រី៧ តែបច្ចុប្បន្ននៅសល់តែចំនួន៥ ប៉ុណ្ណោះ ព្រោះស្លាប់អស់៥នាក់ហើយ។ ឪពុករបស់លោកឈ្មោះ នួ ឯម ប្រកបរបរឡើងត្នោត ស្លាប់ ចំណែកម្ដាយរបស់លោកឈ្មោះ នួន មិ ជាអតីតអ្នកលក់បន្លែបន្តិចបន្តួចនៅផ្សារច្បារអំពៅ តែបានមរណកាលដែរហើយ ។
នៅក្នុងរបបប៉ុលពត ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកត្រូវបាន ខ្មែរក្រហមជម្លៀសទៅនៅក្នុងភូមិ គោកព្រីង ឃុំគោកព្រីង ស្រុកកណ្ដាលស្ទឹង ខេត្តកណ្ដាល ដែលជាស្រុកកំណើតខាងឪពុករបស់លោក ។ កាលនោះលោកមានអាយុ១៣ឆ្នាំ ត្រូវរស់នៅបែកពីឪពុក ម្ដាយ និងបងប្អូន ។ លោកបានរស់នៅ ជាមួយក្រុមកុមារអង្គភាព ហើយត្រូវបានខ្មែរក្រហមបញ្ជា ឲ្យដើររើសលាមកសត្វ ច្រូតកន្ទ្រាងខែតយកមកធ្វើជាជី បោចស្មៅក្នុងស្រែ លើកភ្លឺស្រែ ជីកប្រឡាយ ជាដើម។ ក្រោយថ្ងៃ រំដោះ ០៧ មករា ១៩៧៩ ក្រុមគ្រួសាររបស់លោកបាន ត្រឡប់មកស្រុកកំណើតវិញ ហើយក៏បន្តរស់នៅរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
លោករៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅឆ្នាំ១៩៨៤ ជាមួយអ្នកស្រី សួន ចន្ថា មានមុខរបរជាអ្នកលក់បបរបន្តិចបន្តួច បច្ចុប្បន្នមានកូន៤នាក់ ប្រុស១ ស្រី៣ ។ ក្នុងចំណោមកូនទាំង៤នាក់របស់លោក មានម្នាក់បានក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ ប៉ុន្តែមិនទាន់មានឈ្មោះបោះសម្លេងនៅឡើយ គ្រាន់តែជាអ្នកលេងភ្លេងនៅតាមរោងការតែប៉ុណ្ណោះ។
ផ្ទះរបស់លោកបច្ចុប្បន្ន ស្ថិតក្នុងភូមិដើមស្លែង សង្កាត់ច្បារអំពៅ២ ខណ្ឌមានជ័យ រាជធានីភ្នំពេញ។
ប្រវត្តិការសិក្សា
លោកបានប្រាប់ថា កាលពីបឋមសិក្សាលោករៀននៅ សាលាបឋមសិក្សា “ច្បារអំពៅ” បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ថ្នាក់បឋមសិក្សាលោកបានបន្តទៅរៀននៅអនុវិទ្យាល័យ “បឹងត្របែក”។ តែលោករៀនបានត្រឹមថ្នាក់ឌីប្លូមប៉ុណ្ណោះក៏ឈប់ទៅ ដោយសារជីវភាពជួបការលំបាកពេក។
ប្រវត្តិតស៊ូ និងដើមចមក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ
លោកបានប្រាប់ថា កាលលោកនៅរៀន ដោយសារតែជីវភាពគ្រួសារជួបការលំបាកពេក លោកត្រូវឆ្លៀតពេល ដើររើសអេតចាយ រត់កង់ឌុប និងអូសការ៉េមលក់ ដើម្បីទិញសៀវភៅនិងខោអាវសម្រាប់ទៅរៀន។ បន្ទាប់ពីឈប់រៀន លោកនៅបន្តរត់កង់ឌុប នៅផ្សារច្បារអំពៅ និង អូសការ៉េមលក់។
នៅឆ្នាំ១៩៨២ លោកបានប្រកបរបរជាអ្នកដើរចាក់មីក្រូនៅក្នុងភូមិ ហើយក្រោយមកសន្សំប្រាក់បានខ្លះ ក៏ទិញបានម៉ូតូកញ្ចាស់មួយដើម្បីរត់ឌុប។ នៅឆ្នាំ១៩៨៤ លោកបានចូលធ្វើជាប៉ូលិស ក្នុងក្រសួងមហាផ្ទៃ។ កាលណោះលោក ធ្វើប៉ូលិសផង ឆ្លៀតពេលទំនេរ ចាក់មីក្រូផង និងម៉ូតូឌុបផង។
នៅឆ្នាំ ១៩៨៥ លោកត្រូវបានម្ចាស់រោងកុន ច្បារអំពៅ ជួលមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើង របស់លោកយកមកចាក់ក្នុងរោងកុន។ កាលណោះមានក្រុមល្ខោនបាសាក់របស់ ក្រុមនាយកុយ មកលេងក្នុងរោងកុន ច្បារអំពៅ។ នៅពេលនោះ នាយកុយបានយកម៉ូតូមកផ្ញើនៅកន្លែងចាក់មីក្រូរបស់លោក។ បន្ទាប់ពីសម្ដែងរួចខាងម្ចាស់រោងកុន បានចែកលុយថ្លៃឈ្នួលឲ្យតួសម្ដែង ថ្លៃមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើងរបស់លោក ។ តម្លៃខ្លួននៅពេលនោះនាយកុយ បានតម្លៃខ្លួន២០រៀល ចំណែកលោកបានតែ ១៨រៀល។ ដោយឃើញនាយកុយមកសម្ដែងមិនដល់មួយម៉ោងផង បានតម្លៃខ្លួនរហូតដល់ទៅ២០រៀល ចំណែករូបលោកមានទាំងមីក្រូ និងឧបករណ៍ភ្លើងផង ហើយត្រូវងងុយដេកមួយយប់ទល់ភ្លឺទៀត បានតែ១៨រៀល លោកក៏មានគំនួចចិត្តមួយតូចចង់ក្លាយជាអ្នកសិល្បៈដូចនាយកុយ។
លោក បានចិញ្ចឹមចិត្តនេះរហូតដល់ឆ្នាំបន្ទាប់ គឺ១៩៨៦ លោកបានស្គាល់នាយស្មាញ ដូច្នេះ ជាមួយចិត្តចង់ក្លាយជាតារាល្បីដូចនាយកុយ លោកក៏បានសុំនាយស្មាញដើរលេងសិល្បៈជាមួយ ហើយក៏ត្រូវបាននាយ ស្មាញ អនុញ្ញាតឲ្យដើរលេងជាមួយទៅ ដោយនៅថ្ងៃមួយ នាយ ស្មាញ បានអនុញ្ញាតឲ្យលោកសាកល្បងលេងអាយ៉ៃរឿង ក្នុងកម្មវិធីបុណ្យមួយ នាងក្រុងតាខ្មៅ ជាមួយ តារាកំប្លែងចាស់ដូចជា តាមឿក គាត់(នាយស្មាញ) នាយត្រដក់ ស្រីទូច នាយសារ៉ែនជាដើម ។ ក្រោយមកលោកក៏បានស្គាល់អ្នកកំប្លែងជើងចាស់ជាច្រើន ហើយត្រូវអ្នកសិល្បៈជើងចាស់ទាងនោះ ហៅលោកចូលលេងជាមួយបន្តបន្ទាប់មក។
ដើមចមឈ្មោះនាយក្រៀវ
លោកបានប្រាប់ថា នៅថ្ងៃមួយលោកត្រូវបាន នាយក្ដឹបបានហៅទៅលេងជាមួយ ក្នុងកម្មវិធីបុណ្យដ៏ធំមួយក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ព្រោះតែកាលនោះ នាយក្រឹមដែលធ្លាប់តែដើរលេងជាមួយក្រុមនាយក្ដឹប អវត្តមាន។ ដោយសារមិនចង់ឲ្យអ្នកទស្សនាខកចិត្ត នាយក្ដឹបដែលជាអ្នកហៅ លោកទៅសម្ដែងជាមួយ បានប្រកាសប្រាប់អ្នកដែលមកទស្សនាថា នាយក្រឹមមិនបានមកសម្ដែងទេ ហើយត្រូវបងប្អូនជីដូនមួយនាយក្រឹមមកជំនួស ដែលគេនោះ មានឈ្មោះថា នាយក្រៀវ គឺសំដៅមករូបលោក។ ដូច្នេះ ចាប់តាំងពីពេលនោះមក លោកក៏បានជាប់ឈ្មោះនាយក្រៀវរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្ន។
ទស្សនិកជនចាប់ផ្ដើមស្គាល់ និងស្នាដៃ
លោកបានប្រាប់ថា ទស្សនិកជនចាប់ផ្ដើមស្គាល់លោកកាន់តែច្បាស់ នៅខ្ទង់ឆ្នាំ ១៩៩៨ តាមរយៈប៉ុស្តិ៍លេខ៥ ក្នុងកម្មវិធី”ទីនេះប៉ុស្តិ៍លេខ៥”និងកម្មវិធី “មីស្ទីនមកដល់ហើយចាស៎ “។
ក្រោយមកទៀតនៅឆ្នាំ២០០១ លោកបានមកធ្វើជាពិធីករ ក្នុងកម្មវិធី “ដៃគូរីករាយ” របស់ទូរទស្សន៍អប្សរា។ នៅឆ្នាំ ២០០៣ លោកបានក្លាយជាអ្នកដឹកនាំការសម្ដែងកំប្លែង ក្នុងកម្មវិធី “មើលមុខមើលក្រោយ” របស់ទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍លេខ៣។
បន្ទាប់មកទៀត លោកក៏បានចូលរួមសម្ដែង កម្មវិធី “ខ្ញុំនិងអ្នក” របស់ទូរទស្សន៍ជាតិ ព្រមទាំងកម្មវិធីវេទិកាតុកាហ្វេ របស់ទូរទស្សន៍បាយ័ន ទៀត។
ជាមួយគ្នានោះដែរ លោកក៏ធ្លាប់បានថត រឿងកំប្លែងជាច្រើនជាមួយតារាកំប្លែងល្បីៗជាច្រើន សម្រាប់លក់ទាំងក្នុង និងក្រៅប្រទេសផងដែរ ។
ចំពោះខ្សែភាពយន្តវិញ លោក បានថតរឿងច្រើនគួរសម ដូចជា រឿងម៉ាក់ថឺង,បក្សីចាំក្រុង,ជញ្ជាំងវណ្ណៈ,ខ្មោចនាងតី,រសជាតិជីវិត ព្រមទាំងស្ប៉តអប់រំជាច្រើនទៀត ។
ការងារ និងជីវភាពរស់នៅបច្ចុប្បន្ន
ចំពោះការងារសិល្បៈ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ លោកហាក់ដូចជាមិនសូវឃើញមុខនៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ប៉ុន្មានទេ គឺស្ទើរតែបាត់មុខទាំងស្រុងតែម្ដង។ លោកបានបញ្ជាក់ថា ការមិនសូវឃើញលោកនៅតាមកញ្ចក់ទូរទស្សន៍ដូចមុន មិនមែនមានន័យថា លោកបោះបង់សិល្បៈនោះទេ មូលហេតុដែលសំខាន់ គឺមកពីមិនសូវមានគេហៅទៅសម្ដែង។ លោកបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នលោកនៅតែទៅច្រៀង និងធ្វើជាពិធីករនៅតាមរោងការ ជាបន្តបន្ទាប់ដដែល។
ចំពោះការងារជាមន្ត្រីនគរបាលវិញ លោកបានប្រាប់ថា លោកគឺជាអនុប្រធានផ្នែក នៃនាយកដ្ឋាននគរបាលស្ថិតិ លិខិតឆ្លងដែន ដែលមានឋានន្តរសក្ដិ អនុសេនីយ៍ឯក “សក្តិ៣ “។ ប៉ុន្តែបើទោះជាលោក ជាមន្ត្រីនគរបាលដែលមានឋានន្តរសក្ដិ រហូតដល់ទៅ អនុសេនីយ៍ឯក សគ្គិ៣ បែបនេះក្ដី ប៉ុន្តែលោកបានប្រាប់ថា បច្ចុប្បន្នលោកនៅតែឆ្លៀតរត់ម៉ូតូឌុប ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពប្រចាំថ្ងៃ។
គោលបំណងទៅថ្ងៃអនាគត
លោកបានប្រាប់ថា បន្ទាប់ពីលោកបានក្លាយជាអ្នកសិល្បៈ លោកមិនធ្លាប់បើករបបររកស៊ីអ្វីនោះទេ ពោលគឺមានតែសិល្បៈ និងក្រោយពេលទំនេរឆ្លៀតរត់ម៉ូតូឌុប ខ្លះៗប៉ុណ្ណោះ។ មូលហេតុដែលនាំឲ្យលោកមិនទាន់មានមុខរបររកស៊ី មិនមែនមានន័យថា លោកមិនចង់បើកនោះទេ ព្រោះមកពីចំណូលដែលបានមកពីសិល្បៈរបស់លោក បានត្រឹមតែដោះស្រោយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃប៉ុណ្ណោះមិនទាន់សល់ជាដំកំភួនដែលអាចបង្កើតមុខរបរណាមួយបាននៅឡើយទេ ។ បើទោះបីជាចំណូលដែលបានមកពីសិល្បៈបានត្រឹមតែដោះស្រាយជីវភាពប្រចាំថ្ងៃស្ទើរមិនគ្រប់ក៏ពិតមែន ប៉ុន្តែលោកបានប្រាប់ថា លោក និងនៅតែបន្តជារៀងរហូតសំខាន់បំផុត ឲ្យតែមានទស្សនិកជនត្រូវការរូបលោក។ ទោះយ៉ាងណា លោក ក្រៀវ បញ្ជាក់ថា ទៅថ្ងៃខាងមុខ ប្រសិនបើលោកមានប្រាក់កាសសល់ខ្លះលោកមានបំណង ចង់ទិញដីតូចល្មមមួយកន្លែង ដើម្បីធ្វើចម្ការទុកសម្រាប់ដល់ពេលលោកចាស់ទៅ ផ្ញើវាសនានឹងរបរនេះ៕
No comments:
Post a Comment
yes