លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន ពេលបោះឆ្នោតកាលពីថ្ងៃទី២៨ កក្កដា
ការបោះឆ្នោតលើកនេះបានបន្សល់ទុកនូវការបែកបាក់ជាតិធ្ងន់ធ្ងរគួរឲ្យកត់សម្គាល់។ អ្នកនយោបាយ និងអ្នកគាំទ្រគណបក្សធំៗទាំងពីរដែលទទួលបានសំឡេងគាំទ្រនៅក្នុងរដ្ឋសភាហាក់កំពុងបង្ហាញភាពមិនចុះសម្រុងគ្នាកាន់តែខ្លាំង។ គណបក្សប្រឆាំងបានបដិសេធលទ្ធផលបោះឆ្នោត ក្រោមហេតុផលនៃការ «លួចបន្លំ»។ គណបក្សនេះប្រកាសត្រៀមខ្លួនធ្វើបាតុកម្មជាស្រេច។ ក្នុងបរិបទនេះ ការយល់ព្រមបង្កើតយន្តការស៊ើបអង្កេតឯករាជត្រូវគេមើលឃើញថា ជាសន្លឹកបៀចុងក្រោយដែលបក្សកាន់អំណាចត្រូវលេងដើម្បីសាងភាពស្អាតស្អំរបស់ខ្លួនផង និងដើម្បីបញ្ចៀសប្រទេសពីភាពវឹកវរផង។
ការបដិសេធលទ្ធផលបោះឆ្នោតមិនមែនជារឿងចម្លែកទេសម្រាប់ប្រទេសកម្ពុជា។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរឲ្យកត់សម្គាល់សម្រាប់ការបោះឆ្នោតលើកនេះគឺ ទំហំនៃការបែកបាក់ជាតិហាក់មានកម្រិតកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរជាងការបោះឆ្នោតលើកមុនៗទៅទៀត។
ជាការពិត ចាប់តាំងពីមុនការបោះឆ្នោតម្ល៉េះ គណបក្សប្រឆាំងបានហៅការបោះឆ្នោតលើកនេះថាជាការបោះឆ្នោតដ៏សំខាន់និងជាទឹកចុងក្រោយបំផុតមួយសម្រាប់ការផ្លាស់ប្តូរនៅកម្ពុជា។ ផ្លាស់ប្តូរក្នុងន័យរបស់បក្សប្រឆាំងគឺការផ្តួលរំលំរបបដឹកនាំរបស់លោកនាយករដ្ឋមន្ត្រី ហ៊ុន សែន។
ប៉ុន្តែ បើយោងតាមលទ្ធផលបណ្តោះអាសន្នក្រៅផ្លូវការដែលផ្សព្វផ្សាយដោយគណបក្សប្រជាជនកម្ពុជា និងអង្គការសង្គមស៊ីវិល«ឯករាជ» គណបក្សកាន់អំណាចដែលដឹកនាំជាង ៣០ ឆ្នាំមួយនេះនៅតែអាចបន្តកាន់អំណាចដដែល។
ដូច្នេះ ភាពមិនប្រក្រតីនៃការបោះឆ្នោត និងកង្វះជំនឿលើស្ថាប័នរៀបចំការបោះឆ្នោត (គ.ជ.ប) កំពុងក្លាយជាអាវុធដ៏មុតស្រួចដែលបក្សប្រឆាំងបន្តប្រើដើម្បីសម្រេចគោលដៅនៃការផ្លាស់ប្តូររបស់ខ្លួន។ សុន្ទរកថារបស់លោក សម រង្ស៊ី និងលោក កឹម សុខា ដែលបានធ្វើជាបន្តបន្ទាប់រយៈពេលចុងក្រោយនេះជាមួយអ្នកគាំទ្ររបស់ខ្លួនគឺជាភស្តុតាងអាចបញ្ជាក់ពីបញ្ហានេះបាន។
ម្យ៉ាងទៀត ដោយហេតុថា លើកនេះគណបក្សប្រឆាំងបានទទួលសំឡេងគាំទ្រយ៉ាងច្រើននៅក្នុងសភាធៀបនឹងអាណត្តិមុនៗ និងដោយហេតុថា ពីអំណឹះតទៅ មានតែគណបក្សពីរគត់ប៉ុណ្ណោះនៅក្នុងរដ្ឋសភា ហើយជាគណបក្សគូប្រជែងដ៏ជូរចត់ដូច«ទឹកនិងប្រេង» ម្លោះហើយ រាល់បញ្ហានឹងមិនងាយដោះស្រាយបានឡើយ។
ពិតហើយថា គណបក្សកាន់អំណាចបានប្រកាសថា នឹងគ្មានការជាប់គាំងនយោបាយទេ ពីព្រោះគណបក្សនេះមានសំឡេងគ្រប់គ្រាន់ដែលអាចបន្តដំណើរការនីតិវិធីតែម្នាក់ឯងបាន។ ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើករណីនេះកើតមានមែន ពេលនោះ ផលវិបាកធំៗពីរដែលនឹងកើតឡើង។
ផលវិបាកទី១គឺ រូបភាពនៃរដ្ឋាភិបាល និងរដ្ឋសភាឯកបក្សដែលមិនឆ្លុះបញ្ចាំងពីលក្ខណៈប្រជាធិបតេយ្យឡើយ។ រូបភាពបែបនេះក៏មិនមែនជាការចង់បានរបស់គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាដែរ។
ផលវិបាកទី២ គឺគណបក្សប្រឆាំងច្បាស់ជានឹងមិននៅស្ងៀមឡើយពោលគឺមហាបាតុកម្មនឹងកើតមានទូទាំងប្រទេសដែលអាចនឹងឈានដល់ភាពវឹកវរពិបាកដោះស្រាយ។
សម្រាប់ក្រសែភ្នែកក្រុមអ្នកវិភាគ នៅក្នុងបរិបទដែលបក្សប្រឆាំងសម្លឹងទៅកាន់បក្សកាន់អំណាច និង គ.ជ.ប ថាជា«អ្នកលួចបន្លំ» សន្លឹកឆ្នោតបែបនេះ ការសម្របសម្រួលណាមួយពិតជាមិនអាចទៅរួចទេបើគ្មានភាគីទី៣ជាអ្នកដើរតួអាជ្ញាកណ្តាល។ ក្នុងន័យនេះ បក្សកាន់អំណាចត្រូវគេមើលឃើញថា មានតួនាទីគន្លឹះក្នុងការទម្លុះទម្លាយភាពទាល់ច្រក។
ពិតហើយថា ដោយឈរលើអធិបតេយ្យភាពនៃការងាររបស់ខ្លួន គ.ជ.ប មានហេតុផលផ្លូវច្បាប់គ្រប់គ្រាន់ក្នុងការបដិសេធសំណើរបស់បក្សប្រឆាំងដែលចង់ឲ្យមាន អាជ្ញាកណ្តាលឯករាជមួយក្នុងការស៊ើបអង្កេតភាពមិនប្រក្រតីនៃការបោះឆ្នោត។
ប៉ុន្តែ ទោះជាយ៉ាងនេះក្តី គ.ជ.ប និងបក្សកាន់អំណាចក៏បានបង្ហាញភាពទន់ភ្លន់មួយជំហានរួចហើយតាមរយៈការយល់ព្រមបង្កើតគណៈកម្មការចម្រុះត្រីភាគីជាមួយគណបក្សសង្គ្រោះជាតិដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា។ ភាពទន់ភ្លន់នេះបានបង្កើនទម្ងន់មួយកម្រិតទៀតឲ្យគណបក្សប្រជាជន និង គ.ជ.ប ក្នុងក្រសែភ្នែកសហគមន៍ជាតិ និងអន្តរជាតិ។ ប៉ុន្តែ ទីបំផុត បក្សប្រឆាំងបែរជាដកខ្លួនទៅវិញ។ ដូច្នេះ ជំហរសម្របម្រួលខ្លះពីបក្សប្រឆាំងក៏ចាំបាច់ដែរដើម្បីឲ្យមានសម្បទានទៅវិញទៅមក។
យ៉ាងណាក៏ដោយ ប្រសិនបើបក្សកាន់អំណាច និង គ.ជ.ប យល់ឃើញថា ខ្លួនមិនមែនជាអ្នកលួចបន្លំសន្លឹកឆ្នោតដូចការចោទប្រកាន់ទេនោះ ភាគីទាំងពីរគួរបោះជំហានទៅមុខមួយជំហានទៀត ដើម្បីបង្ហាញភាពស្អាតស្អំរបស់ខ្លួនផង និងក៏ដូចជាបង្ហាញពីចេតនាបញ្ចៀសប្រទេសចេញពីវិបត្តិផង។
ប្រសិនបើអាចធ្វើបែបនេះបានមែន គណបក្សប្រជាជនកម្ពុជាមិនគ្រាន់តែអាចលាងសម្អាតបានទាំងអស់នូវការចោទប្រកាន់ប៉ុណ្ណោះទេ តែគណបក្សនេះនឹងក្លាយជាជើងឯកក្នុងការបង្រួបបង្រួម ផ្សះផ្សាជាតិទៀតផង។ រីឯបក្សប្រឆាំងវិញក៏នឹងគ្មានអ្វីត្រូវតវ៉ាទៀតដែរ។ នេះជាសន្លឹកបៀចុងក្រោយដែលបក្សកាន់អំណាចត្រូវលេងដើម្បីសាងភាពស្អាតស្អំរបស់ខ្លួន។
ផ្ទុយទៅវិញ ប្រសិនបើបក្សកាន់អំណាចមិនហ៊ានលេងសន្លឹកបៀចុងក្រោយនេះទេ និងប្រសិនបើភាគីនីមួយៗនៅតែបន្តប្រកាន់ជំហរតឹងរ៉ឹង យកឈ្នះចាញ់រៀងៗខ្លួន ការបែកបាក់ជាតិមានសភាពធ្ងន់ធ្ងរដែលទំនងជាពិបាកនឹងស្តារ៕
No comments:
Post a Comment
yes