ប្រធានសហជីពសេរីកម្មករនៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា លោក ជា មុនី មានប្រសាសន៍ថា ការដោះស្រាយបញ្ហាវិវាទកម្មករ កម្មការិនី ជាមួយថៅកែរោងចក្រនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះថា ជារឿងស្មុគស្មាញមួយ ហើយលំបាកខ្លាំងក្នុងការដោះស្រាយ។
កម្មកររោងចក្រកាត់ដេរ ជា វ័យ (Jie Wei) ធ្វើកូដកម្មអហិង្សានៅមុខរោងចក្រ ស្ថិតនៅខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ នៅថ្ងៃ៣ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១១។
ទោះយ៉ាងនេះក្ដី បើសិនរាជរដ្ឋាភិបាល ឬថៅកែក្រុមហ៊ុនរោងចក្រប្រាថ្នាដោះស្រាយបញ្ហានេះ រដ្ឋាភិបាល និងថៅកែរោងចក្រចាំបាច់ត្រូវមានវិធានការមួយចំនួន។ វិធានការជាដំបូងនោះ រដ្ឋាភិបាលត្រូវបង្កើតតុលាការការងារដ៏មានតម្លាភាព និងប្រសិទ្ធភាព ដើម្បីដោះស្រាយវិវាទរវាងនិយោជិក និងនិយោជក។
បន្ទាប់មក រដ្ឋាភិបាលត្រូវចាត់វិធានការធ្វើយ៉ាងណា លុបបំបាត់អំពើពុករលួយ ដែលជាកត្តាដ៏អាក្រក់ នាំឲ្យកើតភាពមិនប្រក្រតីផ្សេងៗទៀត។ ចុងក្រោយ រដ្ឋាភិបាលត្រូវជំរុញក្រសួងការងារឲ្យអនុវត្តច្បាប់ និងជួយដោះស្រាយនូវរាល់បញ្ហាវិវាទការងារឲ្យមានប្រសិទ្ធភាព។
ភ្ជាប់ទៅនឹងបញ្ហានេះ លោក ជា មុនី បញ្ជាក់បន្ថែមថា ការផ្ដល់ប្រាក់ខែតិចដល់កម្មករ កម្មការិនី ជាផ្នែកមួយទៀត ដែលនាំឲ្យមានបាតុកម្មតវ៉ាពីក្រុមកម្មករ កម្មការិនី។ ដូច្នេះ រដ្ឋាភិបាល និងថៅកែរោងចក្រ ចាំបាច់ពិចារណា និងដំឡើងប្រាក់ខែជូនកម្មករ កម្មការិនី ឲ្យបានសមរម្យ។
លោកថ្លែងបន្តថា បើសិនរដ្ឋាភិបាល និងថៅកែរោងចក្រ មិនអាចបំពេញលក្ខខ័ណ្ឌទាំងនេះទេ ការតវ៉ារបស់កម្មករ កម្មការិនី មានភាពលំបាកក្នុងការបញ្ឈប់។
ផ្ទុយពីការលើកឡើងនេះ មន្ត្រីជាន់ខ្ពស់នៃសមាគមរោងចក្រកាត់ដេរនៅកម្ពុជា លោក ជាតិ ខេមរា ចោទថា ការតវ៉ាឥតឈប់ឈររបស់កម្មករ កម្មការិនីនេះ កើតចេញពីការមិនអនុវត្តតាមគោលការណ៍មួយចំនួនរបស់សហជីព ជាមួយថៅកែរោងចក្រ។ លោកពន្យល់ថា សហជីពខ្លះមិនបានអនុវត្តតាមកិច្ចសន្យាដែលខ្លួនបានព្រមព្រៀង នៅពេលប្រជុំជាមួយនឹងភាគីពាក់ព័ន្ធនោះទេ។
ក្នុងពេលប្រជុំសហជីព និយាយថាខ្លួនយល់ព្រមធ្វើតាមលក្ខខ័ណ្ឌនៃកិច្ចសន្យា ប៉ុន្តែពេលចេញពីអង្គប្រជុំ ញុះញង់កម្មករ កម្មការិនី ឲ្យធ្វើបាតុកម្ម។ លោកថ្លែងបន្តថា ការធ្វើបែបនេះ បានក្លាយជាវប្បធម៌មិនល្អ សម្រាប់សហជីពប្រទេសកម្ពុជា។
ឆ្លើយតបទៅនឹងការចោទរបស់លោក ជាតិ ខេមរា នេះ អនុប្រធានសហភាពការងារកម្ពុជា លោក ឯក សុភក្ដី មានប្រសាសន៍ថា ការលើកបញ្ហានេះឡើង ពេលខ្លះគ្រាន់តែជាការបំភ័ន្ត និងជៀសវាងការដោះស្រាយបញ្ហារបស់ថៅកែ និងភាគី ដែលទទួលផលប្រយោជន៍ពីក្រុមហ៊ុនរោងចក្រ ដើម្បីយករួចខ្លួន។
លោកសុំឲ្យភាគីនីមួយៗ ឈរលើគោលការណ៍មិនលំអៀង ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហា ជាជាងទម្លាក់កំហុសលើភាគីណាមួយ។
ទាក់ទិននឹងការដោះស្រាយវិវាទនេះដែរ លោក ឯក សុភក្ដី ផ្ដល់អនុសាសន៍ថា ថៅកែក្រុមហ៊ុនរោងចក្រ គួរដំឡើងប្រាក់ខែឲ្យបានសមរម្យ ព្រោះកម្មករ កម្មការិនី ក៏មិនចង់ធ្វើបាតុកម្មតវ៉ាអ្វីដែរ ប៉ុន្តែអ្វីដែលសំខាន់ប្រាក់ខែ ដែលក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ឲ្យពួកគាត់នាពេលបច្ចុប្បន្ន វាមិនអាចធ្វើឲ្យពួកគាត់រស់បានសមរម្យ។
ភ្ជាប់ទៅនឹងបញ្ហាកាត់ដេរនេះ លោក ឯក សុភក្ដី បានលើកឧទាហរណ៍ប្រទេសជិតខាង ដូចជាប្រទេសថៃ ថា បានដំឡើងប្រាក់ខែជូនកម្មករ កម្មការិនី ហើយប្រទេសនោះបានបញ្ចៀសបញ្ហាវិវាទនេះបាន។
ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ប្រធានកម្មវិធីសិទ្ធិការងារ នៃមជ្ឈមណ្ឌលអប់រំច្បាប់ សម្រាប់សហគមន៍ លោក មឿន តុលា ថ្លែងថា ប្រាក់ខែដែលក្រុមហ៊ុនផ្ដល់ឲ្យកម្មករ កម្មការិនីនាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មិនអាចធ្វើឲ្យកម្មករ កម្មការិនីរស់បានសមរម្យនោះទេ ដោយហេតុថា អត្រាអតិផរណារបស់ប្រទេសកម្ពុជាឥឡូវនេះ ឡើងខ្ពស់ជាងប្រទេសជិតខាងមួយចំនួន។
ម្យ៉ាងទៀត ប្រទេសជិតខាងដូចជា ប្រទេសឡាវ ថៃ វៀតណាម សុទ្ធតែបានដំឡើងប្រាក់ខែដល់កម្មករ កម្មការិនី របស់គេអស់ហើយ។ ដូច្នេះ ប្រទេសកម្ពុជាគួរពិចារណា និងដំឡើងប្រាក់ខែឲ្យកម្មករ កម្មការិនីខ្លួនដែរ។
លោក មឿន តុលា អះអាងបន្តថា ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាវិវាទកម្មករ និយោជិក ជាមួយនឹងនិយោជក រដ្ឋាភិបាលគួរក្រឡេកមើលភាពចន្លោះប្រហោងនៃច្បាប់ការងារ ដែលបានចែងអំពីកិច្ចសន្យាខ្លី។ កិច្ចសន្យាខ្លីនេះ ធ្វើឲ្យប៉ះពាល់ដល់ផលប្រយោជន៍កម្មករ កម្មការិនីខ្លាំង ក្រោមហេតុផលថា កិច្ចសន្យាខ្លី ងាយស្រួលនឹងបញ្ចប់។ ដូច្នេះ វាបានផ្ដល់លទ្ធភាពច្រើនដល់ថៅកែ នៅពេលដែលគាត់មិនសប្បាយចិត្តចំពោះកម្មករ កម្មការិនីណាមួយ គាត់អាចបញ្ចប់កិច្ចសន្យាបាន ពេលកិច្ចសន្យានោះចប់។
បញ្ហាវិវាទរវាងកម្មករ កម្មការិនី និងថៅកែរោងចក្រកាត់ដេរ បានកើតឡើងគួរឲ្យកត់សម្គាល់ នៅដើមឆ្នាំ២០១២ នេះ។ បើតាមរបាយការណ៍អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ បង្ហាញកាលពីថ្ងៃទី២០ ខែមិថុនា ថា ការកើនឡើងនៃវិវាទនេះ បណ្ដាលមកពីការផ្ដល់ប្រាក់ខែតិចដល់កម្មករកម្មការិនី ការរើសអើងពីនិយោជកលើសហជីព លក្ខខ័ណ្ឌការងារមិនសមស្រប និងបញ្ហាផ្ដល់អត្ថប្រយោជន៍ផ្សេងៗទៀត មិនសមរម្យ។
គិតចាប់ពីខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០១១ មកទល់នឹងខែមេសា ឆ្នាំ២០១២ ចំនួនកម្មករ កម្មការិនីធ្វើបាតុកម្មមាន ៣៦.០៥៣នាក់ ក្នុងសកម្មភាពបាតុកម្មចំនួន ២៧លើក។ ចំនួននេះ បានកើនឡើងទ្វេដង បើធៀបនឹងរយៈពេលដូចគ្នា កាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ៕
No comments:
Post a Comment
yes