សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម បានព្យាយាមបញ្ចុះបញ្ចូលប្រទេសមួយចំនួន និងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីឲ្យជួយធ្វើយ៉ាងណាឲ្យបានចូលជាសមាជិកក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ចនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ (អ.ស.ប.) ប៉ុន្តែមិនបានសម្រេចដូចបំណងឡើយ។
ការដែលសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមបរាជ័យនេះ គឺដោយសារប្រទេសជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សានេះ ភាគច្រើនបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃទី២៣ ដកក្កដា ឆ្នាំ២០១២ គាំទ្រជំហររដ្ឋាភិបាលសង្គមនិយមវៀតណាម ដែលជំទាស់នឹងបេក្ខភាពសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម សុំចូលជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាជាគណៈកម្មការមួយ ក្នុងចំណោមគណៈកម្មការទាំង ៦ របស់អ.ស.ប.។
សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម បានទទួលការគាំទ្រពីប្រទេសចំនួន ១៤ ជាសមាជិកក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ចអ.ស.ប. ហើយនិងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលអន្តរជាតិ រួមនឹងអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលប្រចាំតំបន់ចំនួន ១២ ដែលស្នើសុំចូលជាសមាជិកពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់ក្នុងកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំនៅបុរីញីវយ៉ក សំរាប់ឆ្នាំ២០១២។ សាធារណរដ្ឋសង្គមនិយមវៀតណាម បានទទួលការគាំទ្រពីប្រទេសចំនួន ២៧ រីឯប្រទេសចំនួន ១០ បានបោះឆ្នោតអនុប្បវាទ។
ឯកអគ្គរដ្ឋទូតវៀតណាម ប្រចាំអ.ស.ប. លោក ឡេ ហ៊យទ្រុង (Le Hoai Trung) បានហៅការព្យាយាមរកសេរីភាព និងយុត្តិធម៌របស់សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមសំរាប់ជនជាតិខ្មែរថា មកពីមានគំនិតនយោបាយ ដែលជាការរំលោភធ្ងន់ធ្ងរដល់តម្លៃឯកភាពជាតិដ៏ជាទីសក្ការៈ។
តំណាងសហរដ្ឋអាមេរិក និងប្រទេសអៀរឡង់ (Ireland) បានថ្លែងថា ជាការមិនសមរម្យទាល់តែសោះ ដែលជំទាស់មិនផ្ដល់ការទទួលស្គាល់ដល់អង្គការមួយ ដោយសារអង្គការនេះសំដែងទស្សនៈផ្ទុយពីជំហររដ្ឋាភិបាល ដែលមានវត្តមានក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ចនោះ។
ប្រធានអង្គការឈ្មោះ គណៈកម្មាធិការវៀតណាមផ្នែកសិទ្ធិមនុស្ស (Vietnam Committee on Human Rights=VCHR) លោក វ៉ វ៉ាន់ អាយ (Vo Van Ai) បានថ្លែងគាំទ្រសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមថា ជាការអាម៉ាស់បំផុតដែលរដ្ឋជាសមាជិកអ.ស.ប. បន្ទន់តាមសម្ពាធវៀតណាម ហើយក្លាយជាអ្នកចូលដៃរារាំងសំឡេងស្របច្បាប់របស់អ្នកការពារសិទ្ធិមនុស្ស។
ក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ចសហប្រជាជាតិ ជាសាខាដ៏សំខាន់មួយនៃអង្គការសហប្រជាជាតិ ជាគណៈកម្មការមួយក្នុងចំណោមគណៈកម្មការទាំង ៦ នៃអង្គការពិភពលោកនោះ។
សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមបានព្យាយាមចូលជាសមាជិកពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់ក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ចនោះ មកពីក្រុមប្រឹក្សានេះទទួលបន្ទុកចាត់ចែងបែងចែក សម្រួល និងផ្ដល់ជំនួយដល់សកម្មភាពផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច មនុស្សធម៌ និងវប្បធម៌ក្នុងសកលលោក ក្នុងនាមអង្គការសហប្រជាជាតិ។ ក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ច បង្កើតចេញពីធម្មនុញ្ញសហប្រជាជាតិ នៅឆ្នាំ១៩៤៥ ធ្វើវិសោធនកម្មម្ដងនៅឆ្នាំ១៩៦៥ ម្ដងទៀតនៅឆ្នាំ១៩៧៤ មានប្រទេសសមាជិកពី ១៨ ដល់ ៥៤ នាពេលបច្ចុប្បន្ន។
សមាជិកភាពក្នុងក្រុមប្រឹក្សានេះ បែងចែកតិច ឬច្រើនទៅតាមតំបន់ក្នុងពិភពលោក រួមទាំងសមាជិកអចិន្ត្រៃយ៍នៃក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខសហប្រជាជាតិផង ពោលគឺអាសនៈចំនួន ១៤ ផ្ដល់ឲ្យទ្វីបអាហ្វ្រិក ១១ ឲ្យទ្វីបអាស៊ី ៦ ឲ្យទ្វីបអឺរ៉ុបប៉ែកខាងកើត ១០ ឲ្យទ្វីបអាមេរិកឡាទីន ឬអាមេរិកខាងត្បូង និង ១៣ ឲ្យអឺរ៉ុបខាងលិច ព្រមទាំងតំបន់ផ្សេងៗទៀត។
ក្រៅពីមានរដ្ឋជាសមាជិក មាត្រា ៧១ នៃធម្មនុញ្ញសហប្រជាជាតិ បើកឱកាសដល់ក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ច អនុញ្ញាតឲ្យសង្គមស៊ីវិល ពោលគឺអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល ចូលរួមពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់ចំនួន ២.៥០០អង្គការ ក្នុងនាមជាសមាជិកមានសិទ្ធិពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់។សមាសភាពសមាជិកមានបីសណ្ឋាន ឬឋានៈ។ ឋានៈពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់ទូទៅ ឋានៈពិគ្រោះផ្ដល់យោបល់ពិសេស និងមានឈ្មោះចុះក្នុងបញ្ជីមានអត្ថប្រយោជន៍ (roster)។ អង្គការណាពុំបានទទួលឋានៈណាមួយតាមការស្នើសុំ អាចមានឈ្មោះក្នុងបញ្ជីរាយនាម នៃក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ច ជាអង្គការសម្រាប់ផ្ដល់យោបល់ម្ដងម្កាល។
ដោយឡែកពីថ្លែងមិនទទួលស្គាល់សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម ព្រោះជាអង្គការនៅក្រៅស្រុក លោក ថាច់ ង៉ុកថាច់ ប្រធានសហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមក្នុងពិភពលោក មានប្រសាសន៍ថា រដ្ឋាភិបាលសង្គមនិយមវៀតណាម យកមូលហេតុថា ខ្មែរក្រោមហៅជនជាតិវៀតណាមថា "យួន" ដែលជាភាសាសំដៅប្រមាថមើលងាយជាតិសាសន៍របស់គេ។
លោក ថាច់ ង៉ុកថាច់៖ «...ពាក្យថា យួន ជាពាក្យពីជីដូនជីតាមកម្ល៉េះ ហើយជនជាតិដទៃនៅប្រទេសវៀតណាម ដូចជាជនជាតិភាគតិចម៉ុងតាញ៉ា ក៏គេហៅថា យួន ដែរ»។
រីឯជនជាតិចាម ដែលមានឫសគល់ពីអតីតអាណាចក្រចម្ប៉ា ក៏ហៅជនជាតិវៀតណាមសព្វថ្ងៃថា យួន ដូច្នោះដែរ ហើយយោងតាមឯកសារស្រាវជ្រាវ ការហៅនោះក៏មិនសំដៅនិយាយបញ្ឆិតបញ្ឆៀងក្នុងន័យប្រមាថមើលងាយអ្វីឡើយ។
តាមពង្សាវតារសង្ខេបនៃទឹកដីអតីតខេត្តក្នុងអាណាចក្រចិនភាគខាងត្បូង និងអតីតអាណាចក្រចម្ប៉ា តាមដងសមុទ្រចិនខាងត្បូង ចុះផ្សាយក្នុងwikipedia អង់គ្លេស មុននឹងបានក្លាយជាឈ្មោះប្រទេសវៀតណាម ដែនដីរបស់ចិននោះ ដាក់ឈ្មោះថា ណាមវៀត មកទល់ឆ្នាំ១១១ មុនគ.ស.។ ចាប់ពីសតវត្សទី៨ មកទល់សតវត្សទី១៩ ទឹកដីនោះដូរឈ្មោះ ១១ដង គឺពី "អណ្ណាម" ទៅ "ត្រាន់ណាម" រួចទៅ "អណ្ណាម" វិញ រួច "ទិញហាយគាន់" រួច "ដាយកូវៀត" រួច "ដាយវៀត" រួច "ដាយងូ" រួច "ជាវជី" រួច "ដាយវៀត" រួច "វៀតណាម" រួច "ដាយណាម"។ បារាំងដាក់តំបន់តុងកឹង អណ្ណាម និងកូសាំងស៊ីន ក្រោមអាណានិគមខ្លួន ហៅថា ឥណ្ឌូចិនបារាំងសែស ពីឆ្នាំ១៨៨៧ ដល់ឆ្នាំ១៩៤៥។
លោក ថាច់ ង៉ុកថាច់ បញ្ជាក់ថា សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោមនៅតែមានសង្ឃឹម ព្រោះប្រទេសដែលគាំទ្រសហព័ន្ធខ្មែរក្រោមជាប្រទេសមហាអំណាច ហើយជាប្រទេសសេរី ប្រកាន់លទ្ធិប្រជាធិបតេយ្យ៖ «មហាអំណាចមានស.រ.អា បារាំង និង អង់គ្លេស គេគាំទ្រសហព័ន្ធ។ រីឯប្រទេសកុម្មុយនិស្ត មាន រុស្ស៊ី ជាដើម គេគាំទ្រវៀតណាម ហើយនៅថ្ងៃចុងក្រោយ ចិនគេដូរគំនិតពីគាំទ្រសហព័ន្ធ ទៅគាំទ្រ យួន វិញ។ មិនមានអីចម្លែកទេ កុម្មុយនិស្ត គេគាំទ្រកុម្មុយនិស្តគ្នាគេអ៊ីចឹងឯង»។
សហព័ន្ធខ្មែរកម្ពុជាក្រោម មានបំណងចង់បានសិទ្ធិចូលពិគ្រោះផ្តល់យោបល់នៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាសេដ្ឋកិច្ច និងសង្គមកិច្ច អ.ស.ប. ព្រោះថា មានប្រទេសជាច្រើនជាសមាជិកអ.ស.ប. រួមនឹងក្រុមប្រឹក្សានេះផ្ទាល់ផង ផ្ដល់ជំនួយទាក់ទងនឹងវិស័យសេដ្ឋកិច្ច សង្គមកិច្ច មនុស្សធម៌ និងវប្បធម៌ដល់ប្រទេសវៀតណាម ប៉ុន្តែខ្មែរក្រោមមិនបានទទួលផលដូចជនជាតិវៀតណាម។ ម្យ៉ាងទៀតខ្មែរក្រោមដែលជាជនជាតិដើមលើដែនដីសណ្ដកូសាំងស៊ីន ពុំមានសិទ្ធិសេរីភាពពេញលេញដូចជាជនជាតិវៀតណាមនោះឡើយ។ មួយវិញទៀត ខ្មែរក្រោមបានព្យាយាមទាមទារសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងនាមជាម្ចាស់ទឹកដី យ៉ាងហោចណាស់ឲ្យបានដូចជនជាតិវៀតណាមដែរ។
ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរមួយរូបមានដើមកំណើតនៅដែនដីកម្ពុជាក្រោម ហើយបានទៅរស់នៅស.រ.អា. បន្ទាប់ពីចូលបំរើកងទ័ពវៀតណាម ចូលវាយលុករំដោះកម្ពុជាពីក្រុម ប៉ុល ពត នៅឆ្នាំ១៩៧៩ គឺលោក នីវ ឡាំ អធិប្បាយប្រាប់វិទ្យុអាស៊ីសេរីថា រដ្ឋអំណាចវៀតណាម មានគោលការណ៍សំរាប់ខ្មែរក្រោមដែលពុំឲ្យឱកាសដូចជនជាតិវៀតណាមទេ ជាពិសេសក្នុងវិស័យសិក្សាអប់រំ។
លោក នីវ ឡាំ៖ «កុម្មុយនិស្តហ្នឹងតាំងពីដើមមក គេមិនថា មិនឲ្យយើងរៀនទេ គេឲ្យ។ ប៉ុន្តែគេរកគ្រប់មធ្យោបាយឲ្យយើងហ្នឹងឈប់ឯង។ គេឲ្យរៀនពីថ្នាក់ទី៦ ទី៧ ទី៨ ទី៩ ទី១០ អ៊ីចឹង ប៉ុន្តែចូលថ្នាក់ទី៦ គេរកមធ្យោបាយហើយ។ ដូចជាថ្នាក់ទី៦ហ្នឹង កូនខ្មែរហ្នឹងអាចធ្វើជាគ្រូបង្រៀនបាន។ បើកូនយួន ថា្នក់ទី១០ ១១ ១២ ទើបធ្វើគ្រូបង្រៀនបាន។ កម្រិតបង្រៀន បើកូនយួន បង្រៀនថ្នាក់ទី៦ ៧ ៨ ហើយកូនខ្មែរបង្រៀនថ្នាក់មតេយ្យ ថ្នាក់ទី៣ ទី៤ អ៊ីចឹងទេ»។
បើជាទាហាន រដ្ឋអំណាចវៀតណាមផ្ដល់អាទិភាពដល់ខ្មែរក្រោម ហៅថា អ៊ូទៀន ប៉ុន្តែត្រូវទៅរៀនសាលានាយទាហានខុសគ្នា គឺខ្មែរក្រោមរៀននៅសាលាផ្សេង ជនជាតិវៀតណាមរៀននៅសាលាផ្សេង៖ «...ខ្ញុំនិយាយពីទៅទាហាន។ យើងតែថ្នាក់ទី៩ ទី១០ ទៅទាហាន ចេញមកពាក់សក្ដិ១ ភាសាយួន គេហៅថា អ៊ូទៀន (អ៊ូទៀន= អាទិភាព) គេឲ្យកូនខ្មែរបានទៅចូលរៀនសាលាទាហាន។ បើកូនយួន ថ្នាក់ទី១២ បានទៅចូលសាលាទាហានបាន ហើយចេញមកពាក់សក្ដិ១ កូនខ្មែរគេឲ្យទៅរៀននៅសាលាឈ្មោះ ដុងដេ។ ដុងដេហ្នឹងមិនអាចឡើងផ្កាយបានទេ។ កូនខ្មែរ ៩៩% រៀននៅដុងដេហ្នឹងហើយ។ កូនយួន រៀនថ្នាក់ទី១២ ទៅរៀននៅសាលាទាហាននៅដាឡាក់ ចេញមកពាក់សក្ដិ១ដូចគ្នាដែរ ប៉ុន្តែអាចឈានទៅពាក់ផ្កាយបាន។ កូនខ្មែរបានត្រឹមសក្ដិ៥ អស់ហើយ»។
លោកថា បើខ្មែរក្រោមចង់បន្តការសិក្សាវែងឆ្ងាយ កូនអ្នកក្រត្រូវស្វែងឡើងមករៀននៅប្រទេសកម្ពុជា រីឯកូនអ្នកធូរធារអាចបន្តរៀននៅមហាវិទ្យាល័យនៅក្រុងព្រៃនគរបានដោយរបៀបខ្លួនទីពឹងខ្លួន ពោលគឺគ្មានកម្មវិធីឧបត្ថម្ភពីរដ្ឋ ងាយស្រួលដល់និស្សិតខ្មែរអាចទទួលបាននោះឡើយ៕
No comments:
Post a Comment
yes