កុមារី គង់ រស្មី បានចំណាយពេលស្ទើរតែទាំងអស់របស់នាង នៅលើគំនរសំរាម
ភ្នំពេញ: ក្រៅពីពេលវេលា នៅសាលារៀន កុមារី គង់ រស្មី បានចំណាយពេលស្ទើរតែទាំងអស់របស់នាង នៅលើគំនរសំរាម ដែលស្ថិតនៅជិតវាលពិឃាតជើងឯក ជាយរាជធានីភ្នំពេញ។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ កុមារី រស្មី បន្ទាប់ពីមកពីសាលារៀន នាងប្រញាប់ប្រញាល់ ស្រស់ស្រូបអាហារ និងចាប់កាន់ដែក សម្រាប់កាយសំរាម ព្រមទាំងការ៉ុងមួយ សម្រាប់ដាក់នូវរាល់សម្ភារៈអេតចាយ ហើយដើរសំដៅទៅកាន់គំនរសំរាម។
ពាក់ស្បែកជើងជ័រ ពណ៌ខ្មៅកវែង រស្មី បានដើរក្រោមកំដៅថ្ងៃ ឆ្ពោះទៅកាន់គំនរសំរាម ដែលមានទីតាំងប្រមាណជាង ៣ គីឡូម៉ែត្រ ពីផ្ទះរបស់នាង។
កុមារី គង់ រស្មី អាយុ ១៤ឆ្នាំ ជាកូនទី៣ ក្នុងចំណោមបងប្អូន ៥នាក់ ដែលមានម្តាយឈ្មោះ ញៀ នឿន ឪពុកឈ្មោះ គង់ សុផាត (ស្លាប់)។ គង់ រស្មី ជាក្មេងស្រីម្នាក់ ក្នុងចំណោមក្មេងប្រុស និងក្មេងស្រីជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀត ដែលបានចំណាយពេលវេលាក្នុងវ័យកុមារ នៅលើគនរសំរាម ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ ដែលក្រីក្រ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់កុមារទាំងនោះ រស់នៅពឹងពាក់លើគំនរសំរាម ដើម្បីរកលុយ ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។
ជារៀងរាល់ថ្ងៃ កុមារី រស្មី បន្ទាប់ពីមកពីសាលារៀន នាងប្រញាប់ប្រញាល់ ស្រស់ស្រូបអាហារ និងចាប់កាន់ដែក សម្រាប់កាយសំរាម ព្រមទាំងការ៉ុងមួយ សម្រាប់ដាក់នូវរាល់សម្ភារៈអេតចាយ ហើយដើរសំដៅទៅកាន់គំនរសំរាម។
ពាក់ស្បែកជើងជ័រ ពណ៌ខ្មៅកវែង រស្មី បានដើរក្រោមកំដៅថ្ងៃ ឆ្ពោះទៅកាន់គំនរសំរាម ដែលមានទីតាំងប្រមាណជាង ៣ គីឡូម៉ែត្រ ពីផ្ទះរបស់នាង។
កុមារី គង់ រស្មី អាយុ ១៤ឆ្នាំ ជាកូនទី៣ ក្នុងចំណោមបងប្អូន ៥នាក់ ដែលមានម្តាយឈ្មោះ ញៀ នឿន ឪពុកឈ្មោះ គង់ សុផាត (ស្លាប់)។ គង់ រស្មី ជាក្មេងស្រីម្នាក់ ក្នុងចំណោមក្មេងប្រុស និងក្មេងស្រីជាច្រើននាក់ផ្សេងទៀត ដែលបានចំណាយពេលវេលាក្នុងវ័យកុមារ នៅលើគនរសំរាម ដើម្បីរកប្រាក់ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ ដែលក្រីក្រ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់កុមារទាំងនោះ រស់នៅពឹងពាក់លើគំនរសំរាម ដើម្បីរកលុយ ផ្គត់ផ្គង់ជីវភាពគ្រួសារ។
.ស្ថានភាពលើគំនរសំរាមរបស់កុមារី រស្មី
រស្មី ពោលទាំងទឹកមុខស្រងោតស្រងាត់ថា “ខ្ញុំទៅរើសរបស់របរ នៅលើគំនរសំរាម ទៅតាមវេនរៀន។ បើខ្ញុំទៅរើសព្រឹក ម៉ោងប្រហែល ១១ថ្ងៃត្រង់ គឺខ្ញុំត្រឡប់មកវិញ ហូបបាយ រួចទៅរៀន។ តែបើខ្ញុំរៀនព្រឹកវិញ ពេលចេញពីរៀន ហូបបាយរួច ម៉ោងប្រហែល ១២ ខ្ញុំចេញទៅរើស រហូតដល់ម៉ោង ៤ល្ងាច ទើបខ្ញុំត្រឡប់មកផ្ទះវិញ”។
កុមារីរាងស្គម សម្បុរខ្មៅស្រអែម គង់ រស្មី បានបន្តថា “ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំទៅរើសអេតចាយនេះ ថ្ងៃខ្លះ បានកន្លះបេ ថ្ងៃខ្លះបានមួយបេពេញ ហើយលី យកមកប្រមូលទុកលក់នៅផ្ទះ ព្រោះមានគេមកទិញដល់ផ្ទះ ហើយចំពោះលុយលក់បានប៉ុន្មានៗ គឺខ្ញុំមិនដឹងទេ ព្រោះម៉ែខ្ញុំ គាត់ជាអ្នកលក់"។
កុមារី រស្មី ក៏បានបន្ថែមថា "ប្រាក់ដែលលក់បាន គឺសម្រាប់ប្រើប្រាស់ទិញតែម្ហូបអាហារនោះ សឹងតែមិនចង់គ្រាន់ផង ហើយថ្ងៃខ្លះ ក៏មានដាច់ពេលដែរ គឺបានមួយពេល ខ្វះមួយពេល។ ថ្ងៃខ្លះ អត់លុយ ព្រោះលក់របស់របរមិនបាន មានតែទៅជំពាក់គេ ថ្ងៃខ្លះគេឲ្យជំពាក់ ថ្ងៃខ្លះគេមិនឲ្យជំពាក់ក៏មាន”។
កុមារី គង់ រស្មី ប្រែទឹកមុខបន្តិច ហាក់ដូចជាភ័យខ្លាច ហើយបន្តថា “នៅលើគំនរសំរាមនោះ ក៏កើតមានជម្លោះដែរ ដោយសារតែពួកគេ ដណ្តើមគ្នា និងរករឿងវាយគ្នាទៀតផង។ តែខ្ញុំមិនដែលត្រូវគេវាយទេ ព្រោះគ្រាន់តែគេថា ឲ្យមួយម៉ាត់ គឺខ្ញុំដើរចេញ មិនហ៊ាននៅតតាំងជាមួយគេទេ”។
អស់រយៈពេលជាង ៥ ឆ្នាំមកហើយ ដែលកុមារី គង់ រស្មី បានចំណាយពេលលើគំនរសំរាម។ នាងបានចាប់ផ្តើមចេញរើសអេតចាយ លើគំនរសំរាម តាំងពីអាយុ ៩ឆ្នាំមកម្ល៉េះ។ ពេលនោះ គឺរស្មី រើសសំរាម នៅទីតាំងចាក់សំរាមចាស់ នៅស្ទឹងមានជ័យ ក្រោយប៉ុស្តិ៍វិទ្យុជាតិ ដែលសព្វថ្ងៃក្លាយជាសំណង់ផ្ទះល្វែង។
.កន្លែងរស់នៅរបស់គ្រួសារកុមារី រស្មី
ជីវិតរបស់កុមារី រស្មី ត្រូវរស់ក្នុងផ្ទះខ្ទម ដែលដំបូលប្រកស្លឹកត្នោត និងមានគ្របក្រណាត់កៅស៊ូតង់ ស្ថិតនៅលើដី ដែលជួលគេ តំលៃ ២ម៉ឺនរៀល ក្នុងមួយខែ។ ពេលនេះ កុមារី រស្មី ត្រូវជួបនូវការលំបាក កាន់តែខ្លាំងឡើង ព្រោះគ្រួសាររបស់នាង ត្រូវបាត់បង់កំលាំង អ្នកចេញទៅរើសសំរាម ដោយសារតែបងថ្លៃរបស់ រស្មី បានធ្លាក់ខ្លួនពិការ ស្វិតជើង ទាំងសងខាង ក្រោយពីជួបគ្រោះថ្នាក់ ធ្លាក់ពីលើដើមត្នោត កាលពី ៥ខែមុន។ ម្យ៉ាងទៀត បងស្រីរបស់ រស្មី ទើបតែសម្រាលកូនបាន ២ខែ ធ្វើឲ្យបន្ទុកគ្រួសារមួយនេះ កាន់តែធ្ងន់ធ្លាក់មកលើកុមារី រស្មី។
កុមារី គង់ រស្មី បានរៀបរាប់បន្តទាំងអួលដើមកថា "ពីមុន ទោះបីជាមានភ្លៀង ក៏ខ្ញុំនៅតែឈររើសសំរាម ទាំងហាលភ្ញៀងដែរ គឺប្រឹងរើស ឲ្យបានទើបត្រឡប់ មកផ្ទះ តែពេលនេះ ខ្ញុំនៅយូរ មិនបានទេ ឲ្យតែពេលមានភ្លៀង គឺខ្ញុំប្រញាប់រត់មកផ្ទះវិញ ព្រោះខ្លាចបងស្រីរបស់ខ្ញុំ ទាស់ ព្រោះគាត់ (បងស្រី) ទើបតែសម្រាលកូនបានតែ ២ខែ។ ពេលនេះ ខ្ញុំមករើសតែពីរនាក់បងស្រីខ្ញុំទេ។ ឯបងថ្លៃរបស់ខ្ញុំ គាត់ធ្លាក់ខ្លួនពិការ ដើរមិនរួចទេ"។
រស្មី បានស្រូបយកក្លិនសំរាម ស្អុយរលួយ រហូតដល់ស៊ាំទៅហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែក្លិនសំរាមស្អុយរលួយទាំងនោះ បណ្តាលឲ្យកុមារី រស្មី ឈឺក្បាល និងក្តៅខ្លួន ជាញឹកញាប់។ ប៉ុន្តែជំងឺទាំងនេះ រស្មី មិនដែលទៅកាន់មន្ទីរពេទ្យព្យាបាលទេ។
កុមារី រស្មី លើកឡើងថា "ពេលដែលខ្ញុំឈឺ ខ្ញុំមិនដែលទៅពេទ្យទេ ព្រោះខ្ញុំគ្មានលុយ ហើយណាមួយ មន្ទីរពេទ្យ នៅឆ្ងាយពីផ្ទះ គ្រាន់តែជិះម៉ូតូឌុបទៅ អស់ ៧.០០០ រៀល ទៅ ៨.០០០ រៀល ទៅហើយ។ ចុះទម្រាំមកវិញ គឺខ្ញុំគ្មានលុយទេ។ អីចឹងមានតែទ្រាំ ហើយចេញទៅរើសសំរាមទាំងឈឺ និងទាំងជាក៏មាន នៅថ្ងៃខ្លះ"។
កុមារី រស្មី មិនដែលបានទទួលទាននូវម្ហូបអាហារឆ្ងាញ់ ដូចកុមារដទៃទៀតទេ។ ថ្ងៃខ្លះ រស្មី មានតែប្រហុក និងបាយ។ ថ្ងៃខ្លះអំបិល ក៏មានដែរ ដោយកុមារី រស្មី បានបញ្ជាក់ថា ម្ហូបដែលឆ្ងាញ់ សម្រាប់នាងនោះ គឺសាច់ជ្រូកចៀន ឬក៏សាច់ជ្រូក យកទៅឆា។ ក្រៅពីនោះ នាងមិនដែលដឹងថា មានអ្វីឆ្ងាញ់ជាងនេះ ទៀតទេ។
ក្នុងសម្លៀកបំពាក់ អាវដៃវែង ពណ៌ខ្មៅ ខោជើងខ្លីការ៉ូ មានពណ៌ចម្រុះ កុមារី រស្មី បានប្រាប់ថា "សម្លៀកបំពាក់ភាគច្រើន គឺខ្ញុំរើសពីគំនរសំរាម យកមកបោកទឹក រួចយកមកពាក់ ហើយសម្លៀកបំពាក់ទាំងអស់ គឺខ្ញុំមិនដែលទិញគេទេ គឺខ្ញុំរើសវា យកមកពីគំនរសំរាមតែប៉ុណ្ណោះ"។
មិនមែនមានតែសម្លៀកបំពាក់ទេ ក្រុមគ្រួសាររបស់កុមារី រស្មី ក៏បានប្រើប្រាស់របស់របរជាច្រើនទៀត ដែលរើសមកពីគំនរសំរាម ដូចជា ស្លាបព្រា ចាន ឆ្នាំង និងផ្តិលទឹក ជាដើម។
ទាំងសម្លៀកបំពាក់ និងទាំងរបស់របរប្រើប្រាស់ទាំងនោះ ត្រូវបានកុមារី រស្មី យកទៅដុសលាងសំអាត សម្រាប់ប្រើប្រាស់ប្រចាំថ្ងៃ។
ក្រៅពីសម្លៀកបំពាក់ និងរបររបស់ប្រើប្រាស់ រស្មី ក៏បានរើសផ្លែឈើ នៅលើគំនរសំរាម យកមកលាងទឹក សម្រាប់ទទួលទាន និងយកទៅផ្ញើរអ្នកផ្ទះក៏មាន។
ផ្ទះរបស់កុមារី រស្មី ស្ថិតនៅប្រហែលជា ៣០ ម៉ែត្រ ពីផ្លូវ ដែលមានចាក់ក្រាលកៅស៊ូ ហើយចុះទៅតាមផ្លូវប្រឡាយមួយ ដែលមិនអាចជិះម៉ូតូ ឬកង់ ចូលបាននៅរដូវរស្សា និងនៅពេល ដែលមានភ្លៀវធ្លាក់។ នៅទីនោះ មានផ្ទះខ្ទម សង់ជាជួរ នៅលើភ្លឺស្រែ ប្រមាណជាជិត ២០ ផ្ទះ។ ផ្ទះខ្ទមទាំងនោះ សង់ឡើងពីកំទេចឈើ បន្ទះឈើ ដោយមានជញ្ជាំង និងដំបូល រុំ និងគ្របដោយក្រណាត់តង់កៅស៊ូ។ ផ្ទះខ្លះយកផ្ទាំង ឬក៏ស្លាកផ្សព្វផ្សាយពាណិជ្ជកម្ម មកបិទបាំងក៏មាន។ នៅមុខផ្ទះនីមួយៗ គឺសុទ្ធតែមានបាវធំៗជាច្រើន សម្រាប់ដាក់សម្ភារៈអេតចាយ។
.ពេលវេលា នៅសាលារៀន
ទោះបីជាជីវភាពរស់នៅសព្វថ្ងៃ ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយ ដែលរកបានព្រឹកខ្វះល្ងាច និងថ្ងៃខ្លះដាច់ពេលទៀតនោះ ប៉ុន្តែប្អូនស្រី រស្មី មិនបានបោះបង់ចោលនូវការសិក្សានោះទេ។
រស្មី រៀនថ្នាក់ទី៥ នៅសាលាបឋមសិក្សា តាគៀត ស្ថិតក្នុងភូមិជើងឯក សង្កាត់ជើងឯក ខណ្ឌដង្កោ រាជធានីភ្នំពេញ។
ដោយត្រូវរ៉ាប់រងជីវភាពគ្រួសារ ដោយការរើសសំរាមយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏កុមារី គង់ រស្មី មិនបានបោះបង់ចោលការសិក្សានោះទេ។ នាងនៅបន្តឆ្លៀតពេលទៅរៀន ជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ រស្មី ត្រូវបានមិត្តភ័ក្តិ រួមថ្នាក់ម៉ាក់ងាយ ដោយអ្នកខ្លះ គេមិនរាប់អាន និងលេងជាមួយនាងទេ។
រម្លឹកដល់ពេលវេលានៅសាលារៀន រស្មី ទម្លាក់ទឹកមុខ ហើយនិយាយមួយៗថា “មានមិត្តភ័ក្តិ គេស្អប់ខ្ពើមខ្ញុំ។ គេមិនលេងជាមួយខ្ញុំទេ ដោយពួកគេថា ខ្ញុំជាក្មេងរើសសំរាម។ កខ្វក់។ គេមិនលេងជាមួយខ្ញុំទេ។ តែមិនមែនទាំងអស់នោះទេ ព្រោះនៅសាលានោះ ក៏មានក្មេង ជាអ្នករើសសំរាម ទៅរៀនជាច្រើននាក់ដែរ”។
កុមារី រស្មី មានលុយត្រឹមតែ ៥០០ រៀល ប៉ុណ្ណោះ នៅពេលទៅរៀន។ នាងត្រូវបង់ឲ្យគ្រូចំនួនពី ២០០ រៀល ទៅ ៣០០ រៀល ក្នុងពេលដែលមិត្តរួមថ្នាក់ដទៃទៀត ត្រូវបង់លុយ ឲ្យអ្នកគ្រូ រហូតដល់ ៥០០ រៀល។
ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ទៅថ្ងៃអនាគត កុមារី គង់ រស្មី ចង់ក្លាយជា គ្រូពេទ្យ។ បំណងប្រាថ្នានេះ ត្រូវបាន រស្មី បញ្ជាក់ថា “ខ្ញុំធ្លាប់ឈឺ មិនមានលុយព្យាបាលជំងឺ ព្រោះគ្រូពេទ្យភាគច្រើន ឲ្យតែចូលពេទ្យ ដឹងតែត្រូវការលុយ។ គេមិនដឹងថា យើងជាអ្នកក្រអីនោះទេ ហើយមានប្រជាជនខ្លះ មានជំងឺ ខ្ញុំចង់ព្យាបាលពួកគាត់ ឲ្យបានជា មិនឲ្យមានជំងឺផ្សេងៗ និងមិនយកលុយទេ”។
.អនុសញ្ញាស្តីពីសិទ្ធិកុមារ តម្រូវឲ្យរដ្ឋាភិបាល ដោះស្រាយឲ្យអស់លទ្ធភាព ដើម្បីលុបបំបាត់ពលកម្មកុមារ
លោក មាស សំណាង អគ្គលេខាធិការ សម្ព័ន្ធអង្គការមិនមែនរដ្ឋាភិបាល ដើម្បីសិទ្ធិកុមារ ( ស.អ.ស.ក ) ដែលធ្វើការខាងកុមារ បានលើកឡើងថា "បើយើងនិយាយក្នុងក្របខណ្ឌប្រទេសហត្ថលេខី ក្នុងអង្គការសហប្រជាជាតិ ស្តីពីសិទ្ធិកុមារ ដែលកម្ពុជា បានផ្តល់សច្ចាប័ន នៅឆ្នាំ១៩៩២ បានកំនត់ថា រដ្ឋជាភាគី ដែលរាប់ទាំងរដ្ឋាភិបាល អង្គការសង្គមស៊ីវិល និងទាំងឪពុកម្តាយក្តី ព្រមទាំងអង្គការសហប្រជាជាតិ ដែលធ្វើការខាងកុមារ ត្រូវរួមគ្នាដោះស្រាយបញ្ហាពលកម្មកុមារ ដែលគេហៅថា កុមារតាមចិញ្ចើមផ្លូវ រួមមាន៖ កុមារលក់ផ្កា កុមារវាយសារ៉ាស្បែកជើង និងកុមាររើសអេតចាយ លើគំនរសំរាម ជាដើម។ ក៏ប៉ុន្តែកាតព្វកិច្ចដំបូង គឺរាជរដ្ឋាភិបាល ត្រូវប្រើប្រាស់អស់លទ្ធភាព ដើម្បីនឹងដោះស្រាយបញ្ហាអស់នេះឯង។ គេអត់បង្ខំទេ ប៉ុន្តែបើសិនជារដ្ឋាភិបាល មានលទ្ធភាព គឺត្រូវដោះស្រាយតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហានឹង"។
លោក មាស សំណាង បានបន្ថែមថា "បញ្ហាកុមារលក់ផ្កា បញ្ហាកុមារវាយសារ៉ាស្បែកជើង បញ្ហាកុមារសុំទាន និងកុមាររើសអេតចាយ ជាដើម ដែលយើងឃើញញឹកញាប់តាមផ្លូវសាធារណៈនោះ គឺជាទស្សនរបស់ខ្ញុំផ្ទាល់ បញ្ហាទាំងអស់នោះ ជាការរំលោភបំពានដល់សិទ្ធិកុមារ។ កុមារត្រូវទទួលបាននូវការសិក្សារៀនសូត្រ ហើយជាកាតព្វកិច្ចរបស់រាជរដ្ឋាភិបាល ត្រូវតែមានធនធាន និងត្រូវតែស្វែងរកធនធាន ដើម្បីដោះស្រាយនូវបញ្ហាទាំងនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែក៏ត្រូវតែមានការចូលរួមពីភាគីពាក់ព័ន្ធទាំងអស់ ដែលមានទាំងអង្គការសង្គមស៊ីវិលជាតិ និងអន្តរជាតិក្តី ហើយនិងមាតាបិតាផង"។
លោក មាស សំណាង ក៏បានបន្ថែមថា "បើយើងនិយាយពីមាតាបិតារបស់កុមារ គឺបើគាត់មានលទ្ធភាព គាត់មិនមែនឲ្យកូនមកធ្វើអីចឹងទេ។ តែដោយសារតែគាត់អត់លទ្ធភាព ទើបឲ្យកូនជួយរកលុយដូច្នេះ។ អីចឹង បញ្ហានេះ យើងត្រូវរកចម្លើយដោយប្រើរយៈពេលយូរ ទាំងធនធានមនុស្ស និងទាំងធនធានសម្ភារៈសម្រាប់រដ្ឋជាភាគីមួយ ក្នុងការដោះស្រាយនូវបញ្ហាទាំងអស់នេះ។ ប៉ុន្តែការផ្តល់នូវការអប់រំសម្រាប់កុមារនេះ គឺជារឿងសំខាន់ណាស់ ដែលរាជរដ្ឋាភិបាលត្រូវយកចិត្តទុកដាក់បន្ថែមទៀត ដើម្បីធ្វើម៉េច ដោះស្រាយបញ្ហាកុមារតាមចិញ្ចើមថ្នល់ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានចូលសាលារៀនទាំងអស់គ្នា និងឲ្យមានការបណ្តុះបណ្តាលជំនាញដល់កុមារទាំងអស់ផងដែរ"។
.រាជរដ្ឋាភិបាល ប្រឹងប្រែងលុបបំបាត់ពលកម្មកុមារ
រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា បានកំណត់ទិសដៅ កាត់បន្ថយពលកម្មកុមារ មកត្រឹម ៨% នៅដំណាច់ឆ្នាំ២០១៥ និងគោលដៅសាកល នាដំណាច់ឆ្នាំ២០១៦ ក្នុងទិសដៅគ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរ នៃពលកម្មកុមារតទៅទៀត នៅកម្ពុជា។
ជាលទ្ធផលអនុវត្តបញ្ចប់គម្រោងកម្មវិធី សកម្មភាពឆ្ពោះទៅរកការបង្កើតតំបន់គំរូ គ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៃពលកម្មកុមារ បានបង្ហាញថា តំបន់មាត់ទន្លេ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ ជាតំបន់គំរូ គ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៃពលកម្មកុមារ។
លទ្ធផលដូច្នេះ ត្រូវបានប្រកាសក្នុងសិក្ខាសាលាវាយតម្លៃនៃគម្រោងកម្មវិធី សកម្មភាពឆ្ពោះទៅរកការបង្កើតតំបន់គំរូ គ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៃពលកម្មកុមារ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ដែលបានរៀបចំនៅសណ្ឋាគារសាន់វេ ក្នុងរាជធានីភ្នំពេញ កាលពីព្រឹកថ្ងៃទី២០ ខែកញ្ញា ឆ្នាំ២០១២។
គម្រោងនោះ ទទួលបានការគាំទ្រថវិកា និងបច្ចេកទេស ដោយអង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ ដែលអនុវត្តដោយមន្ទីរការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ រាជធានីភ្នំពេញ និងសាលារាជធានីភ្នំពេញ។
លោក វង សូត រដ្ឋមន្ត្រីក្រសួងការងារ និងបណ្តុះបណ្តាលវិជ្ជាជីវៈ បានមានប្រសាសន៍ក្នុងសិក្ខាសាលានោះថា លទ្ធផលអនុវត្តគម្រោងកម្មវិធីសកម្មភាពឆ្ពោះទៅរកការបង្កើតតំបន់គំរូ គ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៃពលកម្មកុមារ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ដែលលទ្ធផលនេះ កើតចេញពីកិច្ចសហការ រវាងមន្ទីរការងារ និងបណ្ដុះបណ្ដាលវិជ្ជាជីវៈ រាជធានីភ្នំពេញ និងអង្គការ ILO/IPEC។ នេះគឺជាសក្ខីកម្មមួយ ឆ្លុះបញ្ចាំងអំពីកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងរបស់យើងទាំងអស់គ្នា ដើម្បីឧត្តមប្រយោជន៍របស់កុមារ នៅក្នុងព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា។
លោករដ្ឋមន្ត្រី វង់ សូត បានបញ្ជាក់ថា "លទ្ធផលដ៏ប្រសើរនេះ គឺជាការរួមចំណែក ដ៏មានសារៈសំខាន់ ក្នុងទិសដៅកាត់បន្ថយពលកម្មកុមារ មកត្រឹម ៨% នៅដំណាច់ឆ្នាំ២០១៥ និងគោលដៅសាកលនាដំណាច់ឆ្នាំ២០១៦ ក្នុងទិសដៅគ្មានទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរ នៃពលកម្មកុមារតទៅទៀត នៅកម្ពុជា"។
គម្រោងនោះ មានរយៈពេល ២៦ខែ ចាប់ពីថ្ងៃទី២៦ ខែមេសា ឆ្នាំ២០១០ រហូតដល់ថ្ងៃទី២៥ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២ មានថវិកាសរុប ១០៨.៩៦០ ដុល្លារអាមេរិក ដោយអនុវត្ត ២៣ ទិន្នផល មានចំនួន ១៦២ សកម្មភាព នៅក្នុងសង្កាត់ចំនួន១៣ នៃខណ្ឌដូនពេញ មាន ៤សង្កាត់ ខណ្ឌឫស្សីកែវ មាន៣សង្កាត់ ខណ្ឌមានជ័យ មាន ៤សង្កាត់ និងខណ្ឌចំការមន មាន ២សង្កាត់ អនុវត្តដោយអង្គភាពចំនួន៩គឺ ៖
គោលដៅ នៃគម្រោងកម្មវិធីសកម្មភាព គឺធ្វើការងារជាមួយកុមារធ្វើពលកម្មទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរ នៃពលកម្មកុមារ និងទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរផ្សេងៗទៀត នៃពលកម្មកុមារ នៅរាជធានីភ្នំពេញ ដូចជា៖
-កុមារសុំទាន កុមាររើសអេតចាយ កុមារបម្រើការតាមផ្ទះ និងកុមារធ្វើការផ្នែកសំណង់
-កុមារបម្រើសេវាផ្សេងៗ មានកុមារលក់ផ្កា លក់កាសែត លក់វត្ថុអនុស្សាវរីយ៍ ដុសខាត់ស្បែកជើង លាងរថយន្ដ បម្រើក្នុងភោជនីយដ្ឋាន ក្លឹបរាត្រី ខារ៉ាអូខេ៘
-បម្រើផ្លូវផ្លូវភេទ និងកុមារជួញដូរ ប្រើប្រាស់ និងចែកចាយគ្រឿងញៀន៘
ទិសដៅនៃគម្រោងកម្មវិធីសកម្មភាពនោះ គឺរួមចំណែកពង្រឹងសមត្ថភាពមន្ត្រីនៅថ្នាក់រាជធានីភ្នំពេញ ដើម្បីឆ្ពោះទៅគោលដៅកាត់បន្ថយពលកម្មកុមាររបស់រាជរដ្ឋាភិបាលនៅឆ្នាំ២០១៥ និងគោលដៅជាសកលរបស់អង្គការពលកម្មអន្តរជាតិ (ILO) ក្នុងការលុបបំបាត់ទាំងស្រុងនូវទម្រង់ធ្ងន់ធ្ងរបំផុត នៃពលកម្មកុមារនៅកម្ពុជា នាឆ្នាំ២០១៦។
ក្រុមអង្កេតបានរកឃើញថា នៅរាជធានីភ្នំពេញ កុមារកំពុងធ្វើពលកម្ម និងកុមារដែលងាយរងគ្រោះធ្លាក់ចូលពលកម្មកុមារសរុបចំនួន ២.០៩២ នាក់ ក្នុងនោះ ស្ត្រីមានចំនួន ៩៨៦ នាក់ ស្មើនឹង ៩៤២ គ្រួសារ។ ក្នុងនោះ មានកុមារ កំពុងធ្វើការចំនួន ១.២៣៧ នាក់ ក្មេងស្រីចំនួន ៥៤០ នាក់ និងកុមារ ដែលងាយរងគ្រោះធ្លាក់ចូលពលកម្មកុមារចំនួន ៨៥៥ នាក់ ក្មេងស្រីចំនួន ៤៤៦នាក់៕
No comments:
Post a Comment
yes