១០-មករា-២០១៣៖ ផ្ទះនៅក្នុងភូមិសិរីមង្គល ឃុំក្រយា ស្រុកសន្ទុក ខេត្តកំពង់ធំ
ដែលម្ចាស់ចាកចោលទៅប្រកបការងារនៅឆ្ងាយ
ប្រជាពលរដ្ឋអ្នកភូមិរស់នៅក្នុងភូមិសែនសិរី ឃុំក្រយា ស្រុកសន្ទុក ខេត្តកំពង់ធំ ជាង ៣០០គ្រួសារ ត្អូញត្អែរពីភាពក្រលំបាកក្នុងពេលពួកគាត់កំពុងរង់ចាំទទួលដីសម្រាប់ប្រកបរបរកសិកម្ម ដែលអាជ្ញាធរខេត្តកំពង់ធំ សន្យាផ្ដល់ឱ្យចាប់តាំងពីឆ្នាំ២០០៩ មក។
ស្ត្រីអ្នកភូមិឈ្មោះ សុខ ចាន់ឌី ឱ្យដឹងថា គាត់មករស់នៅក្នុងភូមិសែនសិរី ដែលជាភូមិថ្មីនេះចូល ៤ឆ្នាំហើយ ដោយអាជ្ញាធរខេត្តចែកដីភូមិឱ្យសង់លំនៅឋាន មានទំហំក្បាលដី ២០ម៉ែត្រ គុណនឹង ៤០ម៉ែត្រ។ គាត់ថា ទោះជាបានដីទំហំប៉ុណ្ណឹងក្ដី គាត់មិនអាចដាំអ្វីគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចិញ្ចឹមជីវិតក្នុងគ្រួសារដែលមានកូន ៤នាក់ និងប្ដីពិការឡើយ។
លោកស្រី សុខ ចាន់ឌី៖ «ពិបាកខ្លាំងណាស់ ខ្ញុំមិនមានដីធ្វើចម្ការអីនឹងគេ។ ទីពីរ ប្ដីខ្ញុំគាត់ពិការពាក់កណ្ដាលខ្លួន។ ឥឡូវ គឺពួកខ្ញុំពិបាកខ្លាំងណាស់ គឺខ្ញុំសុំអំពាវនាវឱ្យជួយពួកខ្ញុំផង។ អាជ្ញាធរខេត្ត សូមជួយផ្ដល់ដីឱ្យពួកខ្ញុំផង ព្រោះអីពួកខ្ញុំពិបាកខ្លាំងណាស់រាល់ថ្ងៃនេះ ដែលខ្ញុំអត់មានដីមានអីនឹងគេ»។
ប្រធានភូមិសែនសិរី លោក ហ៊ុន ឌីម៉ូ មានប្រសាសន៍ឱ្យដឹងថា ភូមិសែនសិរី និងភូមិសិរីមង្គល ជាភូមិថ្មីពីរ ដែលបង្កើតឡើងថ្មីនៅឆ្នាំ២០០៩ បន្ទាប់ពីការដោះដូរដីជាមួយពលរដ្ឋដែលត្រូវបណ្ដេញចេញពីភូមិដើមមួយហៅថា បន្ទាយរងៀង ស្ថិតនៅក្នុងឃុំក្រយា ដូចគ្នា។
លោកឱ្យដឹងទៀតថា អាជ្ញាធរខេត្តបានយកដីនៅបន្ទាយរងៀង នោះ ផ្ដល់ទៅក្រុមហ៊ុនដាំកៅស៊ូរបស់វៀតណាម មួយ ឈ្មោះ តាន់បៀន ហើយរៀបចំភូមិថ្មីជំនួសវិញ៖ «ដំបូងគាត់នៅបន្ទាយរងៀង។ វានៅខាងកើងភូមិយើង ដែលនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ កាលពីឆ្នាំ២០០៩ មានក្រុមហ៊ុន តាន់បៀន ត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលប្រគល់ដីសម្បទានសេដ្ឋកិច្ចទៅឱ្យគាត់។ ក៏ប៉ុន្តែក្រោយមក រដ្ឋហ្នឹងក៏បានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរឱ្យយើងមកនៅទីតាំងថ្មី នៅសែនសិរី នេះ»។
ទាំងលោកមេភូមិ និងអ្នកភូមិបន្តថា ក្រៅពីដីលំនៅឋានទំហំ ២០គុណនឹង ៤០ម៉ែត្រ អាជ្ញាធរខេត្តបានសន្យាផ្ដល់ដីចម្ការឱ្យអ្នកភូមិចំនួន ១ហិកតារក្នុងមួយគ្រួសារ។
អ្នកភូមិខ្លះទៀតត្អូញត្អែរថា ដោយសារតែមិនទាន់បានដី ១ហិកតារក្នុង ១គ្រួសារ ដែលអាជ្ញាធរខេត្តសន្យាផ្ដល់ឱ្យ ៤ឆ្នាំហើយនោះ ធ្វើឱ្យពួកគាត់ខ្វះខាតស្បៀង ហើយត្រូវទៅធ្វើជាកម្មករគេក្នុងតំបន់នោះ ដែលបានប្រាក់កម្រៃបន្តិចបន្តួច និងមិនសូវមានការងារជាប់លាប់។
អ្នកភូមិឈ្មោះ រ័ត្ន សុខហេង ថ្លែងថា ដោយសារតែគាត់មិនមានដីធ្វើចម្ការបង្កបង្កើនផល គាត់ត្រូវខំប្រឹងធ្វើការជាកម្មករចម្ការកៅស៊ូលើសម៉ោង រហូតធ្លាក់ខ្លួនឈឺ ហើយអ្នកភូមិខ្លះទៀតដាច់ស្បៀង៖ «តាមរដ្ឋអំណាច អាជ្ញាធរខេត្តគាត់ឧបត្ថម្ភឱ្យពួកខ្ញុំ តាមកិច្ចសន្យាមែនហ្នឹង ខ្ញុំអាចធូរធារក្នុងជីវភាពគ្រួសារខ្លះ ព្រោះខ្ញុំបានដីនេះយកមកដាំដុះខ្លះ ដូចជា ដំឡូង ពោត សណ្ដែក ដើម្បីដោះស្រាយជីវភាពគ្រួសារ។ ប៉ុន្តែប្រឈមនឹងបច្ចុប្បន្ននេះ រាល់ថ្ងៃគឺពួកខ្ញុំគ្មានអ្វីទាំងអស់ គឺដោយសារទៅស៊ីឈ្នួលយួន។ ជួនកាល មេការយួនក៏គេបោកប្រាស់ទៅ អត់បានកម្រៃមកក្នុងគ្រួសារទេ រហូតដល់ដាច់បាយក៏មានដែរ។ អ៊ីចឹង ពួកខ្ញុំរស់នៅទីនេះវេទនាណាស់ ដែលបានដេញប្ដូរផ្លាស់ពីបន្ទាយរងៀងមកហ្នឹង មិនថាខាងណា ឬខាងណាទេ ឱ្យតែប្រជាពលរដ្ឋនៅខាងនេះ គឺវេទនាទាំងអស់។ ជួបផលវិបាកទាំងអស់គ្នា»។
អ្នកភូមិឈ្មោះ លី ដាន ដូចគ្នានឹងអ្នកភូមិមួយចំនួនទៀតដែរ មានប្រសាសន៍ឱ្យដឹងថា ក្រៅពីការងារក្នុងឃុំស្រុកនេះមិនគ្រប់គ្រាន់ ហើយមិនមានដីចម្ការខ្លួនឯង មានអ្នកភូមិជាច្រើនចាកចេញពីភូមិទៅប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតនៅស្រុកឆ្ងាយ និងនៅក្រៅប្រទេសឆ្ងាយពីក្រុមគ្រួសារ។
ស្ត្រីអ្នកភូមិឈ្មោះ សម្បត្តិ ភីណា ថ្លែងបន្ទរថា មនុស្សក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់ភាគច្រើនចេញទៅធ្វើជាកម្មករនៅប្រទេសថៃ ពីព្រោះមិនមានមុខរបរអ្វីជាប់លាប់នៅក្នុងឃុំ ដែលអាចទ្រទ្រង់ជីវភាពគ្រួសារបាន៖ «គ្រួសារខ្ញុំ ៥នាក់ទៅថៃ។ គាត់អត់មានមុខរបរ អត់មានដីចម្ការអីធ្វើ។ អ៊ីចឹងទាល់តែចេញទៅស្រុកគេ។ ជីវភាពវាទ័លក្រពេក។ អត់មានដីធ្វើចម្ការ ដូចថា កម្លាំងធ្វើការឯនេះ ក៏វាមិនដល់ ចិញ្ចឹមគ្រួសារមិនគ្រប់គ្រាន់។ ជួនកាលធ្វើបានមួយថ្ងៃ ស្អែកឡើងអត់មានការងារធ្វើ។ អ៊ីចឹង វាអត់មានលុយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់ចិញ្ចឹម។ បើយើងទៅឯណោះ ធ្វើមួយថ្ងៃអាចហូបបានពីរថ្ងៃ»។
មេភូមិសែនសិរី លោក ហ៊ុន ឌីម៉ូ ថ្លែងថា ក្រុមអ្នកភូមិនៅក្នុងភូមិសែនសិរី និងភូមិមង្គលសិរី ជាអ្នកប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតដោយពឹងផ្អែកលើការធ្វើស្រែចម្ការ។ លោកថា នៅពេលដែលគាត់មិនទាន់មានដីចម្ការនេះ ធ្វើឱ្យពួកគាត់ ជាពិសេស ស្ត្រី កុមារ និងមនុស្សចាស់ជួបការលំបាកខ្លាំង៖ «កសិកម្ម យើងត្រូវការមានដី បើសិនជាយើងអត់មានដីធ្លីទេ វាលំបាកណាស់ក្នុងការរស់នៅ។ ជីវភាពប្រាំថ្ងៃវាមានការលំបាក។ លំបាកទាំងគ្រួសារ លំបាកទាំងកូនចៅ ដែលលំបាកក្នុងការទៅសាលារៀន។ ចំពោះស្ត្រី និងកុមារហ្នឹង មានការលំបាកខ្លាំង ចាស់ជរាដែរ។ ការពិតទៅ រដូវនេះជារដូវប្រាំង។ ប្រសិនបើអាជ្ញាធរដោះស្រាយឱ្យបានលឿនជាងនេះទៀត ខ្ញុំតំណាងដូចជាប្រជាពលរដ្ឋដែរ ដូចខ្ញុំដែរ មានការសប្បាយចិត្តដែរ។ គាត់ទន្ទឹងរង់ចាំមែនទែនរឿងដីហ្នឹង ពីព្រោះនេះជារឿងអាយុជីវិតរបស់គាត់។ ការរស់នៅរបស់គាត់សុខសប្បាយ គឺនៅលើដីហ្នឹងហើយ។ បើបានលឿនជាងនេះ ប្រជាពលរដ្ឋគាត់សប្បាយអរជាមួយរដ្ឋាភិបាល ជាមួយតំណាងអាជ្ញាធរ ជាមួយយើងទាំងអស់គ្នា ហើយមានចិត្តចូលរួមអភិវឌ្ឍមូលដ្ឋានទាំងអស់គ្នា តាមការណែនាំរបស់ថ្នាក់មូលដ្ឋាន ក៏ដូចថ្នាក់ខេត្តថ្នាក់ស្រុក»។
ឆ្លើយតបនឹងការផ្ដល់ដីដល់អ្នកភូមិសែនសិរី និងភូមិសិរីមង្គល មួយហិកតារក្នុង ១គ្រួសារនេះ អភិបាលរងខេត្តកំពង់ធំ គឺលោក អ៊ុត សំអន មានប្រសាសន៍បញ្ជាក់ថា អាជ្ញាធរខេត្តពិតជាកំពុងបំពេញឯកសារដាក់ទៅគណៈកម្មាធិការខេត្ត និងទៅថ្នាក់ជាតិ ដើម្បីសម្រេច៖ «ការងារនេះយើងបានច្រើនហើយ នៅតែបំពេញបង្គ្រប់សំណុំបែបបទទេ។ បាទ! អត់ឆ្ងាយប៉ុន្មានទេ។ កាលមុនយើងគ្រោងយកដីនៅក្បែរៗគាត់ នៅក្នុងតំបន់តែមួយ ដែលបានដកហូតតែមួយ។ ប៉ុន្តែដោយសារមានបទបញ្ជា ០១មក យើងមិនអាចដកវិញចេញបានទេ យើងកាត់ឱ្យគាត់ វាស់ឱ្យគាត់។ អ៊ីចឹង យើងត្រូវមានដីពីក្រៅដកហូតផ្សេងគ្នា ហើយចម្ងាយអាចថានៅតំបន់ជាមួយគ្នា គ្រាន់ជាប់ព្រំដីដែលគ្រោងឱ្យគាត់កាលមុន។ អ៊ីចឹង វាអាចមានចម្ងាយពីកន្លែងគាត់រស់នៅប្រមាណប្រហែលជាខ្ទង់ ៣ ឬ ៤គីឡូម៉ែត្រប៉ុណ្ណឹង»។
លោកបញ្ជាក់ថា បញ្ហានេះលោកធ្លាប់ជម្រាបជូនពលរដ្ឋអ្នកភូមិខ្លះហើយ កាលពីចុងធ្នូ ឆ្នាំ២០១២ កន្លងទៅ។
ស្ត្រីអ្នកភូមិសិរីមង្គល មួយរូប ដែលមិនទាន់ទទួលបានដីចម្ការដែរ មានប្រសាសន៍ថា ប្រសិនបើអ្នកភូមិទាំងពីរមិនបានទទួលដីចម្ការនៅឆ្នាំនេះទេ អ្នកភូមិនឹងរឹតក្រលំបាកថែមទៀត៖ «គាត់ថា ៦ខែ អាចបានដី ១ហិកតារក្នុងមួយគ្រួសារ។ ដល់អ៊ីចឹងទៅ កន្លងមកចូលក្បាល ៤ឆ្នាំហើយ។ គាត់បានមកប្រជុំប្រាប់ខ្ញុំច្រើនសារណាស់មកហើយ។ ជិតបានៗរហូត។ ប៉ុន្តែមិនដឹងថ្មើរណានឹងបាន។ អត់មានដីចម្ការរស់នៅម្ដេចបាន? ចេះតែលិចទៅៗ កាន់តែក្រ ពីរឆ្នាំទៀតហើយ បើអត់បានដីចម្ការ។ ឆ្នាំនេះក្រប៉ុណ្ណេះ។ ឆ្នាំក្រោយអត់បានដីចម្ការទៀត កាន់តែក្រទៀត»។
នៅក្នុងភូមិសែនសិរី និងសិរីមង្គល មានសាលារៀន វត្ត និងផ្លូវគ្រួសក្រហមល្អបង្គួរ ផ្លូវខ្វាត់ខ្វែង ដែលកសាងដោយអាជ្ញាធរខេត្តកំពង់ធំ កាលពី ៤ឆ្នាំមុន។ ដីទំហំ ២០គុណនឹង ៤០ម៉ែត្រ ត្រូវបានពុះជាឡូត៍ៗសម្រាប់អ្នកភូមិសង់ផ្ទះរស់នៅ។ ក៏ប៉ុន្តែស្ថានភាពនៅពេលនេះ យើងឃើញមានដីឡូត៍ភាគច្រើនមានព្រៃស្មៅដុះលុបទ្រុបទ្រុល ខ្លះមានដាំដំណាំបន្តិចបន្តួច មានផ្ទះចន្លោះៗ និងផ្ទះមួយចំនួនបាក់រលំ ឬទ្រុឌទ្រោម ព្រោះម្ចាស់ចាកចោលទៅប្រកបរបរចិញ្ចឹមជីវិតស្រុកឆ្ងាយ។
បច្ចុប្បន្ននេះ ទាំងអ្នកភូមិសែនសិរី និងអ្នកភូមិសិរីមង្គល កំពុងអំពាវនាវរកជំនួយស្បៀង និងសុំឱ្យអាជ្ញាធរខេត្តជួយផ្ដល់ដីចម្ការដល់គាត់ឱ្យបានឆាប់។ ពួកគាត់ត្អូញថា បើមិនបានដីមួយហិកតារនោះទេ ពួកគាត់នឹងក្រលំបាកលើសនេះទៀតនៅឆ្នាំក្រោយៗខាងមុខ៕
No comments:
Post a Comment
yes