ក្មេងៗកូនអ្នកភូមិអន្លង់ជ្រៃ ក្នុងខេត្តកំពង់ស្ពឺ។ ក្មេងៗត្រូវការជាចាំបាច់នូវអាហារូបត្ថម្ភ
កង្វះអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារគឺជាវិបតិ្តដ៏ធំ ដែលពុំសូវមើលឃើញឡើយ បើធៀបនឹងកង្វះស្បៀងអាហារនិងខុសគ្នាពីកង្វះស្បៀងអាហារ ដោយសារភាពអត់ឃ្លានធ្វើឲ្យគេចាត់ទុកកង្វះស្បៀងអាហារជាបញ្ហាបន្ទាន់។
ប៉ុន្តែផលប៉ះពាល់របស់កង្វះអាហារូបត្ថម្ភកាន់តែឃើញច្បាស់ នៅពេលកុមារធំលូតលាស់គឺកុមារដែលខ្វះអាហារូបត្ថម្ភមានរាងកាយទន់ខ្សោយ និងងាយទទួលរងនូវជំងឺដែលសម្លាប់ជីវិត។ អាហារូបត្ថម្ភមិនគ្រប់គ្រាន់នៅពេលកុមារ មិនត្រឹមតែកាត់បន្ថយបញ្ញាផលិតភាព និងសក្តានុពលប៉ុណ្ណោះទេ គឺថែមទាំងអាចប៉ះពាល់ដល់អ្នកជំនាន់ក្រោយ នៅពេលម្តាយទទួលអាហារូបត្ថម្ភមិនគ្រប់គ្រាន់មានកូនទម្ងន់ស្រាលពេលសម្រាលកូន។ កុមារកម្ពុជា មានអាហារូបត្ថម្ភមិនល្អផ្តល់ផលវិបាករយៈពេលវែងដល់ការអភិវឌ្ឍរាងកាយនិងខួរក្បាលរបស់ពលរដ្ឋកម្ពុជានិងដល់ផលិតភាព និងការអភិវឌ្ឍសេដ្ឋកិច្ច។ បើទោះបីជាមានកំណើនសេដ្ឋកិច្ចថេរ និងការកាត់បន្ថយភាពក្រីក្រឆាប់រហ័សក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែ ករណីកុមារខ្វះអាហារូបត្ថម្ភច្រើនក្នុងប្រទេសពុំល្អទេ ក្នុងរយៈពេល ៥ ឆ្នាំកន្លងមក គឺកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរទៅវិញ។
ការស្ទង់មតិសុខភាពប្រជាជនឆ្នាំ ២០១០បានបង្ហាញថា កុមារកម្ពុជាអាយុក្រោម ៥ ឆ្នាំចំនួន ២៨ ភាគរយខ្វះទម្ងន់ដោយពុំមានការរីកចម្រើនអ្វីទេធៀបនឹងឆ្នាំ២០០៥។
ជាក្តីបារម្ភ មានការកើនឡើងនូវករណីខ្វះអាហារូបត្ថម្ភធ្ងន់ធ្ងរ ក្នុងរយៈពេលដដែលនេះ ដោយកុមារស្គមស្គាំងបានកើនឡើងពី ៩ ភាគរយទៅ ១១ ភាគរយ។ ក្នុងអត្រា៤០ ភាគរយ កម្ពុជាមានអត្រាប្រេវ៉ាឡង់ខ្ពស់នៅអាស៊ីអាគេ្នយ៍ទាក់ទងនឹងកុមារដែលទាប មានន័យថា ពួកគេទាបជាងអាយុរបស់ខ្លួន។ មានភ័ស្តុតាងរឹងមាំជាលក្ខណៈអន្តរជាតិ ដែលកុមារកម្ពស់ទាបចុះឈ្មោះចូលរៀន ក្រោយមក ធ្វើកិច្ចការសាលាពុំសូវបានល្អ បោះបង់ការសិក្សាមុនគេហើយរកចំណូលថ្ងៃអនាគតទាបជាងកុមារដទៃទៀតដែលមិនថយកម្ពស់។
មានន័យថា កង្វះអាហារូបត្ថម្ភក៏អាចធ្វើឲ្យកំណើនសេដ្ឋកិច្ចថយចុះផងដែរ។ ក្នុងឆ្នាំ ២០១១ អង្គការសហប្រជាជាតិបានប៉ាន់ប្រមាណថា កម្ពុជាបានបាត់បង់ជាង ១៤៦ លានដុល្លារ នៃផលិតផលក្នុងស្រុកសរុបជារៀងរាល់ឆ្នាំដោយសារតែផលប៉ះពាល់នៃកង្វះវីតាមីន និងជាតិរ៉ែប៉ុណ្ណោះ។ អនាគតកុមារត្រូវបានកំណត់ច្រើន ដោយគុណភាពនៃអាហារូបត្ថម្ភក្នុងរយៈពេល១ពាន់ថ្ងៃដំបូងដែលចាប់ផ្តើមពីការកកើត រហូតដល់ថ្ងៃគម្រប់ខួបទី ២។ កុមារកើតថ្ងៃនេះ នឹងបញ្ចប់ការសិក្សានៅប្រហែលឆ្នាំ ២០៣០។ប្រសិនបើសមត្ថភាពខួរក្បាលទទួលរងខូចខាតធ្ងន់ធ្ងរ ដោយសារកង្វះអាហារូបត្ថម្ភក្នុងរយៈពេល ១ ពាន់ថ្ងៃដំបូងនោះកម្រិតផលិតភាពរបស់កុមារពេលកុមារចូលក្នុងកម្លាំងពលកម្ម នៅឆ្នាំ ២០៣០ នឹងស្ថិតក្រោមសក្តានុពលខ្លាំង ហើយអាចទាបជាងតម្រូវការនៃសេដ្ឋកិច្ចដែលកំពុងជឿនលឿន។
កង្វះ អាហារូបត្ថម្ភបង្កឡើងដោយកត្តាច្រើនថែមទៀតក្រៅពីកង្វះនៃអាហារមានជីវជាតិ។ភាពក្រីក្រ ការបន្ទោបង់នៅទីវាល ការបញ្ចុកកូនមិនត្រឹមត្រូវ ការអប់រំរបស់ម្តាយ និងឋានៈអាហារូបត្ថម្ភ សុទ្ធតែកត្តាហានិភ័យចំពោះកង្វះអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារ។ យោងតាមការស្ទង់មតិប្រជាសាស្រ្តនាពេលថ្មីៗនេះគ្រួសារកម្ពុជាជាងពាក់កណ្តាលពុំមានលទ្ធភាពប្រើប្រាស់បង្គន់ទេហើយគ្រួសារជនបទជាង ២ ភាគ ៣ បានបត់ដៃបត់ជើងនៅតាមទីវាល។ ទស្សនវិស័យអភិវឌ្ឍអាស៊ីរបស់ WB ឆ្នាំ ២០១៣ បានកំណត់កង្វះអាហារូបត្ថម្ភ និងបញ្ហានៃរយៈពេល១០០០ ថ្ងៃដំបូង ជាបញ្ហាប្រឈម នៃការលូតលាស់សម្រាប់កម្ពុជា (មើល www.adb.org/publications/series/asiandevelopment-outlook)។
គន្លឹះបង្ការវិបតិ្តរយៈពេល១០០០ ថ្ងៃដំបូងនេះគឺការរៀបចំនូវវិធានការផ្សារភ្ជាប់គ្នា ដែលផ្តល់សន្តិសុខស្បៀងអាហារូបត្ថម្ភអនាម័យកាន់តែល្អប្រសើរឡើង។ នេះអាចរួមបញ្ចូលការបង្កើនលទ្ធភាពទទួលបានបរិមាណ គុណភាពអាហារគ្រប់គ្រាន់ និងចម្រុះ តាមរយៈការផលិតអាហារនៅផ្ទះការផ្ទេរក្នុងសង្គមនិងការផ្សព្វផ្សាយពីអាហារដាក់ជីវជាតិបន្ថែមការលើកកម្ពស់ការបំបៅដោះកូន ការបញ្ចុកអាហារត្រឹមត្រូវ ការពង្រឹងសេវាសុខភាពជាមូលដ្ឋាន និងការបំប៉នបន្ថែមជីវជាតិសម្រាប់ស្ត្រីនិងកុមារ។
ការគ្រប់គ្រងកង្វះអាហារូបត្ថម្ភរបស់កុមារ តាមរយៈការតាមដានការលូតលាស់អាចជួយដោះស្រាយបញ្ហា។ រដ្ឋាភិបាលក៏អាចជួយកាត់បន្ថយការបាត់បង់ជីវជាតិដោយធ្វើឲ្យ បរិស្ថាននិងអនាម័យកាន់តែល្អដោយការបង្កើនការយល់ដឹងអំពីអាហារ និងបច្ចេកទេសស្តុកទុកអាហារកាន់តែល្អប្រសើរ។ របៀបវារៈដ៏ធំនេះមិនគួរជាការទទួលខុសត្រូវរបស់រដ្ឋាភិបាលប៉ុណ្ណោះទេ។ ចំពោះអ្វីដែលអាចធ្វើទៅបាន គឺត្រូវមានភាពជាដៃគូដែលមានការចូលរួមពីរដ្ឋាភិបាលនិងស្ថាប័នពាក់ព័ន្ធទាំងអស់។ធនាគារអភិវឌ្ឍន៍អាស៊ីកំពុងចូលរួមចំណែកក្នុងរបៀបវារៈនេះ តាមរយៈការវិនិយោគជាច្រើន។ គម្រោងជំនួយស្បៀងអាហារបន្ទាន់ រួមមានកម្មវិធីជីវភាព និងអាហារូបត្ថម្ភតាមសហគមន៍ក្នុងឃុំចំនួន ១០០ នៅជុំវិញបឹងទន្លេសាប។ សុវត្ថិភាពសង្គមនៃគម្រោងជំនួយស្បៀងអាហារបន្ទាន់លើកមុនរាប់ មានការចែកចាយស្រូវអង្គរ និងការផ្តល់អាហារនៅសាលារៀន។ គម្រោងជំនួយស្បៀងអាហារបន្ទាន់ក៏បានបង្កើនចំណូលនៅតាមជនបទ តាមរយៈកម្មវិធីធ្វើការដើម្បីសាច់ប្រាក់។ អ្នកចូលរួមជិត ៤ ម៉ឺននាក់ ក្នុងខេត្តចំនួន ៧ ក៏អាចទទួលបានការងារជាមធ្យម ៣០ ថ្ងៃ ក្នុងការកែលម្អផ្លូវតាមជនបទ និងប្រឡាយទឹកចំនួន ៤០។
ការរីកចម្រើនផ្នែកអនាម័យគឺជាលទ្ធផលសំខាន់នៃគម្រោងផ្គត់ផ្គង់ទឹក និងអនាម័យតាមជនបទនៅបឹងទន្លេសាប ដែលអ្នកភូមិជាង ៥០ ម៉ឺននាក់ទទួលបានទឹកស្អាត និងប្រហែល ២៥ ម៉ឺននាក់ទទួលបានបង្គន់អនាម័យ។
គម្រោងផ្គត់ផ្គង់ទឹកនិងអនាម័យតាមជនបទទី ២ មានគោលបំណងផ្តល់សេវាជូនប្រជាជនជាង ៤០ ម៉ឺននាក់បន្ថែមទៀត។ ការលើកកម្ពស់អនាម័យក៏ជាផ្នែកមួយនៃគម្រោងទប់ស្កាត់ជំងឺឆ្លងដែលកំពុងតែសាកល្បងវិធីសាស្រ្តសុខភាពភូមិគំរូនៅតាមសហគមន៍ក្នុងភូមិក្រីក្រចំនួន ១៨០ ដែលស្ថិតនៅជាប់ព្រំដែន។គម្រោងនោះ រួមមានការផ្តល់ថ្នាំដើម្បីទប់ស្កាត់ព្រូនប៉ារ៉ាសិត ក្នុងខេត្តចំនួន ១០។
រួមជាមួយនឹងរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជានិងភាគីពាក់ព័ន្ធ យើងអាចជួយធានាថាខណៈដែលប្រទេសកំពុងរីកចម្រើនកុមារកម្ពុជា អាចទទួលបានអាហារមានជីវជាតិកាន់តែល្អប្រសើរឡើងទឹកស្អាត និងបរិស្ថានស្អាត ដូច្នេះ ពួកគេអាចទទួលបានអនាគតភ្លឺថ្លាដែលពួកគេសមនឹងទទួលបាន៕
No comments:
Post a Comment
yes