ភ្នំពេញ៖ ក្នុងខណៈដែលចំនួនអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតមានការកើនឡើងយ៉ាងច្រើននៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ រដ្ឋាភិបាលមានការព្រួយបារម្ភក៏បានរៀបចំសេចក្ដីព្រាងច្បាប់សម្រាប់គ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធ អ៊ីនធឺណិតដើម្បីដាក់កំហិតការផ្សាយព័ត៌មានណាដែលរដ្ឋាភិបាលយល់ថា ប្រាសចាកការណ៍ពិត និងអាចធ្វើឲ្យមានផលប៉ះពាល់ទៅដល់សន្តិសុខសង្គមជាតិ។
របាយការណ៍មួយពីក្រសួងប្រៃសណីយ៍ និងទូរគមនាគមន៍បានឲ្យដឹងថា ចំនួនអ្នកប្រើអ៊ីនធឺណិតបានកើនដល់១,៦៨លាននាក់នៅក្នុងឆ្នាំ២០១១ បើប្រៀបធៀបទៅឆ្នាំទៅមានត្រឹមតែ ៣សែន២ម៉ឺននាក់ប៉ុណ្ណោះ។ រីឯរបាយការណ៍ខ្លះរបស់ក្រុមហ៊ុនតាមដានបណ្ដាញអ៊ីនធឺណិតបញ្ជាក់ថា អ្នកប្រើប្រាស់កម្ពុជាមានប្រហែល៣,១ភាគរយប៉ុណ្ណោះ។
រដ្ឋាភិបាលបានចាប់ផ្ដើមធ្វើសេចក្ដីព្រាងមួយនេះអស់រយៈពេលជាងមួយ ឆ្នាំមកហើយដោយប្រមូលឯកសារ និងបទពិសោធន៍ពីបណ្ដាប្រទេសនានា។ នេះបើតាមការបញ្ជាក់របស់លោក ឈុន វ៉ាត អគ្គលេខានៃអគ្គលេខាធិការដ្ឋានអាជ្ញាធរជាតិទទួលបន្ទុកកិច្ចការ អភិវឌ្ឍន៍វិស័យបច្ចេកវិទ្យាគមនាគមន៍ និងព័ត៌មានវិទ្យា ដែលហៅកាត់ថា (NiDA) ប៉ុន្តែមិនបញ្ជាក់ថាពេលណានឹងរួចរាល់ទេ។
ការពិតទៅសេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ និង ផ្ដោតសំខាន់លើឧក្រិដ្ឋកម្មលើប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។ យើងកំពុងធ្វើការសិក្សាច្បាប់នេះដោយប្រមូលយកឯកសារនិងបទពិសោធន៍ ពីបណ្ដាប្រទេសនៅអឺរ៉ុប និងក្នុងតំបន់ដើម្បីឈានទៅដល់ការបង្កើតសេចក្ដីព្រាងបឋមមួយ។
ទាក់ទិនទៅនឹងច្បាប់នេះការបង្កើតច្បាប់អ៊ីនធឺណិតនេះគឺវាពិតជាមានសារៈសំខាន់ដើម្បីឈាន ទៅដល់ការគ្រប់គ្រងប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិតមួយដ៏ល្អប្រសើរ ហើយប្រឆាំងនឹងបទល្មើសនៅលើបណ្ដាញមួយនេះ ដែលប្រទេសផ្សេងៗដូចជា បណ្ដាប្រទេសនៅសហភាពអឺរ៉ុប សិង្ហបុរី និងម៉ាឡេស៊ី ដែលមានច្បាប់នេះហើយ។
នៅពេលដែលច្បាប់អ៊ីនធឺណិតស្ថិតក្នុងដំណើរការព្រាងនោះ អ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតសង្គមស៊ីវិល និងតំណាងរាស្ត្ររបស់គណបក្សប្រឆាំងបានសម្ដែងការព្រួយបារម្ភរបស់ពួកគាត់អំពីការបំបិទសិទ្ធិសេរីភាពក្នុងការបញ្ចេញមតិ និងសិទ្ធិទទួលព័ត៌មាននៅលើអ៊ីនធឺណិត។
អ៊ីនធឺណិតវាប្រៀបដូចជាបាយអញ្ចឹង ដែលមានសារៈសំខាន់ ដើម្បីអភិវឌ្ឍខ្លួនឯង និងសង្គមក៏ដូចជាប្រទេសជាតិពីព្រោះអ្វីៗទាំងអស់វានៅលើ អ៊ីនធឺណិត។ ប្រសិនបើយើងចង់សិក្សាទំនាក់ទំនងជាមួយមិត្តភ័ក្ដិ ឬក៏ធ្វើអ្វីផ្សេងៗយើងត្រូវការប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត។
ជាការព្រួយបារម្ភមួយប្រសិនបើច្បាប់អ៊ីនធឺណិតនេះ បង្កើតឡើងដើម្បីធ្វើការរឹតត្បិតការបញ្ចេញមតិ និងទទួលព័ត៌មាននោះពីព្រោះ អ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតបានកើនឡើងជាច្រើន។ អ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិត ហ្វេសប៊ុក ទ្វិតទ័រ និងប្លុកបាន ក្លាយជាអ្នកយកព័ត៌មានប្រជាជនទៅហើយៗពួកគាត់បានបិទផ្សាយព័ត៌មានផ្សេងៗដែលគាត់ចង់បាន ប្រសិនបើមានការរឹតត្បិតមួយនោះ ពួកគេនឹងក្រោកឡើងតវ៉ា។ ប្រសិនបើមានការបង្កើតព័ត៌មានជាច្រើន ហើយទៅយើងបិទហ្វេសប៊ុក តើប្រទេសកម្ពុជានឹងទៅជាអ្វីទៅ?។
កាលពីឆ្នាំទៅរដ្ឋាភិបាលបានបញ្ជាឱ្យក្រុមហ៊ុនផ្ដល់សេវា អ៊ីនធឺណិតទាំងនោះបិទគេហទំព័រប្លុកមួយមានឈ្មោះថាខេអាយមេឌា (KI Media) ដែលមាននិន្នាការគាំទ្រគណបក្សប្រឆាំង មិនឲ្យមើលឃើញនៅកម្ពុជា ដែលធ្វើឲ្យមានការរិះគន់ជាច្រើនពីសំណាក់អង្គការសង្គមស៊ីវិល។
បណ្ដាញទូរទស្សន៍ និងវិទ្យុភាគច្រើនត្រូវបានរដ្ឋាភិបាលគ្រប់គ្រង ដែលធ្វើឱ្យអ៊ីនធឺណិតក្លាយជាមធ្យោបាយតែមួយគត់សម្រាប់អ្នកដែល រងគ្រោះពីការរំលោភបំពាននានាបញ្ចេញទស្សនៈរបស់គេបានបើទោះបីជា អ្នកដែលប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុកនៅមិនទាន់ទូលំទូលាយក៏ដោយ។
កាលពីពេលថ្មីៗនេះមានគេហទំព័រមួយត្រូវបានបង្កើតឡើងដោយមានការចូលរួមពីប្រជាពលរដ្ឋ ដែលត្រូវបានបណ្ដេញចេញ និងប្រជាពលរដ្ឋដែលរងផលប៉ះពាល់ពីក្រុមហ៊ុនស្ករសនៅខេត្តចំនួនបី ត្រូវបានបើកបង្ហាញដល់សាធារណជន ។
គេហទំព័រមួយនេះគឺជាផ្នែកមួយនៃយុទ្ធនាការ «ស្ករប្រឡាក់ឈាម» ដើម្បីទាមទារឲ្យមានការឈប់ប្រើស្ករសដែលនាំចេញទៅសហភាពអឺរ៉ុបពីរោងចក្រស្ករសទាំងនេះ ដែលបានបណ្ដេញប្រជាពលរដ្ឋចេញពីផ្ទះសម្បែង។
លោកជាម យៀប ប្រៀបធៀបអ៊ីនធឺណិតដូចជាកាំបិត ដែលមានមុខពីរដូច្នោះដែរដែលប្រើប្រាស់សម្រាប់ទទួលព័ត៌មានសម្រាប់ ប្រជាពលរដ្ឋទាំងអស់នៅលើសកលលោក ប៉ុន្តែក៏មានផលអាក្រក់ដល់ វប្បធម៌ ការអប់រំ និងផ្នែកផ្សេងទៀត។ ក្នុងនាមខ្ញុំគឺជាតំណាងរាស្ត្រមួយរូប ខ្ញុំសូមធ្វើការគាំទ្រដល់សេចក្ដីព្រាងច្បាប់នេះ ព្រោះថាយើងត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដថា យើងអាចមានច្បាប់មួយដែលជួយជំរុញឲ្យមានការគ្រប់គ្រងមួយដ៏ល្អ ដើម្បីជៀសវាងការប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតនៅក្នុងផ្លូវខុសគន្លងប្រពៃណី ដែលអាចនាំឲ្យមានការរំលោភច្បាប់ និងសិទ្ធិរបស់អ្នកដទៃ។ ឧទាហរណ៍ដូចជាការដាក់ផ្សាយរួបភាពអាសអាភាសនៅក្នុងហ្វេសប៊ុកជាដើម។ ដូច្នេះយើងត្រូវការច្បាប់មួយដើម្បីគ្រប់គ្រងវា។
បណ្ដាញសង្គមក្នុងអ៊ីនធឺណិតដែលមានដូចជា ហ្វេសប៊ុក (Facebook) ទ្វីតធ័រ (Twitter) និង យូធូប(YouTube) ត្រូវបានប្រើប្រាស់ដោយក្រុមយុវជនក្នុងការប្រមូលផ្ដុំគ្នាចេញមកតវ៉ាប្រឆាំងនឹងរដ្ឋាភិបាលក្នុងបណ្ដាប្រទេសក្នុងតំបន់អារ៉ាប់ដែល គេហៅឈ្មោះថា «បដិវត្តន៍រដូវផ្ការីកអារ៉ាប់» ហើយបានទម្លាក់មេដឹកនាំប្រទេសមួយចំនួន។ រីឯនៅកម្ពុជាសកម្មជនសេរីភាពអ៊ីនធឺណិតមួយចំនួនអះអាងថា ក្រុមអ្នកប្រើប្រាស់អ៊ីនធឺណិតបានចែកចាយព័ត៌មានស្ដីពីការរំលោភ សិទ្ធិមនុស្ស ការរំលោភដីធ្លីប្រជាពលរដ្ឋ និងអំពើពុករលួយជាដើម៕
No comments:
Post a Comment
yes