តាមខេត្តក្រុងនានា ក្នុងប្រទេសកម្ពុជា គេសង្កេតឃើញមានមន្ទីរពហុព្យាបាល និងគ្លីនិកឯកជន ជាច្រើនកន្លែង កំពុងរីកដុះដាលយ៉ាងឆាប់រហ័ស នៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ។
អ្នកបើកសេវាសុខាភិបាលឯកជនទាំងនោះភាគច្រើន គឺដោយក្រុមគ្រូពេទ្យខ្មែរ ជាអ្នកបម្រើការនៅតាមមន្ទីរពេទ្យសាធារណៈរបស់រដ្ឋ និងមួយចំនួនទៀត ជារបស់ជនបរទេស ដែលមកបើករកស៊ីនៅស្រុកខ្មែរ។ បញ្ហានេះបានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រូពេទ្យរដ្ឋពុំសូវយកចិត្តទុកដាក់ជាមួយអ្នកជំងឺ ដែលរត់ទៅរកសេវាព្យាបាលនៅមន្ទីរពេទ្យរបស់រដ្ឋ។
តើមានមូលហេតុអ្វីខ្លះ ដែលនាំឲ្យមានបញ្ហានេះ?
មន្ត្រីសុខាភិបាល ដែលស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ក្រសួងសុខាភិបាល បាននាំគ្នាបើកសេវាព្យាបាលឯកជន និងទីតាំងលក់ឱសថ មានសន្ទុះកាន់តែច្រើនឡើងនៅកម្ពុជា។ កំណើននេះ ដោយសារពួកគេនាំគ្នាធ្វើតាមតម្រូវការសង្គម និងរកប្រាក់ចំណេញបានច្រើនជាងប្រាក់ខែពីរដ្ឋ ដែលពួកគេអាចទទួលបានតិច ឬច្រើន តាមឋានៈតួនាទីក្នុងមុខតំណែង។
មន្ត្រីអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាលថ្លែងថា ប្រាក់ខែតិច និងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ប្រជាពលរដ្ឋខ្មែរនេះហើយ ដែលជាហេតុ នាំឲ្យមានការនាំគ្នាទៅបើកសេវាសុខាភិបាលឯកជន។ ការរីកដុះដាលនៃសេវាសុខាភិបាលឯកជននេះ បានធ្វើក្រុមគ្រូពេទ្យរបស់រដ្ឋ កាត់បន្ថយការទទួលខុសត្រូវរបស់ខ្លួន ចំពោះអ្នកជំងឺ ដែលភាគច្រើនជាអ្នកក្រីក្រ ពុំមានធនធាននាំគ្នារត់ទៅរកសេវាសុខាភិបាលសាធារណៈរបស់រដ្ឋ។
សំឡេង៖ «ប្រជាពលរដ្ឋ ដែលគាត់អត់មានលុយកាក់ គាត់ទៅពេទ្យធំ (ពេទ្យបង្អែក)។ ប៉ុន្តែ ដោយសារពេទ្យរដ្ឋ បើកជាគ្លីនិកឯកជន អ៊ីចឹងសេវាកម្ម នៅក្នុងមន្ទីរពេទ្យធំហ្នឹងគឺអត់ល្អ ធ្វើយ៉ាងណាឲ្យអ្នកជំងឺ រត់ទៅគ្លីនិកឯកជន។ គ្លីនិកហ្នឹងមានការថែរក្សាស្រួលបួលជាងសំដីសំដៅ របស់គ្លីនិក មិនដូចនៅពេទ្យរដ្ឋទេ។ ខ្ញុំគិតថា ការបើកគ្លីនិករបស់មន្ទីរពេទ្យរបស់គ្រូពេទ្យហ្នឹង គឺវាជះឥទ្ធិពលជាមួយសេវាកម្មរដ្ឋ ពេលគាត់មានឯកជនផង ការងាររដ្ឋផង ពេលខ្លះគាត់គិតពីមុខរបរខ្លាំងជាង អ៊ីចឹងគាត់អត់សូវខ្វល់ពីការងាររដ្ឋទេ»។
ក្រុមគ្រូពេទ្យ និងមន្ត្រីសុខាភិបាល បានដឹងយ៉ាងច្បាស់ថា នៅតាមមន្ទីរពេទ្យរដ្ឋ ទាំងថ្ងៃទាំងយប់ មានអ្នកជំងឺរាប់ពាន់នាក់ បានសម្រុកទៅរកការព្យាបាល នៅពេលអ្នកជំងឺកើតមានភាពអាសន្នផ្សេងៗ។ កត្តាទាំងនេះ បានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រូពេទ្យ កាត់បន្ថយការយកចិត្តទុក ដោយសារអ្នកជំងឺពុំសូវមានលុយកាក់ និងម្យ៉ាងទៀត ពួកគេចង់ឲ្យអ្នកជំងឺ រត់ទៅទទួលសេវាព្យាបាល នៅតាមគ្លីនិកឯកជនរបស់ខ្លួន ជាងការផ្ដល់សេវាព្យាបាលជូនអ្នកជំងឺនៅក្នុងមន្ទីរ។ ឈរលើហេតុផលនេះ គេមើលឃើញថា គ្រូពេទ្យមានការរើសអើងចំពោះអ្នកជំងឺ នៅតាមមន្ទីរពេទ្យរបស់រដ្ឋ ហើយបានអនុវត្តផ្ទុយពីការគោរពក្រមសីលធម៌គ្រូពេទ្យថែមទៀត។
កញ្ញា សៀង កែវ រស់នៅក្រុងប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ បានរៀបរាប់ពីបទពិសោធន៍របស់នាង អំពីភាពសោះអង្គើយ និងការរើសអើងរបស់គ្រូពេទ្យ នៅតាមមន្ទីរពេទ្យបង្អែករបស់រដ្ឋ។ ដោយសារតែបញ្ហានេះ នៅពេលនាងកើតមានជំងឺ នាងសម្រេចចិត្តរត់ទៅរកសេវាសុខាភិបាលឯកជនមួយ នៅក្រុងប៉ោយប៉ែត។ ប៉ុន្តែនាងថា ពេទ្យឯកជននោះពុំមានជំនាញច្បាស់លាស់ ហើយបានធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យខុស ក៏ឱ្យថ្នាំលេប ដែលធ្វើឲ្យនាងរកកលចង់ដាច់ខ្យល់ដួលសន្លប់ថែមទៀត។
កញ្ញា សៀង កែវ៖ «ពេលអេកូមើលទៅ ខ្ញុំរលាកតម្រងនោម។ ស្រាប់តែគាត់វ៉ៃថ្នាំឲ្យខ្ញុំពេលខ្ញុំលេបថ្នាំហ្នឹងធ្វើទុក្ខទន់ដៃ ទន់ជើងជិតសម្លប ដល់ពេលទៅសួរគាត់វិញ។ គាត់ថាថ្នាំហ្នឹងធ្វើទុក្ខតែអញ្ចឹង លេបទៅអ្នកណាក៏ធ្វើទុក្ខអញ្ចឹងដែរ សូម្បីតែគេមានជំងឺផ្សេងក៏ធ្វើទុក្ខអញ្ចឹងដែរ ខ្ញុំសួរមូលហេតុអីបានថ្នាំហ្នឹង លេបទៅធ្វើទុក្ខ លើសដើមអញ្ចឹង។ គាត់ថា យកថ្នាំកម្លាំងមួយបន្ទះទៅទៀតទៅដល់ពេលលេបថ្នាំហ្នឹងហើយនៅតែអញ្ចឹងខ្ញុំទៅសួរគាត់ម្ដងទៀត។ គាត់ថាអញ្ចឹងទាល់តែថែមសេរ៉ូមមួយកំប្លោកទៀត ទៅសូម្បីតែថ្នាំ គាត់លក់ លើសតម្លៃទីផ្សារទាំងអស់»។
នៅមន្ទីរពេទ្យបង្អែករបស់រដ្ឋវិញ ក្រុមគ្រូពេទ្យមានការរើសអើងចំពោះអ្នកជំងឺ ដោយសារតែអ្នកជំងឺក្រីក្រពុំមានថវិកាបង់ទៅឲ្យគ្រូពេទ្យ។ កាលពីថ្ងៃទី១៤ ខែសីហា ស្ត្រីមានផ្ទៃពោះម្នាក់ ឈ្មោះ ផាន់ សុភាន់ អាយុ ៣៣ ឆ្នាំ រស់នៅភូមិអូរនាង សង្កាត់ផ្សារកណ្ដាល ក្រុងប៉ោយប៉ែត ខេត្តបន្ទាយមានជ័យ។ ដោយសារតែគាត់ក្រីក្រពុំមានលុយ ចំណាយលើថ្លៃវះកាត់បង្កើតកូន ក្រុមគ្រូពេទ្យបានបង្ខំបូមកូនចេញពីផ្ទៃពោះម្ដាយប៉ោងក្បាលទារករហូតដល់កូននោះស្លាប់។
សាក្សីដឹងរឿងនេះបានចាត់ទុកថា នេះជាទង្វើអសីលធម៌មួយរបស់គ្រូពេទ្យ ចំពោះអ្នកជំងឺ៖ «ពេទ្យរបស់រដ្ឋហ្នឹង មានបញ្ហាច្រើនណាស់។ អ្នកខ្លះស្លាប់។ ច្រើនដងហើយ ដោយសារខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ ព្រោះអីក្រុមគ្រូពេទ្យទាំងហ្នឹង គាត់រវល់តែមកបង្កើតគ្លីនិកផ្ទាល់ខ្លួនរបស់គាត់ ហើយអ្នកក្រីក្រ អត់មានលុយទៅព្យាបាលនៅគ្លីនិកឯកជនទេ ទៅព្យាបាលនៅពេទ្យរដ្ឋ។ អ៊ីចឹងពេទ្យរដ្ឋ អត់យកចិត្តទុកដាក់ទៀត។ មិនមែនតែមួយករណីទេ។ និយាយច្រើនលើកច្រើនសារមកហើយ ប្រជាពលរដ្ឋ មានការព្រួយបារម្ភ ពេលឃើញស្លាប់ជាបន្តបន្ទាប់ ហើយគិតតែពីរវល់មកផលប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»។
អ្នកទាក់ទាញមតិគាំទ្រសិទ្ធិស្ត្រី នៃអង្គការ លីកាដូ កញ្ញា ចាប់ សុចិន្ដា ថ្លែងថា លំហូរគ្រូពេទ្យរដ្ឋជាច្រើន ដែលបាននាំគ្នាទៅបើកអាជីវកម្មឯកជន ដូចជាពហុព្យាបាល គ្លីនិកឯកជននេះ បានមានផលប៉ះពាល់យ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ចំពោះការទទួលត្រូវរបស់ក្រុមគ្រូពេទ្យ ដែលត្រូវផ្ដល់សេវាមើលថែទាំអ្នកជំងឺនៅតាមមន្ទីរពេទ្យសាធារណៈរបស់រដ្ឋ។ គ្រូពេទ្យខ្លះពុំគោរពក្រមសីលធម៌របស់ខ្លួនទេ។ ពួកគេបាន ព្យាបាលអ្នកជំងឺតាមរបៀបចិញ្ចឹមជំងឺ ដើម្បីប្រមូលលុយឲ្យបានច្រើន។
កញ្ញា ចាប់ សុចិន្ដា៖ «ជំងឺ ដែលគាត់ត្រូវព្យាបាលរយៈពេលខ្លីជា គាត់ចាក់ថ្នាំពន្យារ ឲ្យបានយូរ ដើម្បីឲ្យបានចំណេញច្រើន (ចិញ្ចឹមជំងឺ)។ ដូចករណីមួយ កាលពីខ្ញុំទៅធ្វើការនៅបន្ទាយមានជ័យ បងប្អូននៅកន្លែងខ្ញុំ គាត់ឈឺក្រពះ គាត់ចូលទៅពេទ្យ។ ពេទ្យថា ពោះវៀនគាត់ដុះខ្វែង វះគាត់។ ដល់ពេលក្រោយ ឈឺពោះទៅពេទ្យហ្នឹងទៀត វះមួយសារទៀត។ ដល់ពេលលើកទី ៣ គាត់អត់ទុកចិត្ត។ អ៊ីចឹងទៅគាត់ទៅពិនិត្យនៅពេទ្យ នៅភ្នំពេញ គេថា គាត់គ្រាន់តែឈឺក្រពះ ការវះពីរថេរកាលមុន គ្រាន់តែវះហើយដេរជិតទៅវិញ»។
ស្ថានភាពនៅក្នុងសង្គមកម្ពុជា ដែលមានលំហូរ អ្នកមានធនធានរត់ទៅរកសេវាសុខាភិបាលឯកជន ហើយមិនចង់ទៅទទួលសេវាព្យាបាល នៅមន្ទីរពេទ្យរបស់រដ្ឋនោះ បានធ្វើអោយក្រុមគ្រូពេទ្យ និងមន្ត្រីសុខាភិបាលភាគច្រើន ងាកទៅរកការយកចិត្តទុកដាក់លើការធ្វើអាជីវកម្មឯកជនរបស់ខ្លួន ជាង ការបំពេញតួនាទី ដែលរដ្ឋបានប្រគល់ឲ្យ។
ក្រុមមន្ត្រីសុខាភិបាល ដែលមានជាប់ពាក់ព័ន្ធក្នុងការបើកធ្វើអាជីវកម្មផ្ទាល់ខ្លួន ភាគច្រើនបានបដិសេធ ពុំផ្ដល់អត្ថាធិប្បាយបែបណាទេ ជុំវិញចំណុចអវិជ្ជមានទាំងនេះ។
ការព្យាបាលអ្នកជំងឺស្លាប់នៅតាមមន្ទីរពេទ្យរបស់រដ្ឋ និងអ្នកជំងឺស្លាប់ នៅគ្លីនិកឯកជន ជាពិសេស ស្ត្រីជាម្ដាយ និងទារកស្លាប់នៅក្រោយការសម្រាលនោះ បានកើតមានជាបន្តបន្ទាប់។ ករណីនេះ ត្រូវបានម្ចាស់គ្លីនិកព្យាយាមរត់ការបិទបាំង មិនឲ្យបែកធ្លាយជាសាធារណៈ ដើម្បីការពារកុំប៉ះពាល់ដល់កិត្តិយស នៃការធ្វើអាជីវកម្មរបស់ខ្លួន។
មានគ្លីនិកឯកជនមួយចំនួន បានបើកធ្វើអាជីវកម្មដោយពុំស្របច្បាប់។ សេវាព្យាបាលឯកជនខ្លះនៅតាមខេត្តក្រុងនានា បានបើកធ្វើអាជីវកម្មមុន ទើបរត់ការសុំច្បាប់តាមក្រោយ។ កត្តាទាំងនេះ បានបង្ហាញឲ្យឃើញពីភាពធូររលុង នៃការអនុវត្តច្បាប់របស់ក្រសួងសុខាភិបាល ដែលពុំមានចំណាត់ការ រឹងមាំ ចំពោះសេវាសុខាភិបាលរដ្ឋ និងឯកជន និងការស្លាប់បង់អាយុជីវិតរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ នៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជានោះឡើយ៕
No comments:
Post a Comment
yes