ជ័រកៅស៊ូរបស់ប្រជាពលរដ្ឋនៅស្រុកមេមត់ និងស្រុកពញាក្រែក
ខេត្តត្បូងឃ្មុំ កាលពីខែមិថុនា ឆ្នាំ២០១៤
ប្រជាកសិករនៅតាមបណ្ដាស្រុកជាច្រើននៅខេត្តត្បូងឃ្មុំ បានត្អូញត្អែរចំពោះតម្លៃជ័រកៅស៊ូ ដែលបានធ្លាក់ថ្លៃយ៉ាងខ្លាំងក្នុងកំឡុងពេលដើមឆ្នាំ២០១៤ នេះ។ ប្រជាពលរដ្ឋភាគច្រើនត្រូវចំណាយពេលវេលា និងដើមទុនយ៉ាងច្រើន ក្នុងការដាំដំណាំមួយនេះ ប៉ុន្តែពេលទទួលបានផលបែរជាមិនសូវមានទីផ្សារ ហើយបើមានទីផ្សារ បែរជាតម្លៃថោកទៅវិញ។
តើរាជរដ្ឋាភិបាលគប្បីធ្វើការដោះស្រាយដូចម្តេចចំពោះបញ្ហាមួយនេះ?
នៅក្នុងរយៈពេលដើមឆ្នាំ២០១៤ ប្រជាកសិករនៅខេត្តកំពង់ចាម និងខេត្តត្បូងឃ្មុំ យ៉ាងច្រើន បានត្អូញត្អែរចំពោះការលំបាករបស់ខ្លួននៅក្នុងការដាំដំណាំកសិឧស្សាហកម្ម ពិសេសដំណាំកៅស៊ូ។
ប្រជាពលរដ្ឋទាំងនោះបានលើកឡើងថា កៅស៊ូជាដំណាំត្រូវចំណាយពេលយូរ និងដើមទុនច្រើន ដើម្បីទទួលបានផល ហើយមានប្រជាពលរដ្ឋខ្លះត្រូវខ្ចីបុលប្រាក់ពីធនាគារ ឬគ្រឹះស្ថានហិរញ្ញវត្ថុ ដើម្បីយកមកធ្វើជាដើមទុន ដោយរំពឹងថា នៅពេលទទួលបានផលនោះនឹងបង្វិលសាច់ប្រាក់ទៅឱ្យធនាគារវិញ។ ក្តីរំពឹងទាំងនោះ គឺត្រូវបានខកបំណង នៅពេលដំណាំកៅស៊ូបានផលហើយ ប៉ុន្តែបែរជាពិបាករកទីផ្សារ ហើយប្រសិនបើមានទីផ្សារ គឺក្នុងតម្លៃមួយដែលប្រជាពលរដ្ឋមិនអាចទទួលយកបានទៅវិញ។ ការធ្លាក់ថ្លៃជ័រកៅស៊ូក្នុងកំឡុងពេលដើមឆ្នាំ២០១៤ យ៉ាងគំហុក ធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋមួយចំនួនអាចកើតជំងឺបាក់ទឹកចិត្ត និងមានខ្លះសម្រេចចិត្តកាប់ដើមកៅស៊ូចោល ដើម្បីដាំដំណាំផ្សេងៗ ជាដើម។
ប្រជាពលរដ្ឋម្នាក់រស់នៅឃុំទឹកជ្រៅ ស្រុកតំបែរ ខេត្តត្បូងឃ្មុំ លោក ម៉ៅ មេន បានរៀបរាប់ស្ទើរតែអស់សង្ឃឹមថា គ្រាន់តែតម្លៃកៅស៊ូនៅដើមឆ្នាំ២០១៤ នេះមានការធ្លាក់ចុះ ធ្វើឱ្យប្រជាពលរដ្ឋជាច្រើនត្រូវប្រឈមនឹងការជំពាក់បំណុលធនាគារ និងប្រឈមទៅនឹងការរស់នៅក្នុងជីវភាពគ្រួសារយ៉ាងខ្លាំង ពិសេសប្រជាកសិករដែលដាំកៅស៊ូជាលក្ខណៈគ្រួសារ ជាដើម។ លោកបន្តថា ការដាំកៅស៊ូត្រូវចំណាយពេលពី ៥ ទៅ ៦ឆ្នាំ ទើបទទួលផល ប៉ុន្តែពេលទទួលផលហើយ បែរជាតម្លៃដូចសព្វថ្ងៃនេះ ប្រជាកសិករប្រៀបដូចជារស់មួយថ្ងៃដើម្បីមួយថ្ងៃប៉ុណ្ណោះ។ លោកបញ្ជាក់ថា លោកមានផ្ទៃដីប្រមាណជាង ៣ហិកតារ ដែលបានដាំកៅស៊ូដោយប្រមូលផលបាន ៥ឆ្នាំរួចមកហើយ។ កាលពីឆ្នាំមុនៗ លោកអាចលក់កៅស៊ូដែលល្អ ឬហៅថាកៅស៊ូក្រែបកម្រិត ដេសេ (DC) ទៅឱ្យឈ្មួញកណ្ដាលបានមួយគីឡូតម្លៃ ១៧.០០០រៀល ទៅ ១៨.០០០រៀល។ ប៉ុន្តែបច្ចុប្បន្ននេះ គឺប្រជាកសិករអាចលក់បានជាង ៥ពាន់រៀលក្នុងមួយគីឡូទៅវិញ។ ចំណែកជ័របង្កក ឬជ័រចាក់ចាន ដែលទទួលបានពីដើមថ្មីៗមកនោះ ពួកគាត់អាចលក់បានតម្លៃ ៣ពាន់រៀល ទៅ ៤ពាន់រៀលក្នុងមួយគីឡូកាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះវិញ គឺលក់ក្នុងមួយគីឡូបាន ១.៧០០រៀល ទៅ ១.៨០០រៀលប៉ុណ្ណោះ។
លោក ម៉ៅ មេន៖ «កាលមុនជ័រដុត ដេសេ ហ្នឹង ក្នុងមួយគីឡូបាន ១៧.០០០-១៨.០០០ ហើយបន្តបន្ទាប់មកចេះតែចុះៗរហូតដល់ ៩០-៨០ ចប់ត្រឹម៨០ បង! ហើយចូលមកដល់ឆ្នាំ២០១៤ ហ្នឹង ធ្លាក់ចុះយ៉ាងគំហុកហ្មង គឺបានតែ៥០ ទេបាទ! បានន័យថា បានត្រឹមតែ ៥ពាន់រៀលទេក្នុងមួយគីឡូជ័រក្រែប។ បាទបានន័យថា វាធ្លាក់ថ្លៃខ្លាំងៗមែនទៀតបាទ!»។
កសិករដដែលបន្ថែមទៀតថា ប្រជាពលរដ្ឋនៅក្នុងភូមិរបស់លោកប្រមាណជា ៨០ភាគរយ បានខ្ចីបុលប្រាក់ពីធនាគារ ដើម្បីធ្វើជាដើមទុនក្នុងការចំណាយផ្សេងៗ ដូចជា ជី ថ្នាំ ជួលកម្មករជម្រះស្មៅ និងចៀរជ័រ ជាដើម។ បើសិនតម្លៃជ័រកៅស៊ូនៅថោកដូចបច្ចុប្បន្ននេះ ធ្វើឱ្យពួកគាត់ត្រូវប្រឈមនឹងការខ្វះប្រាក់ ដើម្បីសងបំណុលធនាគារ ហើយមានប្រជាពលរដ្ឋខ្លះត្រៀមនឹងលក់សម្ភារៈធ្វើចម្ការ ដូចជា រថយន្តដឹកជ័រ និងលក់ដីធ្លី ដើម្បីបង្វិលយកលុយសងធនាគារវិញមិនខាន៖ «បាទ! ជាការសំណូមពររបស់ខ្ញុំៗសូមឱ្យរាជរដ្ឋាភិបាលហ្នឹង ជួយស្វែងរកតម្លៃទីផ្សារជ័រកៅស៊ូបាទ! បើថាមិនបានតម្លៃណាស់ណាក៏ដោយ គឺបានត្រឹមតម្លៃមួយប្រហាក់ប្រហែលនឹងតម្លៃឆ្នាំទៅ ក៏សុំបានត្រឹម ២.៧០០-២.៨០០ ទៅ ៣ពាន់ ត្រឹមតម្លៃហ្នឹងក៏បានដែរ»។
ប្រជាកសិករម្នាក់ទៀតរស់នៅក្នុងឃុំទឹកជ្រៅ ដែរនោះ លោក ខាន់ ហ៊ាន ក៏បានត្អូញត្អែរទៅនឹងការមិនយកចិត្តទុកដាក់របស់រាជរដ្ឋាភិបាល ចំពោះជីវិតកសិករដែលកំពុងតែប្រឈមនាពេលបច្ចុប្បន្ន ដែលលោកប្រៀបធៀបការមិនយកចិត្តទុកដាក់នោះថា កសិករប្រៀបដូចជាកូនដែលមិនមានឪពុកម្តាយ។ ការមិនយកចិត្តទុកដាក់ត្រង់ថា ប្រជាកសិករផលិតបានផលិតផលហើយ បែរជាគ្មានទីផ្សារ ឬមានទីផ្សារតែមួយច្រក ដែលធ្វើឱ្យតម្លៃឡើង ឬចុះនោះ គឺអាស្រ័យតែមាត់គេកំណត់៖ «ស្រេចតែយួនគេថាៗឱ្យរស់ៗ ឱ្យងាប់ៗ តម្លៃរាល់ថ្ងៃហ្នឹង។ ពួកខ្ញុំគិតថា សេដ្ឋកិច្ចរាល់ថ្ងៃហ្នឹង គឺជាឆ្នាំងបាយរបស់ប្រជាពលរដ្ឋ បើរាជរដ្ឋាភិបាលមិនរកទីផ្សារឱ្យផង។ អ្ហែ! បើថាយួន គេមិនទិញ អាចទៅរកទីផ្សារប្រទេសណាដែលគេអាចមកទិញ មកវិនិយោគខាងដំណាំកសិឧស្សាហកម្មអ៊ីចឹង ប៉ុន្តែវាអត់មានៗតែមួយច្រកហ្នឹងអ៊ីចឹង គេអាចទម្លាក់តម្លៃតាមអំពើចិត្តហ្នឹង»។
លោក ខាន់ ហ៊ាន បន្ថែមទៀតថា ការធ្លាក់ចុះនូវរាល់ផលិតផលដែលកសិករផលិតបាន ដូចជា កៅស៊ូពេលនេះ គឺមិនមែនដោយសារការជាប់គាំងនយោបាយនោះឡើយ ផ្ទុយទៅវិញ គឺជារឿងអសមត្ថភាពរបស់រាជរដ្ឋាភិបាលបច្ចុប្បន្ន ដែលមិនមានឆន្ទៈក្នុងការដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមជាច្រើនរបស់កសិករតែម្តង។
មិនខុសពីកសិករនៅស្រុកតំបែរ ក៏នៅមានកសិករនៅស្រុកមេមត់ ស្រុកពញាក្រែក និងស្រុកជាច្រើនទៀតនៅខេត្តកំពង់ចាម និងខេត្តត្បូងឃ្មុំ ដែលបានដាំដំណាំកៅស៊ូនេះ បានត្អូញត្អែរដូចៗគ្នាចំពោះការធ្លាក់ថ្លៃយ៉ាងគំហុកនេះ រហូតដល់មានប្រជាពលរដ្ឋខ្លះសម្រេចចិត្តរំលាយចម្ការកៅស៊ូរបស់ខ្លួនដែលកំពុងទទួលផល ប្រែទៅជាដាំដំណាំផ្សេងៗ ដូចជា ម្រេច ដំឡូង ជាដើម។
ម្ចាស់សិប្បកម្មកែច្នៃជ័រកៅស៊ូខ្នាតតូចមួយកន្លែង នៅស្រុកពញាក្រែក និងជាឈ្មួញកណ្ដាល ដែលទទួលទិញជ័រកៅស៊ូពីប្រជាពលរដ្ឋដែរនោះ អ្នកស្រី ងួន មុនី មានប្រសាសន៍ថា នៅដើមឆ្នាំ២០១៤ នេះ ការទទួលទិញជ័រកៅស៊ូពីប្រជាពលរដ្ឋ គឺមានការធ្លាក់ចុះ ពីព្រោះតែកៅស៊ូមានតម្លៃថោក។ អ្នកស្រីបន្តថា កាលពីឆ្នាំកន្លងទៅ គាត់អាចទិញកៅស៊ូចូលក្នុងមួយថ្ងៃមានចំនួនពី ៣ ទៅ ៤តោន ប៉ុន្តែឆ្នាំនេះ គឺអាចទិញបានត្រឹមតែ ១តោនប៉ុណ្ណោះក្នុងមួយថ្ងៃ៖ «ចា៎! ដូចថាជ័រយើងទិញមកទៅលក់វាអត់ទាន់ វាខាត។ ឆ្នាំនេះទិញតិចហ្អាល! មួយថ្ងៃបានប្រហែលជា ១តោនជាងក្រែបអីទេ ឥឡូវព្រោះអីយើងទិញច្រើនលក់អត់បានកិនលេខប្រាំ វាខាត។ តម្លៃវាថោកអ៊ីចឹង ខ្ញុំធ្វើជ័រសន្លឹកវិញ។ ចា៎! ខ្ញុំប្រែជាអាម៉ាស៊ីនធំដែលកិនលេខប្រាំនោះ ខ្ញុំគ្របចោលអត់ប្រើការ»។
អ្នកស្រីបន្ថែមទៀតថា ភាគច្រើនឈ្មួញដែលទទួលទិញជ័រកៅស៊ូនៅស្រុកពញាក្រែក គឺត្រូវដឹកបន្តទៅលក់នៅប្រទេសវៀតណាម ហើយវៀតណាម បង្វិលទៅលក់ឱ្យប្រទេសដទៃផ្សេងទៀត។ អ្នកស្រីយល់ថា ការធ្លាក់ចុះតម្លៃនេះ គឺមិនមែនវៀតណាម ធ្វើឱ្យតម្លៃធ្លាក់ទេ ប៉ុន្តែអាចមកពីបណ្ដាប្រទេសដែលទទួលទិញបន្តពីវៀតណាម ទាំងនោះមានបញ្ហា។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកស្រីគិតថា ប្រសិនបើមានក្រុមប្រទេសដែលទទួលទិញបន្តពីវៀតណាម ទាំងនោះចូលមកទិញដោយផ្ទាល់តែម្តងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា ក៏អាចធ្វើតម្លៃកៅស៊ូបានប្រសើរជាងនេះដែរ។
ទាក់ទងបញ្ហានេះ អ្នកវិភាគសេដ្ឋកិច្ច លោក ស្រី ចន្ធី ហាក់មិនសូវមានការភ្ញាក់ផ្អើលនឹងការធ្លាក់ថ្លៃនេះឡើយ ពីព្រោះលោកយល់ថា តម្លៃនេះវាអាចនឹងកើនឡើងវិញ។ ការធ្លាក់ចុះនៃតម្លៃកៅស៊ូពេលនេះ គឺអាចប៉ះពាល់ដល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលដាំជាលក្ខណៈគ្រួសារខ្លះដែរ ប៉ុន្តែអ្នកដែលប៉ះពាល់ខ្លាំង គឺក្រុមហ៊ុនចម្ការកៅស៊ូធំៗ ព្រោះត្រូវចំណាយលើគ្រឿងបរិក្ខារ និងកម្លាំងពលកម្មច្រើន។ ដោយឡែកប្រជាពលរដ្ឋដែលប៉ះពាល់ខ្លាំងនោះ គឺជាប្រជាពលរដ្ឋដែលជាប់ជំពាក់ប្រាក់ធនាគារ។ លោកបន្តថា តម្លៃកៅស៊ូធ្លាក់ចុះ គឺដោយសារតែទីផ្សារពិភពលោកមានការប្រែប្រួល និងម្យ៉ាងដោយសារប្រទេសជិតខាងដែលទទួលទិញបន្តពីកម្ពុជា ឆ្លៀតឱកាសដើម្បីយកចំណេញបន្ត៖ «ដោយសារយើងអត់មានអ្នកនាំចេញផ្ទាល់ទៅទីផ្សារអន្តរជាតិ បានជាយើងត្រូវពឹងផ្សារថៃ ផ្សារវៀតណាម ដល់អ៊ីចឹង តម្លៃរបស់យើងគេទម្លាក់ហើយ។ ជាទូទៅ វៀតណាម គេថា ឬក៏ម៉ាឡេ គេថាកៅស៊ូរបស់យើងគុណភាពមិនល្អ ហើយទម្លាក់អាលេខមួយទៅលេខពីរ លេខបីអ៊ីចឹង តម្លៃរឹតតែថោកមែនទែន។ ទាល់តែយើងចេញផ្ទាល់ទៅផ្សារអន្តរជាតិហ្មង អាហ្នឹងទើបយើងអាចទារតម្លៃរបស់យើងបាន ដូចយើងក្នុងករណីស្រូវអ៊ីចឹងស្រូវអង្ករ»។
លោកមានប្រសាសន៍បន្ថែមថា រាជរដ្ឋាភិបាលកម្ពុជា គប្បីយកគោលនយោបាយនាំស្រូវអង្ករចេញជាគំរូសម្រាប់អនុវត្តលើបញ្ហានាំកៅស៊ូចេញទៅក្រៅប្រទេសដោយផ្ទាល់ និងជំរុញឱ្យមានការផលិត និងកែច្នៃ ទាំងការកែច្នៃពាក់កណ្ដាលសម្រេច និងកែច្នៃសម្រេចនៅក្នុងស្រុកឱ្យបានច្រើន។ លើសពីនេះទៀត រដ្ឋាភិបាលគប្បីផ្តល់ការទ្រទ្រង់ដល់កសិករខ្នាតតូច រួមមាន ទាំងសម្ភារៈ បច្ចេកទេស មធ្យោបាយដឹកជញ្ជូន និងគោលនយោបាយលើសេវាប្រាក់កម្ចី ធ្វើយ៉ាងម៉េចឱ្យប្រជាពលរដ្ឋអាចទទួលយកបាន៕
No comments:
Post a Comment
yes