អ្នកគាំទ្រគណបក្សសង្គ្រោះជាតិដែលកើតទុក្ខមិនសុខចិត្តនឹង
លទ្ធផលបោះឆ្នោតថ្ងៃ ២៨កក្កដា។ រូបថត ហេង ជីវ័ន
យើងអាចបន្ទោសអ្នកធំយ៉ាងនេះ អ្នកមានអំណាចយ៉ាងនោះ! អាងតែមានអំណាច ធ្វើអ្វីស្រេចតែនឹងចិត្ត! ជាការពិត ដែលអ្នករងគ្រោះក្នុងសង្គមទូទៅ តែងយល់ថា ខ្លួនគ្មានកំហុស ឬគ្មានចំណែកនៅក្នុងភាពអកុសលទាំងនោះទេ ប៉ុន្តែទោះជាយ៉ាងណាការទទួលស្គាល់ឬមិនទទួលស្គាល់ក្ដី អ្នករងគ្រោះក្នុងសង្គមទាំងនោះ ក៏មានចំណែកទទួលខុសត្រូវ នៅក្នុងភាពអកុសលទាំងនោះដែរ។
ចូរយើងយករឿងដ៏តូច ហើយងាយស្រួលបំផុត មកធ្វើការប្រៀបធៀបថា យើងមានសួនច្បារមួយ ហើយយើងពុំដែលជីកស្មៅជម្រះ ថែទាំ ដាំផ្កា ឬដាំដំណាំអ្វីឡើយ។ សួនច្បារដែលគួរមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ និងភាពស្រស់បំព្រងនៃផ្កាចម្រុះ ឬដំណាំបន្លែទាំងឡាយ ក៏ក្លាយទៅជាសួនស្មៅស៊ុបទ្រុបទៅវិញ។ តើយើងអាចបន្ទោសស្មៅទាំងនោះ ដែលដុះស៊ុបទ្រុបដែរឬទេ? បើយើងមិនបោសសម្អាត បន្ទប់ដេករបស់ខ្លួនទេ តើយើងត្រូវបន្ទោសធូលី ដែលចេះតែមកធ្វើឲ្យប្រឡាក់យើងឬទេ?
បើនិយាយអំពីមនុស្ស ក៏មិនខុសគ្នាពីស្មៅ និងធូលីនោះដែរ។ សភាវៈល្អ និងសភាវៈអាក្រក់ជាគូនឹងគ្នា ហើយកាលណាភាគីណាមួយធ្វេសប្រហែស ភាគីម្ខាងទៀត នឹងគ្របដណ្ដប់។ កំហុសទូទៅរបស់ជនរងគ្រោះនៅក្នុងសង្គម គឺដោយសារភាពតោះតើយ ដំណើរខ្ជិលច្រអូស ភាពយករួចខ្លួន ហើយនាំគ្នានិយាយយកតែខាងត្រូវ ដើម្បីកុហកលួងចិត្តខ្លួនឯងថា [ទោះជាមិនបានធ្វើបុណ្យ ឬធ្វើល្អក៏ដោយ] "ដរាបណាខ្លួនមិនបាន ធ្វើបាបអ្នកណា ខ្លួនជាមនុស្សល្អ" ហើយវិលវល់តែនឹងខ្លួនឯង ឥតបើកភ្នែកមើលរឿងអកុសលនៅជុំវិញខ្លួនឡើយ។
ភាពអព្យាក្រឹត ពុំបានធ្វើឲ្យយើង ទៅជាមនុស្សល្អនោះទេសូមកុំកុហកខ្លួនឯង! សូមកុំកុហកគេតទៅទៀត! ភាពអព្យាក្រឹត គឺគ្រាន់តែមានន័យថា ការយករួចខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះ។ ដើម្បីឲ្យមនុស្សម្នាក់ ទៅជាមនុស្សល្អ គេត្រូវធ្វើអំពើដែលប្រកបដោយឆន្ទៈមោះមុត ប្រឆាំងនឹងសភាវៈអាក្រក់។ មនុស្សទុច្ចរិត ធ្វើអំពើទុច្ចរិត តំណាងសភាវៈអាក្រក់ ហើយអ្វីដែលពួកទុច្ចរិតចូលចិត្តបំផុត គឺភាពតោះតើយពីសំណាក់មហាជននោះឯង។ ដូច្នោះហើយ បានជាគេធ្វើអ្វីៗគ្រប់យ៉ាង ដើម្បីបំពុល បំបែកបំបាក់ សម្លុតគំរាមអ្នកស្លូតត្រង់ ដើម្បីគេអាចសាបព្រោះគ្រាប់ពូជនៃសភាវៈអាក្រក់បានតាមចិត្ត។ បើយើងគ្រាន់តែឈរឱបដៃយករួចខ្លួន ហើយនាំគ្នាទៅវត្តធ្វើបុណ្យ ដើម្បីលួងលោមចិត្តខ្លួនឯងនោះ យើងគ្រាន់តែជាអ្នកស្មោះត្រង់ ដែលយូរឬឆាប់ គង់នឹងក្លាយទៅជាជនរងគ្រោះប៉ុណ្ណោះ។
ដូច្នេះ សរុបសេចក្ដីទៅ តាំងពីដើមរៀងមក ទុក្ខវេទនារបស់ខ្មែរ កើតចេញពីភាពតោះតើយដ៏អវិជ្ជារបស់ខ្លួន។ សូមសួរថា តើភាពតោះតើយនោះ ចេញមកពីណា? ចូរយើងគិតសាឡើងវិញទៅមើលថា ភាពតោះតើយ ភាពយករួចខ្លួន ការសន្សំសុខ ដំណើរគិតខ្លី ទាំងអស់នេះ មានជាប់ទាក់ទងនឹងប្រព័ន្ធអប់រំ ដែលផ្អែកខ្លាំងទៅលើសាសនាដែរឬទេ?
សំខាន់ជាងនេះទៅទៀតនោះ ចូរគិតឡើងវិញទៅមើលថា បើខ្លួនមានអំណាច មានប្រាក់ដូចគេ តើខ្លួនច្បាស់ក្នុងចិត្តទេថា ខ្លួននឹងមិនប្រព្រឹត្តដូចជនដែលឃោរឃៅទាំងនោះឬទេ? តើខ្លួនចង់ផ្លាស់ប្ដូរ ដើម្បីគ្រាន់តែដើម្បីសងគំនុំ ឬចង់បានការផ្លាស់ប្ដូរមួយ ដែលឈរនៅលើគោលការណ៍ធម្មជាតិ ដើម្បីរក្សាលំនឹងសង្គម សម្រាប់ឲ្យមនុស្សម្នាទាំងឡាយមានឱកាសរស់នៅដោយសុខដុមរមនានឹងគ្នា?
ប្រសិនបើការផ្លាស់ប្ដូររបស់យើង ជំរុញដោយគំនុំ ដោយចិត្តច្រណែន និងដោយកំហឹងស្អប់ខ្ពើុមនោះ តើមានអ្វីប្លែកគ្នាពីការយកខ្លាទៅជំនួសក្រពើ?
មានអស់លោកខ្លះ អស់ផ្លូវដើរនៅប្រទេសក្រៅ បានលោតចូលឆាកនយោបាយ ដើម្បីសង្គ្រោះជាតិ។ សង្ឃឹមថា អ្វីដែលអស់លោកធ្វើ គឺកំពុងធ្វើឡើងដោយសារការភ្ញាក់រំឭក មិនមែនជាការឆ្លៀតពេលកេងប្រវ័ញ្ចពីទុក្ខសោក និងកំហឹងរបស់ប្រជារាស្ត្រ ដែលស្ថិតនៅក្រោមនឹមនៃអយុត្តិធម៌សង្គមឡើយ។ សូមសង្ឃឹម ហើយឧបមាថាអ៊ីចឹងទៅចុះ ដើម្បីកុំឲ្យគេថា យើងចេះតែថា ហើយអត់ធើអី៕
No comments:
Post a Comment
yes